Bismilahi-Rrahmani-Rrahim

DEKLARATË

Nisur nga përgjegjësia fetare, për të mos lejuar cenimin e Islamit Sunit Shqiptar, në një të ardhme të afërt apo të largët, nga një sekt, i cili nuk pajton me besimin Sunitë si dhe traditën e Islamit shqiptar, ne, hoxhallarët dhe teologët shqiptarë, deklarojmë:

Sekti shiit, rafidhi, është një sekt me devijime të rënda në disa prej çështjeve kryesore të besimit islam. Besimet e këtij sekti, bien ndesh me besimin e pastër islam, që muslimanët sunitë kanë trashëguar nga i Dërguari i Allahut (salallahu alejhi ue selem) dhe shokët e tij. Disa prej devijimeve të tyre arrijnë deri në shirk dhe në kufër, gjëra këto, që sqarohen në një literaturë mjaft të gjerë, si sunite ashtu edhe shiite. Historia e hershme dhe ajo aktuale e marrëdhënieve ndërmjet shumicës absolute sunite dhe pakicës shiite në botë, ka rezultuar gjithmonë e hidhur dhe me pasoja katastrofale, për vendet ku ata kanë jetuar.

Duke u nisur nga sa thamë më sipër, si dhe nga faktorë të tjerë që kanë të bëjnë me realitetin e sotëm shqiptar, si në planin politik, gjeografik, social dhe fenjohës nga ana e shqiptarëve, e shohim si përgjegjësi para Zotit dhe besimtarëve muslimanë shqiptarë, t’u kërkojmë këtyre të fundit, të mos kenë asnjë lloj bashkëpunimi, individual apo institucional, bashkëpunim i drejtpërdrejtë ose jo, me shiitët iranianë apo edhe të tjerë (p.sh. Fondacioni Kur’anit), qoftë kjo edhe me marrje fondesh apo donacionesh për arsye nga më të ndryshmet.

Në situatat që po kalojmë, nuk shohim asnjë domosdoshmëri apo nevojë, që muslimanët sunitë shqiptarë, të bashkëpunojnë në çfarëdolloj fushe me ithtarët e këtij sekti, që është i huaj për vendin tonë. Çdo aktivitet i përhershëm apo i përkohshëm që iniciohet apo financohet nga ndonjë përfaqësi diplomatike e ndonjë shteti shiit apo nga organizatat, satelitë të saj, duhet bojkotuar tërësisht.

Çdo bashkëpunim, i hap dyert propagandës dhe më pas, prezencës shiite në vendin tonë, çka do të rezultojë në të ardhmen, me pasoja tepër negative për mbarëvajtjen e Islamit, në mesin e shqiptarëve.

Duke reflektuar ndaj thirrjes sonë, u kërkojmë të gjithë muslimanëve shqiptarë, t’i përgjigjen pozitivisht, këtij detyrimi fetar.

Allahu për gjithçka mbetet Dëshmitar.

Emrat e deklaruesve (sipas rendit alfabetik):

1. 1. Abdurrahim Balla
2. 2. Ahmed Kalaja
3. 3. Altin Plumbi
4. 4. Altin Shehu
5. 5. Arens Gjevori
6. 6. Arjan Haskasa
7. 7. Arjan Kuteli
8. 8. Azem Bardhoshi
9. 9. Besim Nuzi
10. 10. Bilal Shkrepi
11. 11. Bilal Teqja
12. 12. Bledar Haxhiu (Cërrik)
13. 13. Bledar Karaj
14. 14. Bledar Myftari
15. 15. Bujar Hysa
16. 16. Dëshir Sheshi
17. 17. Dritan Rahmani
18. 18. Dritan Xhihani
19. 19. Eduart Jaho
20. 20. Edvin Ruka
21. 21. Elmaz Fida
22. 22. Elvis Naçi
23. 23. Emrim Koçi
24. 24. Fatbardh Qosja
25. 25. Fatmir Bajrami
26. 26. Fatmir Gjediku
27. 27. Florian Meçe
28. 28. Florian Xhemollari
29. 29. Gajtis Karaboja
30. 30. Genc Plumbi
31. 31. Gëzim Karaj
32. 32. Gëzim Lika
33. 33. Hamza Muskurti
34. 34. Hariz Alkoçi
35. 35. Ilir Arifi
36. 36. Irfan Tota
37. 37. Ismail Bardhoshi
38. 38. Izet Laçi
39. 39. Justinian Topulli
40. 40. Kastriot Bardhi
41. 41. Klodian Mulita
42. 42. Migen Matraku
43. 43. Muhamed Estrefi
44. 44. Murat Basha
45. 45. Neki Kaloshi
46. 46. Pëllumb Bajrami
47. 47. Rruzhdi Plangaj
48. 48. Rudens Rexhaj
49. 49. Sadat Mahmudaj
50. 50. Sadik Ukperaj
51. 51. Sajmir Ismaili
52. 52. Sali Bardhoshi
53. 53. Selim Tota
54. 54. Selman Kopaçi
55. 55. Shaqir Shahu
56. 56. Shpëtim Murrja
57. 57. Sulejman Rustemi
58. 58. Tomor Boriçi
59. 59. Vladimir Agolli
60. 60. Xhafer Shkodra
61. 61. Ylber Tafa
62. 62. Ylli Buraniqi

Teuhidi dhe shirku

Teuhidi dhe shirku, dy nocione që kanë formuluar historinë e krijimit, të lindjes dhe të vdekjes, të ekzistencës dhe të shkatërrimit, të mirqënies dhe të rrënimit. Dy nocione që kanë vendosur për fatin e individëve, fiseve dhe kombeve dhe në fund edhe të vetë njerzimit. Për hirë të njërës prej tyre u krijua jeta dhe për shkak të tjetrës do të shkatërrohet. Jetë që nisi vetëm me një fjalë dhe po për hirë të saj do të marr fund.

Duke gërmuar nëpër rrënojat e historisë, nën gërmallat arkeologjike të fiseve, popujve dhe civilizimeve të hershme çuditërisht do të gjejmë mes tyre një linjë të përbashkët besimi. Megjithë dallimet në kohë, tradita dhe vende ku ata jetuan dhe u zhvilluan tek të gjithë ata do të gjejmë qartë dhe dukshëm shenja të paganizmit. Ndoshta gjurmët e shirkut janë edhe më të dukshmet se çdo gjë tjetër te këto popuj. Idhujt, altarët, statuja perëndish dhe mbishkrime të cilat më tepër se çdo gjë tjetër të informojnë për një kulturë pagane të këtyre popujve. Mbase do të ishte e vështirë të mund të dalloje aspekte të tjera të jetës dhe moralit të këtyre pupojve por më lehtë se gjithshka do të ishte të dalloje natyrën idhujtare dhe okulte të tyre. Ndoshta kjo është edhe arsyeja që i ka shtyrë marksistët dhe ateistët e të gjitha ngjyrave të besojnë se feja lindi fillimisht si një besim pagan e më pas ajo evoloi në atë monotheist. Në fakt ne nuk besojmë aspak kështu, monoteizmi ka ekzistuar që në fillimet e jetës ndonëse në shekuj ndjeksit e tij kanë qenë të pakët dhe nuk kanë pasur objekte kulti dhe as shënja të dukshme përveç ndonjë shënimi historik. Dhe kjo për vetë faktin se siç na tregon edhe Kurani besimtarët gjithmonë patën qenë shtresa më e dobët e popullsisë dhe më e pakta në numër. Ndaj atyre u duhej të vuanin tortura dhe përbuzjet pagane të popujve të tyre të cilët më pas për shkak të idhujtarisë së tyre do të shkatërroheshin duke mbartur me vehte edhe provat e jetës së tyre pagane, pse jo edhe të shkatërrimit të tyre.

Habitesh se si njerëz të cilët qenë të aftë të ndërtojnë piramida, kulla dhe qytetet të tërë në brendësi të maleve, të njihnin fizikën, kiminë dhe të bënin përllogaritje astronomike nga më të saktat dhe të ngrini civilizime mijra vjeçarë të zhduken papritur nga faqia e dheut pa lënë pasë as edhe një vijë gjeanalogjike e cila do të trashëgonte traditat dhe besimet e këtyre popujve dhe ne do të mund të njiheshim më mirë me historinë dhe traditat e tyre! Por përveç rrënojave të tyre ata asnjë pasardhës tjetër nuk lanë. A mos vallë ishte shirku ai që u bë shkaktari kryesor i rrënimit të këtyre njerzve?

Le ta ndjekim historinë që nga fillimi dhe të kuptojmë se çfarë ka ndodhur në të vërtetë me keta njerëz.

Historia fillon pikërsiht këtu:

“Përkujto kur Zoti Yt nxori nga shpina e bijve të Ademit pasardhësit e tyre dhe i bëri dëshmues të vetes së tyre (duke u thënë): “A nuk jam Zoti juaj?” Ata thanë: “Po, dëshmuam!” Të mos thoni në ditën e kijametit: “Ne nga ky (dëshmim) ishim të panjohur. Ose të mos thoni: “Prindërit tanë më parë ishin idhujtarë, e ne ishim pasardhës të tyre. A do të na shkatërrosh ne për atë që bënë ata asgjësues të së vërtetës?”[1] “Unë nuk i krijova xhinët dhe njerëzit për tjetër veç që të më adhurojnë.”[2]

Një kauzë u vendos dhe një marveshje u krye. Para nesh shfaqet i qartë sekreti i krijimit dhe i ekzistencës, sekreti i fillimit dhe i mbarimit. Krijuesi vendosi të krijoi njeriun për një qëllim të vetëm; ta adhuronte vetëm Atë dhe të jetonte konform këtij besimi, në të kundërt krijimi i njeriut do të humbte qëllimin e tij të ekzistencës dhe të Madhëruarit do t’i duhej t’i jepte fund të gjithë atyre elementëve që do të dilnin jashtë këtij qëllimi për të cilin u krijuan. Ai u dha atyre edhe një premtim për këtë: “E drejta e Allahut ndaj njerzve është ta adhurojnë Atë dhe të mos i bëjnë Atij asnjë ortak (në adhurim),e ndërsa e drejta e njerzve ndaj Allahut është që Ai të mos ndëshkoj atë të cilin nuk i bën shirk Atij”[3] “O biri i Ademit sikur ti të më vishë me gjynahe sa toka dhe nuk më bën mua aspak shirk Unë do të përgjigjem ty me po të njëjtën masë falje”[4]

Smira dhe intriga e Iblisit bëri që babai i racës njerzore të dilte nga Xheneti, mirpo ai nuk do të mjafohej me kaq, urretja ndaj racës njerzore e shtyri atë që ai kurrë të mos heqë dorë nga shkatërrimi i tij. Mirpo duke qenë i pa aftë ta bënte vëtë këtë ai do të mundohej ta largonte atë nga qëllimi për të cilin ai u krijua dhe kështu ai me të drejtë do të meritonte ndëshkimin e Krijuesit të tij. Djalli shpesh herë do t’ia arrinte qëllimit të tij por ai gjithmonë në rrugën e tij do të kishte pengesa dhe këta pengesa ishin Profetët të cilët Allahu falë mëshirës së Tij do t’ia dërgonte rracës njerzore për t’i kujtuar asaj marveshjen dhe për t’i paralajmëruar për rrezikun që u kanosej në rast të thyerjes së kësaj marveshje. “Ne nuk dërguam asnjë të dërguar para teje e të mos i kemi shpallur atij se: nuk ka zot tjetër përveç Meje, pra më adhuroni!”[5] “Ne dërguam në çdo popull të dërguar që t’u thonë: “Adhuroni vetëm All-llahun, e largohuni djajve (adhurimit të tyre)!” Por, pati nga ata që All-llahu i udhëzoi dhe pati nga ata që ishte i gjykuar me humbje, pra udhëtoni nëpër botë dhe shihni se si ishte fundi i gënjeshtarëve?”[6] “(Ne çuam) të dërguar që ishin përgëzues e kërcënues, ashtu që pas dërgimit të dërguarve njerëzit të mos kenë fakt (arsyetimi) para Allahut.”[7]

E megjithkëtë shirku u shfaq tek pasardhsit e Ademit dhe kështu Allahu dërgoi Nuhun profetin e Tij të parë pasi kjo e keqe filloj të hedhë rrënjët e saj.

“Ne patëm dërguar Nuhun te populli i vet, e ai i tha: “O populli im, adhuroni vetëm Allahun, ju nuk keni zot tjetër veç Tij. Unë kam frikë për dënimin Tuaj në një ditë të madhe!”[8] “Ne e dërguam Nuhun tek populli i tij (dhe i thamë): “Tërhiqja vërejtjen popullit tënd para se ata t’i godasë dënimi i rëndë! Ai tha: “O populli im, unë jam i dërguar te ju, jam i qartë. Adhuroni Allahun, kini frikë prej Tij dhe mua më dëgjoni. Ai u falë juve nga mëkatet tuaja dhe ua vazhdon jetën deri në një afat të caktuar (pa u dënuar), e kur të vijë afati i caktuar prej Allahut, ai nuk shtyhet për më vonë, nëse jeni që e dini.” Mirpo megjithë përpjekjet e vazhdueshme të Nuhut që ata të ktheheshin nga shirku ata nuk u tërhoqën nga idhujt e tyre. “Ai tha: “O Zoti im, unë e thirra popullin tim natën e ditën. Por thirrja ime vetëm ua shtoi ikjen. Dhe sa herë që unë i thërritja ata për t’u falur Ti mëkatet, ata i vënin gishtat e tyre në veshë dhe e mbulonin kokat me teshat e tyre dhe vazhdonin në atë të tyren me një mendjemadhësi të fortë…Dhe ata (pasanikët) u kurdisën atyre kurthe shumë të mëdha”. Dhe u thanë: Mos braktisni zotat tuaj kurrsesi, mos braktisni Vedda-në, as Suvva-në, e Jeguth-in, Jeukë-n e Nesre-n. Dhe ata i bënë të humbur shumë prej tyre, e Ti zullumqarëve mos u jep tjetër, por vetëm humbje.” Dhe kështu që ata gjetën atë që meritonin dhe atë për të cilën shpesh herë ishin pralajmëruar. “Për shkak të mëkateve të tyre ata u përmbytën dhe menjëherë u futën në zjarr dhe ata, përveç Allahut, nuk gjetën ndihmëtarë. E Nuhu tha: “O Zoti im, mos lë mbi tokë asnjë nga jobesimtarët! Sepse, nëse Ti i lë ata, robërit Tu do t’i humbin dhe prej tyre nuk lind tjetër, vetëm të prishur e jobesimtarë.”[9] Ky ishte fundi i popullit të Nuhut mëkati i të cilit nuk qe tjetër veçse shirku, dhe ja pasoja e tij!

Dhe tashi le të shohim një popull tjetër, një tjetër Profet dhe një tjetër ngjarje.

“Edhe te (populli) Ad-i (dërguam) vëllain e tyre Hudin, e ai tha: “O populli im, adhuronie (një Zot) Allahun, ju nuk keni zot veç Tij, a nuk po frikësoheni?!” E njëjta thirrje, mirpo fatkeqsisht e njëjta përgjigje! “Paria që nuk besoi nga populli i tij tha: “Ne po të shohim mendjelehtë dhe të konsiderojmë vërtet rrenacak!” Dhe përsëri Profeti i Zotit këmbëngul “Tha (Hudi): “O populli im, nuk jam mendjelehtë, por unë jam i dërguar prej Zotit të botëve. Që t’u komunikoj shpalljet e Zotit tim, dhe unë jam këshillues besnik për ju. A mos ju erdhi çudi që ju erdhi lajmi përmes një njeriu nga mesi juaj, e për t’ju tërhequr vërejtjen. Perkujtoni kur Ai ju bëri sundues pas popullit të Nuhut dhe ju shtoi fuqinë fizike. Përkujtoni të mirat e Allahut që të gjeni shpëtim. Ata thanë: “A na erdhe (të na frikësosh) që të adhurojmë vetëm Allahun e të braktisim atë ç’ka adhuronin prindërit tanë? Nëse je i vërtet (çka thua) sillna atë që na premton (kërcenohesh).” E njëjta paturpësi dhe e njëjta mëndjemadhsi! “(Hudi) Tha: “Juve ju gjeti dënimi dhe përbuzja nga Zoti juaj. A më polemizoni mua për emra (të idhujve) që i emëruat ju dhe prindërit tuaj, e që për ta Allahu nuk shpalli kurfarë argumenti? Pritni pra, (dënimin) edhe unë së bashku me ju jam duke e pritur. Ne më mëshirën tonë e shpëtuam atë dhe ata që ishin me të, dhe i shkulëm nga rrënja, ata që përgenjeshtruan argumentet Tona dhe nuk ishin besimtarë.”[10] “Edhe te (populli) Adi (dërguam) nga mesi tyre Hudin që tha: “O populli im, ju nuk keni zot tjetër veç Tij, ju vetëm po hutoheni me trillime… Ata thanë: “O Hud, ti nuk na solle ndonjë argument, e ne nuk i brakisim zotat tanë për fjalën tënde dhe ne nuk të besojmë ty. Ne nuk themi tjetër vetëm se dikush prej zotave tanë të ka goditur me çmendje! Ai tha: “Unë dëshmitar e kam Allahun, e ju dëshmoni se unë jam larg nga ajo çka ju i shoqëroni… E kur arriti vendimi Ynë (për dënim), Ne me mëshirën Tonë e shpëtuam Hudin, e bashkë me të edhe ata që kishin besuar. I shpëtuam prej dënimit të rëndë. E ato ishin (gjurmë të gënjeshtrave të fisit) Ad-ët, që mohuan argumentet e Zotit të tyre, kundërshtuan të dërguarin e Tij, shkuan pas urdhërit të çdo kryelarti kundërshtar. Ata u përcollën me mallkim si në këtë botë, ashtu edhe në ditën e gjykimit. Le të dihet, Adët mohuan Zotin e tyre. Qoftë i shkatërruar Adi, populli i Hudit!”[11]

I njëjti përfundim po për të njëjtin mëkat!

Dhe përsëri historia e një populli tjetër, këtë here Salihu dhe populli i tij.

“Edhe te (populli) Themud e patëm njërin prej tyre, Salihun, e ai u tha: “O populli im, adhuronie Allahun, ju nuk keni zot tjetër veç Tij, Ai së pari ju krijoi nga dheu dhe ju bëri banues të tij, andaj kërkoni falje prej Tij, dhe shprehni pendim te Ai. S’ka dyshim, Zoti im është afër (me mëshirë), Ai përgjigjet (lutjeve)”! Ata thanë: “O Salih, ti ishe shpresë e jona para kësaj. Si mund të na ndalosh të adhurojmë atë që adhuruan prindërit tanë? Vërtet, ne jemi shumë të dyshimtë e në dilemë në atë që na thërret ti! O populli im, më tregoni ju, nëse unë jam (i bazuar) në argument (të qartë) nga Zoti im, dhe Ai të më ketë dhënë mua mëshirë (gradën pejgamber) nga ana e Tij, kush do të më mbrojë mua nga Allahu, nëse unë kundërshtoj Atë? Ju nuk më shtoni tjetër vetëm humbje. O populli im, kjo është devja e Allahut, për ju është një argument. Lëreni pra, të ushqehet në tokën e Allahut e mos e prekni me ndonjë të keqe e t’iu godas menjëherë dënimi! E megjithatë, ata e therrën atë, e ai (Salihu) ju tha: “Përjetoni në vendin tuaj tri ditë, ky është caktim jo i rrejshëm! E kur erdhi vendimi Ynë (për dënim), Ne e shpëtuam Salihun nga poshtërimi i asaj dite, e bashkë me të, edhe ata që besuan. Zoti yt është ai i fuqishmi, ngadhënjyesi. Ndërsa ata që bënë zullum, i kapi (në ditën e katërt) krisma dhe gëdhinë kufoma (të ngrira) në vendin e tyre. (gëdhinë) Sikur të mos kishin qenë fare në të. Kuptonie pra, (populli) Themud e mohoi Zotin e vet. Mallkimi qoftë kundër Themudit!” [12] Megjithë që këta ishin njerëz që i kthyen malet në venbanime ç’ka askush më parë nuk e kish bërë e megjithatë… “Ata skalisnin shtëpia në kodra shkëmbore për të qenë të sigurt. E ata në mëngjes i goditi gjëmim i tmerrshëm e shkatërrues. Dhe nuk u ndihmoi atyre asgjë ajo që vepruan.”[13]

Themudi e mohoi Zotin e vet. Mallkimi qoftë kundër Themudit! Refren që për fat të keq do t’i ndjek nga do pas popuj dhe njerëz të tillë gjatë gjithë historisë së njerzimit deri në ditët e fundit të saj!

Por le të flasim edhe për një popull tjetër atë të Shuajbit.

“Edhe Medjenit (i dërguam) vëllain e tyre Shuajbin që ju tha: “O popull im, adhuronie All-llahun, ju nuk keni Zot tjetër veç Tij, mos matni as mos peshoni mangut, unë po shoh se jeni në gjendje të mirë jetësore, pra unë po frikësohem për ju nga dënimi që do t’ju përfshijë një ditë!” Mirpo si edhe herët e tjera i njëjti avaz kundërshtimi dhe e njëjta kokëfortësi “Ata thanë: “O Shuajb, a namazi yt po të thotë të na urdhërosh që ta braktisim atë që adhuruan prindërit tanë, ose (po të urdhëron) për të punuar në pasurinë tonë ashtu si të dëshirojmë?… O populli im, kundërshtimi ndaj meje të mos u shpie (në mosbesim) që t’iu gjejë ajo që e gjeti popullin e Nuhut, popullin e Hudit ose popullin e Salihut. E populli i Lutit nuk është larg prej jush. Kërkoni falje Zotit tuaj sinqerisht pendohuni ndaj Tij. Vërtet, Zoti im është mëshirues, shumë i dashur. Ata thanë: O Shuajb, ne nuk po e kuptojmë shumicën nga ajo që thua dhe ne të konsiderojmë ty të dobët në mesin tonë, dhe sikur të mos ishte ai grupi yt, ne do të gurëzonin ty, ngase ti nuk je i çmuar ndër ne. Ai tha: “O populli im, a është më i çmuar te ju farefisi im se Allahu, që e keni hedhur Atë pas shpine? Nuk ka dyshim, Zoti im i di të gjitha ato që veproni.” Dhe së fundi po i njëjti përfundim! “O populli im, veproni sa të mundeni, unë veproj, e më vonë do ta kuptoni se kush do të pësojë atë dënim që e poshtëron dhe kush është ai rrenacak. Pritni se edhe unë së bashku me ju jam duke pritur. E kur erdhi urdhëri Ynë, Ne me mëshirën tonë e shpëtuam Shuajbin dhe bashkë me të edhe ata që besuan, ndërsa zullumqarët i kapi britma e tmerri, duke gëdhirë në vendin e tyre kufoma të gjunjëzuara. (gëdhinë) Si të mos kishin ekzistuar fare aty. Qoftë i shkatërruar Medjeni sikurse ishte shkatërruar Themudi!”[14] Qoftë i shkatërruar Medjeni sikurse ishte shkatërruar Themudi!

Dhe kështu po të rendim në historinë njerzore do të gjejmë me dhjetra shembuj të sa e sa popujve të cilët patën të njëjtin përfundim për të njëjtin mëkat. Është e vërtetë që këta njerëz patën edhe mëkate të tjera por në çdo rast ata kishin një gjë të përbashkët dhe pa dyshim që kjo gjë ishte shirku. “Para tyre përgënjeshtruan populli i Nuhut, banorët e Bunarit (të pusit) dhe Themudi. Edhe Adi, edhe Faraoni dhe vëllezërit e Lutit. Edhe banorët e Ejkes, populli i Tubbeit. Të gjithë i përgënjeshtruan të dërguarit, atëherë e merituan dënimin Tim.”[15] “Edhe Adin, Themudin, banorët e Res-it dhe shumë gjenerata ndërmjet tyre (i shkatërruam). E secilit prej tyre u patëm sjellë argumente, por të gjithë i rrënuam.” [16]

“Për shkak të veprave (të këqija) të njerëzve janë shfaqur në tokë e në det të zeza,(skamje, shkatërrime, katastrofa etj) e për ta përjetuar ata një pjesë të asaj (të keqe) që të tërhiqen (nga të këqijat).”[17] Po a ka vepër më të keqe se sa shirku i cili bie drejt për drejt në kundërshtim me qëllimin e krijimit dhe funksionit të njeriut në tokë. Po a nuk u krijua njeriu veç se për të adhuruar Zotin e tij të vetëm?! E ç’vlerë do të kishte jeta e tij nëse ai nuk do ta kryentë më këtë funksion?! A është e llogjikshme dhe e pranueshme që qënia njerzore e krijuar dhe furnizuar në çdo moment të jetës nga krijuesi i saj deri edhe me ajrin që thith t’ia përkushtoj jetën dikujt tjetër veç Tij?! A po bashkë me Të ai të ketë edhe të adhuruar të tjerë?! Krijuesi i jonë dhe i universit me të drejtë bëhët xheloz dhe nuk fal që dikush njëkohësisht t’i shërbej dy padronve Atij që e meriton dhe atij që nuk e meriton. “Allahu nuk fal t’i bëhet ortak Atij (në adhurim e sundim) dhe fal veç kësaj atë që do”[18] Prandaj edhe një botë ku nuk adhurohet më Allahu por admirohen idhuj dhe doktrina pagane është e kotë më që të jetojë. Këtë ide fare mirë mund ta shohim edhe nga ky ajet Kuranor: “Sikur të kishte në to (në qiej e në tokë) të adhuruar veç Allahut, ato të dyja do të shkatërroheshin. Larg asaj që i përshkruajnë është Allahu, Zot i Arshit.”[19] Nga kjo mund të kuptohet fare qartë se nëse në tokë nuk do të adhurohej më Allahu po dikush tjetër veç Tij atëherë me të drejtë do të merrte fund edhe qëllimi i ekzistencës së saj pasi në të askush më nuk gjendet që të plotësoj këtë kusht të ekzistencës. Allahu për hirë të teuhidit e krijoi jetën dhe kur shirku të sundoj edhe jeta atëherë duhet të marrë fund. Kjo gjë bëhet edhe më e qartë nga thënia e Profetit (alejhi salatu ue selam): “Nuk ka për tu bërë Kijameti përderisa në tokë të thuhet: la ilahe il-lallah”[20] E pra edhe kur as edhe formula e Teuhidi dhe as emri i Allahut të mos përmenden më, dhe kur as edhe një shenjë e adhurimi të një Zoti të mos ketë mbetur më në mendjet e njerzve dhe natyrisht shirku dhe anarshia morale do të kenë zaptuar globin atëherë edhe jeta do të marr fund. Ky është ligji i Zotit mbi tokë dhe “Fjalët e Zotit tënd janë plot të vërteta (çka lajmërojnë) dhe plot të drejta (çka gjykojnë). S’ka kush që t’i ndryshojë fjalët (vendimet) e Tij.”[21]

Ky është pra shirku dhe jetëgjatsia e tij, sepse edhe ai si edhe gënjeshtra e ka jetën e shkurtër, por a nuk është shirku vallë gënjeshtra dhe shpifja më e madhe që i bëhet qënies dhe ekzistencës më të madhe?! Kjo është edhe arsyeja pse ky mëkat ka edhe ndëshkimin më të madhë e të pa falshëm dhe me pasoja shkatërrimtare që në këtë botë siç edhe u pa.

---

[1] Sure El-araf: 172-173.

[2] Sure Edh-dharijat:56.

[3] Hadith trs.Buhari dhe Muslim

[4] Hadith trs. Tirmidhiu 3534

[5] Sure El-enbija: 25

[6] Sure En-nahl: 36

[7] Sure En-nisa: 165

[8] Suretu El-araf: 59

[9] Shih suren Nuh.

[10] Suretu El-araf: 65-72.

[11] Suretu Hud: 50-60.

[12] Suretu Hud: 61-68.

[13] Suretu Hixhr: 82-84

[14] Suretu Hud: 84-95

[15] Suretu Kaf: 12-14

[16] Suretu Furkan: 38

[17] Suretu Er-rum:41

[18] Suretu Nisa: 48

[19] Suretu El-enbija: 22

[20] Trs.Ahmedi 13421

[21] Suretu En-am:115

Çfarë gjykimi ka për sunnijtë sipas rafidhave

Çfarë gjykimi ka për sunnijtë sipas rafidhave

Ja seç thotë Ni’metullah el-xhezairi (v. 1112 h.) të cilin në kopertinën e librit të tij El-enuar en-numanije e kanë quajtur: Dijetari punëtor dhe i përsosur sakrifikues, i pari i të urtëve dhe kreu i dijetarëve Sejiid Ni’metullah el-xhezairi

Këtë jua citova që të shikoni se nga kush po citojmë, jo njerëz dosido mes shiave

Ai thotë në librin në fjalë vol. 2 fq. 278:

Ai flet këtu për esharinjtë duke thënë (paragrafi 14) thotë:

Esharinjtë dhe ata që i pasojnë janë në një situatë më të keqe në kapitullin e njohjes së Krijuesit sesa idhujtarët dhe të krishterët, dhe kjo sepse kush thotë se ka bir apo ortak nuk ka thënë se Ai i lartësuari ka nevojë për ata të dy për të sjellë në ekzistencë veprimet e Tij dhe krijimet e mrekullueshme të Tij. Njohja që ata kanë për të Lartësuarin nga ky drejtim është i pavlerë (batil), është një prej shkaqeve të cilat u kanë dhënë atyre përjetësinë në zjarr me vëllezërit e tyre kafirë, por atyre u bëri dobi fjala e Islamit (shehadeti) në mbrojtjen e gjakut dhe pasurisë së tyre në këtë dynja. Ne dallojmë prej tyre dhe ndahemi prej tyre në kapitullin e rububijes; dhe Zoti ynë është Ai që është njësuar që nga fillimi i pa fund dhe Zoti i tyre është Ai që ka pasur që nga fillimi tetë ortakët e Tij.

Dhe tjetër vështrim rreth kësaj nuk di, veçse unë kam parë në disa habere, çka tregojnë se ne nuk bashkohemi me ta në një Zot dhe as në një Profet dhe as në një Imam, dhe kjo sepse ata thonë se Zoti i tyre është Ai që ka pas Muhamedin salallahu alejhi ue selem profet dhe Khalifi i tij ka qenë Ebu Bekri, dhe ne nuk pajtojmë me këtë Zot dhe as me atë Profet, por themi se Zoti i profetit që Khailifi i tij është Ebu Bekri nuk është Zoti ynë dhe as ai profet nuk është profeti ynë.

Ndërsa në vol. 2 fq.307 ai duke folur për sunnij që i quan neuasib thotë (paragrafi 6):

Transmetohet nga Profeti salallahu alejhi ue selem se shenja treguese e neuasibëve është vënia para Aliut e dikujt tjetër; kjo është një veçanti përfshirëse dhe jo e veçantë, dhe mund ta kthejmë këtë tek pika e parë gjithashtu, ku qëllimi të jetë vënia e dikujt tjetër para tij duke e besuar me bindje të plotë këtë, që kështu të përjashtohen imituesit dhe të dobëtit; sepse kjo përparësi që i jepet dikujt tjetër ndaj tij ka ardhur si imitim i dijetarëve, baballarëve dhe të parëve të tyre; ose ndryshe ata nuk kanë rrugë tjetër veçse ta njohin dhe të jenë të bindur në këtë rrugë.

E mbështet këtë kuptim fakti se imamët alejhi selam dhe rrethi i veçantë i tyre e kanë përdorur fjalën nasibi për Ebu Hanifen dhe të ngjashmit me të, megjithëse Ebu Hanifja nuk ka qenë prej atyre që është armiqësuar ndaj Ehli bejtit alejhi selam, por ka pas dedikim ndaj tyre; dhe u shfaqte atyre dashuri. Po nuk pajtonte me mendimet e tyre dhe thoshte: ka thënë Aliu dhe unë them, që prej këtu përforcohet thënia e Sejid El-murteda dhe Ibn Idrisit, Allahu ua shenjtëroftë shpirtrat atyre të dyve, si dhe disa prej shejhëve tanë bashkëkohor, se kundërshtarët që të gjithë janë të pisët, duke u nisur nga përgjithësimi i kufrit dhe i shirkut ndaj tyre në Kuran dhe Sunnet, ndaj dhe i përfshin ata kjo fjalë sa herë që thuhet, dhe se ti u binde se shumica e tyre janë neuasib me këtë kuptim.

Së dyti. Lejimi i vrasjes së tyre dhe lejimi pasurisë së tyre; e di se shumica e dijetarëve kanë përmendur për nasibiun këtë kuptim të veçantë në kapitullin e pastërtive dhe papastërtive, dhe gjykimi i tij për ta është si për kafirin harbij (me atë që je në luftë) në shumicën e ahkamëve. Por në bazë të komentit që përmendëm gjykimi është gjithëpërfshirës siç e mësove. Es-Saduku, qoftë e mirë gjurma e tij, transmeton në El-ilel me isnad nga Daud ibn Ferkad i cili tha: i thashë Ebu Abdullahit alejhi selam, çfarë thua për vrasjen e nasibiut? Dhe ai tha: hallall e ka gjakun, por unë kam frikë për ty; nëse mundesh t’i hedhësh përsipër atij murin apo ta mbytësh në ujë që askush të mos dëshmoj kundra teje, atëherë bëje. Dhe i thashë: por për pasurinë e tij çmendon? Tha: merre atë kur të jepet mundësia

Natyrisht që këto transmetime shiite nga Xhafer Sadik për ne janë shpifje që ata kanë vënë në gojët e tij, Allahu e mëshiroftë, por që për fat të keq dijetar si ky këtu kanë ngritur gjykime, dhe çfarë gjykimesh se…no coment!

Foto e librit të cituar:

Përgjigje ndaj disa argumenteve shiite

Përgjigje ndaj disa argumenteve shiite

Allahu duke përmendur veprimin e çifutëve na jep mësim, një mësim të mirë ne myslimanëve në Kuran kur thotë:

Mos vallë, një pjesë të Librit e besoni, kurse pjesën tjetër e mohoni?! Cilido prej jush që vepron kështu, do të ndëshkohet me poshtërim në këtë jetë, ndërsa në Ditën e Kiametit do të dërgohet në dënimin më të ashpër. Allahu nuk është i pavëmendshëm ndaj veprimeve tuaja.[1]

Prandaj habitem me Besnik hasan shala kur këmbëngul që salavati për Profetin (salallahu alejhi ue selem) nuk i përfshin gratë e tij duke marrë për bazë vetëm hadithin e salavatit ibrahimije ku thuhet familjen e tij dhe lë hadithin tjetër që e transmeton po Buhariu dhe përmenden gratë e Profetit!

Transmeton Buhari (3369), Muslimi (407), Nesaiu (1294) nga Ebu Humejd Es-saidi (radija llahu anhu) se ata (sahabet) thanë: o i dërguari i Allahut si të bëjmë salavatet ndaj teje? Dhe i dërguari i Allahut (salallahu alejhi ue selem) tha: thoni: O Allah! Bekoje Muhamedin dhe gratë e tij dhe pasardhësit e tij ashtu siç e ke bekuar Familjen e Ibrahimit dhe jep begati për Muhamedin dhe gratë e tij dhe pasardhësit e tij ashtu siç i ke dhënë begati familjes (al) së Ibrahimit, Ti me të vërtetë i lavdëruari i madhërishmi.

Mirëpo Besnikut mesa duket nuk i pëlqeu ky transmetim dhe këmbëngul tek ai ku nuk përmenden gratë. Atëherë lind pyetja nëse Buhari për shiat merret në konsideratë dhe hadithet në të janë autentike, atëherë pse marrin njërin dhe lënë tjetrin? Nëse nuk e dini që Buhariu e ka transmetuar edhe këtë hadith, atëherë ky është një problem i juaj, që në fakt tregon padijen tuaj. Por nëse e dini dhe zgjidhni vetëm atë që ju pëlqen kjo tregon kryeneçësi dhe kokëfortësi, dhe tregon në fakt atë që e kemi thënë edhe më parë këtu, unë dhe shumë të tjerë që shiat shkojnë mbas qejfit të tyre dhe nuk ndjekin të gjitha argumentet e sakta. Dhe me të drejtë ajeti i më sipërm u përshtatet më së miri atyre. Për ne sunijtë që të dy hadithet janë të sakta dhe biem në salavat për Profetin edhe me këtë edhe me atë. Për ne nuk janë kontradiktore, është fare e qartë këtë hadith e transmeton një sahabi dhe tjetrin një sahabi tjetër. Në njërin transmetim Profeti ka thënë vetëm familja (al) që për ne janë edhe gratë ndërsa në tjetrën i ka përmendur gratë direkt si dhe pasardhësit e tij. Ku qëndron kontradikta këtu, a nuk ju lejoka Profetit që salavatet njëherë t’i thotë të zgjeruara dhe një herë të përmbledhura? U nuk bëjnë edhe njerëzit në përgjithësi kështu me shumë fjalë të tyre, madje edhe vetë Allahu i madhëruar në disa ajete po për të njëjtën gjë i jep më të zgjeruara ngjarjet ose diçka tjetër dhe në disa ajete të tjera të përmbledhura. Çfarë ka këtu për të mos u pranuar? Është kaq e qartë kjo çështje saqë është mund i tepërt ta shpjegosh, siç po bëj unë këtu. Ty dy hadithet jo vetëm që nuk bien në kundërshtim me njëri-tjetrin por përkundrazi shpjegojnë dhe plotësojnë njëri-tjetrin. Mirëpo mesa duket kemi të bëjmë me njerëz që sahih Buhari për ta nuk është vetëm se ilmihali apo ndonjë libër tjetër! Me që se ka përmendur ai libri tjetër këtë atëherë nuk qenka i saktë, apo edhe nuk qenka as tek Buhari! Prandaj o Besnik bën mirë t’i kthehesh sahih Buharit në shqip meqë edhe në Kosovë mund të gjesh të përkthyer dhe shikoje vetë me sytë e tu meqë ndoshta nuk i beson sunnijtë si puna ime dhe na jep përgjigje për këtë hadith ju përmendet salavati edhe për gratë? Dhe mos u hidh nga një degë në tjetrën, sepse më burrnore është të heshtësh apo të pranosh gabimin sesa të dredhosh. Burrave nuk u kanë hije kësi lloj gjërash!

O Besnik, po të drejtohem ty por si qëllim i kam tërë shiat shqiptarë në këtë listë. A nuk është absurde të fusni tek Ehli bejti vetëm Fatimen, Aliun, Hasanin dhe Husejnin (radijallahu anhum) duke marrë vetëm një pjesë të argumenteve dhe braktisur të tjerat?! A ka vend ku të rrijë që ju të futni Fatimen tek ehli bejti dhe të lini jashtë nënën e saj Hadixhen si grua të Profetit?! Nëse thoni se kështu janë argumentet! Është kaq absurde kjo këmbëngulje! Po a nuk qenë të gjitha ato argumente që të solla dhe me referenca madje se gratë janë prej ehli bejtit dhe se ju shiat e keni gabim kokë e këmbë kur mendoni ndryshe. Unë të solla mendimet e sunijve për këtë punë kurse ti vazhdon akoma të thuash se mendimi e sunnijve është ndryshe? A nuk e kupton sa qesharak bëhesh në sytë e gjithë kësaj liste me mbi njëmijë anëtarë? Unë e pata guximin ta pranojë për punën e rrethimit Vjenës, mbasi u konsultova me referenca të tjera, që e pata gabim, ndërsa ti jo! Mua nuk më intereson që të dal unë fitimtarë në këtë debat me shiat, por dua të dal në shesh e vërteta, ndaj dhe nuk e kam problem ta pranoj të vërtetën qoftë edhe kundra meje. Por ti dhe të gjithë shiat a jeni të gatshëm ta bëni një gjë të tillë?! Shyqyr Zotit ne nuk e kemi pjesë të besimit tonë tekijen ndaj dhe po ju flasim hapur atë çka besojmë në zemra, pa e fshehur atë. A nuk është momenti që ta braktisni shiizmin sepse tek sunnijtë nuk keni për ta humbur dashurinë ndaj ehli bejtit por do të fitoni edhe dashurinë ndaj sahabeve. Mos më thuaj se ne i duam sahabet! Dhe nëse është kështu ti e di fare mirë sesa është numri i atyre sahabeve që ju i doni! Do të më thuash se jo të gjithë sahabet janë njëlloj, gjë që ne dimë do të më thuash se mes tyre ka pasur edhe munafikë! Dhe unë po të them se ata që kanë qenë munafikë, kanë qenë qafira që shfaqnin islamin dhe si të tillë as për ne dhe as për ju nuk janë sahabe. Ti je në gjendje të më thuash se kush kanë qenë të gjithë ata munafikë? Jo, sepse as ti e as unë nuk e dimë emrat e tyre. Nëse më argumentohesh me gabime të disave prej tyre, kjo së pari nuk është argument se ata kanë qenë mynafik dhe së dyti a je i sigurtë ti se çdo gjë që ke lexuar kundra tyre është e vërtetë? A mos kujton ti se vetëm ndaj Profetit shpifin hadithe të gënjeshtra dhe ndaj sahabeve nuk bëjnë të njëjtën gjë?! Përkundrazi! Por edhe nëse ka pasur ndonjë prej tyre që ka bërë gabime të mëdha, këta nuk janë shumica, dhe ne e lusim Allahun që t’i fali dhe mëshiroj. Mos harro o Besnik se ishin ata njerëz që Allahu i bëri sebep që unë dhe ti t’i themi vetes myslimanë sot. Ata nuk ishin katër, njëmbëdhjetë apo njëzet apo… por ishin me mijëra, mos harro se vetëm kur ata i dhanë besën Profetit nën pemë ‘bejatu riduan’ ishin rreth 1400 vetë dhe Allahu thotë për ta në Kuran se ata i kanë dhënë besën Allahut, e ndërsa Profeti thotë se nuk kanë për të hyrë në zjarr inshallah asnjë nga ata që i kanë dhënë besën atij atje (Muslimi 2496) e shikon pra se ata kanë qenë shumë. E sa të tjerë nuk qenë me ta dhe prapë ishin sahabet e tij. Po a nuk thotë Muhamed ibn Hanefije, i biri i Aliut jo nga Fatimja, e pyeta tim atë: kush janë njerëzit më të mirë pas të dërguarit të Allahut (salallahu alejhi ue selem)? Dhe ai tha: Ebu Bekri. Dhe pas tij? Tha: Umeri, dhe pata droje se mos pas tij thoshte Osmani dhe i thashë: dhe pastaj ti. Dhe ai tha: unë nuk jam vetëm se një njeri prej myslimanëve. Hadithin e transmeton Buhariu (3671). A merrni për bazë këtë hadith ju? Natyrisht që jo! Pse ai është ke Buhari, është i saktë! Të transmetosh hadithe të dobta për Aliun dhe të na i ofroni si të sakta, kjo nuk është ndershmëri. Aliun ne e duam edhe pa këto hadithe të dobëta që ju tregoni, po ju a e doni Ebu Bekrin, Umerin, Osmanin dhe të tjerët siç i duam ne ata? Ne çdo kujt i japim vendin e vetë pa ja ngrënë hakun dhe pa ja rritur vlerën më tepër seç e ka, kjo është drejtësia dhe e vërteta dhe jo siç bëni ju.

Këtu shfrytëzoj rastin tu bëj thirrje edhe shumë sunnijve të cilët pa dashur, dhe pa i verifikuar mirë burimet historike dhe transmetimet u kanë hyrë në hak ku më pak e ku më shumë disa prej Sahabeve, madje edhe ndonjë sahabi të nderuar si Osmani, Allahu qoftë i kënaqur prej tyre.

O njerëz a dini se më keni të bëni?! Me njerëzit më të mirë mbas Profetit, ndaj mos pranoni çdo gjë që thuhet për ta pa e verifikuar, vërtetë ata nuk ishin engjëj por ama ishin njerëzit më të mirë, shumë më të mirë se ne që rrimë dhe i shajmë ata sot! O Allah na bëj prej atyre që thonë:

Edhe ata që erdhën pas tyre, thonë: “O Zoti ynë, falna neve dhe vëllezërit tanë, të cilët kanë besuar para nesh dhe mos lejo që në zemrat tona të ketë asnjë të keqe ndaj besimtarëve! O Zoti ynë, Ti je vërtet i Butë dhe Mëshirëplotë!”[2]

Besniku thotë:

Jo, dmth ate qe eshte permendur ne Kur’an dhe Hadithe si ”
Ehl ul-Bejt ” ato (grat tjera) nuk jane- dhe per kete deshmojne edhe
vet grat e Pejgamberit s.a., qe e kane treguar ne shume raste
(hadithe) se ato nuk u perfshine nga Pejgamberi s.a., me Ehli
Bejtin .

Përgjigje:

Ku i ke faktet e sakta për këtë që thua?

Besniku thotë:

Cka eshte thene per martesen e Aliut me Fatimen r.a. :
I Dërguari i Allahut s.a., i ka thënë gjithashtu Aliut : ” Ti je
vëllai im në këtë jetë dhe tjetrën .”2

Përgjigje:

Kuptimi i këtij hadithi nuk ka asgjë të keqe të që të bjeri ndesh me akiden e Ehli Sunnetit. Por edhe ky hadith nuk është i saktë. Transmetohet nga Tirmidhiu (3720) dhe nga El-hakim (3/14). Në zinxhirin e këtij transmetimi gjenden njëri pas tjetrit dy transmetues të dobët: Hakim ibn Xhubejr, (i dobët, akuzohet për shiitë) dhe Xhumej ibn Umejr (i dobët). Ndaj dhe Albani e ka vendosur te libri i haditheve të dobëta (nr. 351)

Besniku thotë:

” Ky është vëllai , trashëguesi dhe zëvendësi im ndër ju ; prandaj
dëgjojeni dhe bindjuni . ”

Përgjigje:

Edhe ky hadith është i dobët madje shejh Albani për të thotë se është i shpifur në librin e tij ‘Silsiletu el-ehadith ed-daife ue meudua’ (nr.4932). Transmetohet nga Ibn Xheriri në tefsirin e tij në komentin e ajetit Dhe tërhiqju vërejtjen farefisit tënd më të afërt. (26:214) si dhe El-bezari, Ebu Nuajm dhe Ibn Asakir etj. Ibn Kethiri tek Tefsiri i tij përmend një nga këto rrugë transmetimi dhe në fund thotë: me këtë kontekst e përcjell vetëm Abdul-Gafar ibn El-kasim dhe ai është braktisur (nga dijetarët, metruk) gënjeshtarë shiitë, Ali ibn el-medini dhe të tjerë e kanë akuzuar për shpifës hadithesh.[3] Aq më tepër që ky hadith është ca i gjatë dhe tregon një ngjarje që ka ndodhur në Mekë ku Profeti (salallahu alejhi ue selem) ka mbledhur farefisin e tij Beni Hashim rreth 40 vetë dhe ndër të tjera u ka thënë edhe këto fjalë! Ibn Tejmije kur i përgjigjet këtij hadithi thotë se ka hadith duket që nga përmbajtja që është i sajuar për vetë faktin se Beni Hashim në atë kohë as nuk mbërrinin dyzet (40) vetë dhe as nuk ishin hamës të mëdhenj siç thuhet në ngjarjen e plotë të këtij hadithit.[4] Po kështu Albani përmend se në disa nga këto transmetime as që përmendet fjala ‘zëvendësi im’ (halifetiij), transmetime të cilat në fakt janë pak më të mira se ky më sipërmi.

Besniku thotë:

Ai , paqe pastë mbi të dhe familjen e tij , doli t’i takonte shokët e tij me një buzëqeshje të gjerë në
fytyrë . Abdur-Rahman ibn Aufi e pyeti përse ishte gëzuar aq shumë .
Ai s.a., u përgjigj : ” Për shkak të lajmit të mirë që sapo mora nga Zoti im lidhur me
VELLAIN – KUSHERIRIN tim dhe VAJZEN time (Fatimen).

Përgjigje:

Këtë hadith e transmeton El-hatib el-bagdadij në librin e tij ‘Tarihul Bagdad’ (4/210) dhe më pas ai thotë: transmetuesit e këtij hadithi, çka në mes Bilalit dhe Umer ibn Muhamdit (shtatë vetë) që të gjithë janë të panjohur. Po ashtu Edh-dhehebiu në ‘Mizan el-itidal’[5] (nr. 8900) kur flet për njërin nga transmetuesit e këtij hadithi (Musa ibn Ali el-kureshij) thotë: Nuk dihet se kush është, dhe haberi është i gënjeshtërt….(përmend zinxhirin e transmetimit të hadithit në fjalë) isnadi i tij është errësira (dhulumat). Po kështu edhe Ibn Xheuzi në librin e tij ‘El-meuduat’[6] e ka konsideruar si të shpifur, madje vetë libri në fjalë i Ibn Xheuzit ka mbledhur të tilla hadithe. Albani e ka vendosur këtë hadith tek libri i tij për hadithet e dobëta (nr. 4942) madje e ka konsideruar si të shpifur.

Besniku thotë:

” Kur Zonja e tërë grave në Xhennet u martua me Prijësin e familjes së
Profetit , i Dërguari tha : ” O Ummi Ejmen ! Sillma tim vëlla . ”
Ajo pyeti : “Ai është vëllai yt e ti do ta MARTOSH me tët bijë ?! ”
Ai tha : ” Po , o Ummi Ejmen .” Ajo e thirri Aliun brenda . 3

Përgjigje:

Ndonëse edhe ky hadith nuk përbën ndonjë problem për akiden tonë dhe as kundërshton mendimin dhe besimin që ne kemi për Aliun, Allahu qoftë i kënaqur prej tij.

Këtë hadith e transmeton El-hakim (3/159) dhe Ibn Asakir nga Esma bint Umejs (radijallahu anha) e cila thotë: isha në martesën e Fatimes, vajzës së Profetit (salallahu alejhi ue selem) dhe kur u gdhimë erdhi i dërguari i Allahut tek dera dhe tha: ” O Ummi Ejmen !…

Dhe ç’është më forta është se autori i librit ‘El-muraxheat’ në shënimin në fund të faqes thotë: Edhe Dhehebīu e ka cituar në Telkhīs, duke ia pranuar vërtetësinë. Kjo është një gënjeshtër pasi Dhehebiu në fakt ka thënë: Por hadithi është gabim sepse Esmaja natën e martesës së Fatimes ka qenë në Habeshe. Shejh Albani e ka vendosur edhe këtë hadith tek libri i tij për hadithet e dobëta (nr. 4940). megjithatë qoftë ai qoftë edhe unë për hir të amanetit të së vërtetës po i citoj fjalët e tij: Nuk gjej në isnadin e tij ndonjë defekt të dukshëm, pasi transmetuesit janë të besueshëm, vetëm nëse ka ndërprerje në mes Ebu Jezid El-medenij dhe Esmasë. Pasi në tek isnadi i Ibn Asakirit ai thotë: Esmaja ka thënë…dhe kjo ka pamjen e irsalit (ndërprerje). Allahu e di më së miri.

Këtë gjë e citova për të treguar se edhe përmbajtja merret parasysh në verifikimin e hadithit, si në rastin konkret.

Besniku thotë:

Shumë herë Profeti s.a., i drejtohej Aliut dhe thoshte : ” Ky është
vëllai , kushëriri e dhëndrri im , dhe BABAI I PASARDHESVE të
mi .”4

Përgjigje:

Ebu Merjem ibn Muhamed El-adhamij në librin e tij ‘El-huxhexh ed-damiga’ thotë: këtë e ka përmendur në nr. 12914 (të librit Kenzul umal) dhe ka bërë shenjë për dobësinë e tij duke thënë: Në të gjendet Ismail ibn Jahja. Ebu Merjem thotë: në mes transmetuesve janë katër Ismail ibn Jahja… (dhe i përmend ata me emra)… dy të parët janë gënjeshtarë, i treti i braktisur (nga dijetarët, metruk) dhe i katërti i panjohur siç tregohet kjo ‘El-mizan’ dhe ‘Et-tehdhiib’ e të tjerë. Pra u bë e qartë se hadithi është i gënjeshtërt nga cilido transmetues qoftë.[7]

Besniku thotë:

” Ti je vëllai , shoku dhe shoqëruesi im në Xhennet .”

Përgjigje:

Këtë hadith e transmeton El-hatib el-Bagdadi në librin e tij ‘Tarihul Bagdad’ (10/640). Shejh Albani e ka vendosur tek hadithet e dobëta (nr. 4943) duke thënë se hadithi është i shpifur (meudu), në të gjendet transmetuesi Uthman ibn Abdurrahman el-kureshij el-uekasij për të cilin Ibn Haxher ka thënë: i braktisur (metruk), Ibn Me’in e ka konsideruar si gënjeshtar.

Besniku thotë:
Per Ehli-Bejtin cka eshte thene: Muhibb ed-Din et-Taberiu në er-Rijad un-Nedireh, vëll. II, fq 189
nga Ebu Bekri : ” E pashë të Dërguarin e Allahut s.a., të hynte në
një çadër teksa mbështetej mbi një hark arab. Në çadër ndodheshin
Aliu , Fatimja , Hasani dhe Huseini . Atëherë , ai tha : ” O myslimanë ! Të gjithë ju ! Unë jam në paqe me atë që është në paqe me njerëzit që ndodhen në këtë çadër, në luftë me këdo që është në
luftë me ta , dhe jam wali-u i cilitdo që i merr për wali ata . S’i do ata veçse ai që është i një prejardhjeje të lumtur dhe lindjeje fisnike . E s’i urren ata veçse ai që është i një prejardhjeje të
mjerë dhe lindjeje të ulët .”

Përgjigje:

Ky hadith është përmendur në librin e mësipërm pa zinxhir transmetimi (sened, isnad) dhe si i tillë nuk merret për bazë. Pasi zinxhiri i transmetimit apo i quajtur ndryshe si isnad (ose sened) është prova që tregon burimin e hadithit, prej tij bëhet edhe vlerësimi për saktësinë e tij ose jo. Wali në këtë rast ka kuptimin e mikut dhe të miqësisë e dashurisë, pra unë jam mik me cilindo që i merr ata për miq dhe i do ata. Kjo fjalë dhe kjo përmbajtje do të sqarohen më gjatë në hadithin e Gadir Khum-it inshallah. Por ajo që vlen për tu përsëritur këtu është se edhe ky hadith nuk bie ndesh me atë çka sunnijtë besojnë për Aliun dhe familjen e tij.

Besniku thotë:

Hakimi në el-Mustedrek us-Sahihejn , vëll. III, fq 329 me sened
nga Ebi Abdil-Lah el-Xhedeliu nga nga Ebu Dheri i cili tregon : ” Ne i njihnim hipokritët (munafikët) vetëm nga përgënjeshtrimi i tyre i Allahut dhe i të Dërguarit të Tij s.a., të mbeturit pas në namazet e tyre , dhe urrejtja e tyre ndaj Ali ibn Ebi Talibit .”

(Hakimi pohon se hadithi është i saktë (sahih) sipas kushteve të Muslimit .

Përgjigje:

Së pari Ebi Abdilah El-xhedeli, për të Ibn Haxher thotë se është i besueshëm, akuzohet për shiitë. Fakti që El-hakim thotë se hadithi është sipas kushteve të Muslimit, nuk përkon me realitetin pasi kjo do të thotë se ky transmetues është prej transmetuesve që gjenden në Sahih Muslim por në fakt nuk është kështu. El-mizi në ‘Et-tehdhib el-kemal’ tregon se hadithet e këtij njeriu gjenden tek Ebu Daudi, Tirmidhiu dhe Nesaiu ndaj dhe nuk mund të themi se ky hadith është sipas kushteve të Muslimit. Po ashtu në zinxhirin e këtij trysmetimi tel Elihakim gjendet edhe një transmetues me emrin Is’hak ibn Bishr El-kahilij për të cilin Dhehebiu në ‘Mizan El-itidal’ përmend disa prej dijetarëve siç është Ebu Bekr ibn Ebu Shejbeh, Ebu Zura, Ed-darekutniu të cilët e kanë konsideruar gënjeshtar dhe shpifës hadithesh.[8] Një tjetër hadith i ngjashëm me këtë transmetohet nga Ebu Seid Ell-khudrij tek Tirmidhiu (nr. 3717) por edhe ai ka isnad të dobët, dhe Albani për të thotë: Isnad shumë i dobët.[9] Allahu e di më së miri.

Besniku thotë:

Nuk ka asnjë dyshim se i Dërguari i Allahut , paqe pastë mbi të dhe
pasardhësit e tij , i ka lënë Aliut një trashëgimi dijeje e urtie sa
ajo që u ka lejuar Fuqiploti profetëve të Tij e wasi-ve për të
trashëguar, saqë i Dërguari i Allahut s.a., tha : ” Unë jam qyteti i
diturisë e Aliu është porta e tij ; ndaj , ai që kërkon dije le të
vijë nga porta .”

Përgjigje:

Së pari për këtë hadith ka pasur mendime të ndryshme mes dijetarëve sunnij për saktësinë ose jo të tij duke u nisur vetëm nga Isnadi. Këtë hadith e ka saktësuar:

1-El-hakim në ‘El-mustedrek’,[10] ndërsa e ka konsideruar si të mirë (hasen, nivel i pranueshëm por poshtë sahihut):

2-El-alai,[11]

3-Ibn Haxher,[12] në ‘Lisan el-mizan’ ai thotë: ky hadith ka rrugë të shumat transmetimi në ‘Mustedrek-un’ e El-hakimit, ndaj gjëja më e pakët është që ky hadith të ketë një origjinë dhe kështu që nuk e nevojshme që për të të thuhet se është i shpifur (meudu).[13]

4-Po kështu edhe Es-sakhaui dhe

5-Esh-sheukani janë të mendimit se hadithi është i mirë.[14]

Ndërsa dijetarët që e kanë konsideruar atë si të dobët janë:

1-Buhariu i cili e ka mohuar dhe madje ka thënë: nuk ka rrugë të sakta transmetimi,[15]

2-Tirmidhiu,[16] ndërsa

3-Ibn Hibani ka këtë mendim: kjo thënie nuk origjinë në hadithet e Ibn Abasit, as Muxhahidit, as El-amash, as Ebu Muaujies. Kushdo që e ka treguar këtë hadith e ka vjedhur (alegori për transmetuesin e hadithit pa sened) atë nga Ebu Es-salti edhe nëse i ka ndryshuar isnadin…ky hadith nuk ka origjinë nga Profeti (salallahu alejhi ue selem).[17]

4-El-ukelji i cili thotë: nuk ka hadith të saktë me këtë përmbajtje.[18]

5-Ed-darekutni i cili thotë: hadith mudtarib (konfuz në isnad apo përmbajtje) i pa saktë.[19]

E kanë konsideruar si meudu (të shpifur):

1-Ibn El-xheuzi në ‘El-meuduat’ (1/533).

2-Dhehebiu i cili e ka kundërshtuar saktësimin e El-hakimit duke thënë: por jo vallahi është i shpifur.[20]

3-Ibn Tejmije. [21]

4-Abdurrahman El-mualimi.[22]

5-Albani në ‘Silsiletu Ed-daife’ (nr. 2955).[23]

Për më tepër hollësi rreth transmetimeve të këtij hadithi dhe diskutimit të tyre mund t’i ktheheni librit të Albanit si dhe librit të Ebu Abdulaziz Halifetu El-keurai[24]

Veç të tjerash ky hadith ka edhe përmbajtjen problematike. Ja seç thotë për të Ibn Tejmije: hadithi ‘Unë jam qyteti i diturisë dhe Aliu është porta e saj’ është akoma më i dobët dhe më i ligsht, ndaj dhe ai futet tek hadithet e shpifur edhe pse e ka transmetuar Tirmidhiu. Ibn Xheuzi e ka përmendur këtë dhe ka bërë të qartë se të gjitha rrugët e transmetimit të tij janë të shpifura. Gënjeshtra dallohet që nga vetë përmbajtja. Nëse Profeti (salallahu alejhi ue selem) ishte qyteti i diturisë dhe nuk ka pas vetëm se një derë e nuk e ka përcjell dijen prej tij vetëm se një njeri! Atëherë qenka bllokuar çështja e Islamit (vetëm tek një njeri)! Ndaj dhe myslimanët kanë rënë dakord se nuk mund të lejohet që dija nga ai (Profeti) të vijë vetëm nga një person, por duhet që ata që e përcjellin këtë dije të arrijnë në muteatir,[25] me lajmin e të cilëve arrihet dija për të panjohurën. Nga lajmi i një njeriu nuk përftohet dije vetëm se me fakte mbështetëse, fakte të cilat nuk mund të gjenden apo mund të jenë të panjohura për shumicën e njerëzve ndaj dhe për ta nuk mjafton për të arritur dijen e Kuranit dhe sunneteve muteuatir. Nëse ata (shiat) thonë: ai i vetmi është i pagabueshëm (ma’sum) dhe përftohet dija me lajmin e tij. Atyre (shiave) i thuhet: së pari na duhet dija që ky njeri është i pagabueshëm. Dhe pagabueshmëria e tij nuk vërtetohet thjesht nga përmendja e lajmeve të tij para se të njihet pagabueshmëria e tij, sepse kjo është një rreth vicioz dhe nuk pranohet me unanimitet, e as nuk ka unanimitet (njëzëshmëri) për këtë gjë… Nëse qyteti i dijes nuk do të kishte portë tjetër veç tij, as pagabueshmëria e tij dhe as gjë tjetër nga feja nuk do të ishte vërtetuar. Ndaj bëhet e qartë se këtë hadith ka shpifur ndonjë heretik (zindik) injorant që ka kujtuar se po i bën lëvdatë (Aliut), dhe në fakt është rrugëkalimi i heretikëve për të sulmuar fenë Islame, nëse fenë e ka përcjell vetëm një person.

Ky (hadith) madje bie në kundërshtim me realitetin që njihet pa pikë dyshimi (muteuatir). Të gjitha vendeve të Islamit u ka shkuar dija nga Profeti jo nëpërmjet Aliut. Sa për Mekën dhe Medinen kjo është më se e qartë, po kështu edhe Shami dhe Basra. Banorët e këtyre (dy vendeve) pak kanë transmetuar nga Aliu. Dijen më të shumtë të tij e gjejmë në Kufe, e megjithatë banorët e Kufes e njihnin Kuranin dhe Sunetin që para se në pushtet të vinte Osmani dhe jo më Aliu. Fukahat (dijetarët, juristët) e Medines e morrën dijen në kohën e Umerit. Mësimdhënia e Muadhit dhe qëndrimi i tij në Jemen ka qenë shumë më tepër se Aliu. Ndaj dhe jemenasit kanë transmetuar shumë më tepër nga Muadhi sesa nga Aliu. Shurejhu (gjykatës i njohur) dhe tabiinë të tjerë të mëdhenj e kanë marrë dijen nga Muadh ibn Xhebeli. Kur Aliu erdhi në Kufe Shurejhu ishte gjykatës në të. Ai dhe Abidetu Es-selmani e kanë marrë dijen nga tjetër kush, dhe kështu dija e Islamit është përhapur nëpër vende para se Aliu të vinte në Kufe.[26]

Ndërsa Ibn Hazmi duke iu kundërvënë dikujt që thoshte se Aliu kishte më tepër dije, thotë: ka njeri nuk ka thënë të vërtetën. Dija e një sahabi njihet në dy mënyra dhe s’ka të tretë. E para: nga fetvatë dhe transmetimet e shumta. E dyta: përdorimi i shpeshtë i tij nga ana e Profetit (salallahu alejhi ue selem). Është absurde dhe e pavlerë që Profeti (salallahu alejhi ue selem) të përdorte një njeri që s’ka pas dije, kjo është dëshmia më e madhe për dijen dhe njohjen e saj. Ne kemi parë dhe gjetur se Profeti (salallahu alejhi ue selem) ka vënë Ebu Bekrin për tu prirë në namaz në prezencë të tij gjatë gjithë kohës që ai qe i sëmurë, dhe të gjithë sahabet e mëdhenj ishin prezent, si Aliu, Umeri, Ibn Mes’udi, Ubej ibn Kab etj, e megjithatë atë e vuri mbi të gjithë.[27]

Çka e kundërshton edhe më tepër përmbajtjen e këtij hadithi, si dhe faktin që shiat besojnë se Aliu dinte gjëra të cilat nuk i dinin sahabet është edhe vetë fjala e Aliut (radijallahu anhu) kur është pyetur: A ju ka veçuar ju i dërguari i Allahut me ndonjë gjë?[28] Dhe ai tha: Nuk kemi gjë tjetër veç Librit të Allahut dhe këtë fletushkë nga Profeti (salallahu alejhi ue selem) ku (thuhet): Medinja është haram nga Airi deri… (Buhari nr.1870), ndërsa në transmetim tjetër po tek Buhari (nr.111) ai thotë: Jo, përveç librit të Allahut dhe kuptim që i është dhënë një njeriu mysliman dhe çka kam në këtë fletushkë. Dhe e pyeta çka në atë fletushkë? Ai tha: shpagimi i gjakut, lirimi i robit dhe se nuk vritet një mysliman për një kafir. Dhe po përsëri tek Buhari (nr. 3047) ai betohet duke thënë: Jo, pasha Atë që shpërthen farën dhe krijoi njeriun nuk di veç kuptimit që Allahu i jep një njeriu në Kuran dhe çka në këtë fletushkë… ndërsa tek Muslimi thuhet se ai mbajti hutbe dhe tha: Kush pretendon se ne kemi diçka tjetër që e lexojmë veç Librit të Allahut dhe kësaj fletushke, dhe fletushka ishte e lidhur në millin e shpatës së tij, vetëm se ka gënjyer. Në të ka…(nr. 1370). Kjo thënie e Aliut (radijallahu anhu) është nga më të saktat. Atë e ka transmetuar Buhariu disa herë në librin e tij po ashtu Muslimi, Tirmidhiu, Ebu Daudi, Nesaiu, Ibn Maxha, Ahmedi etj. Kjo thënie autentike nga Aliu është një nga argumentet më të forta kundra të gjithë pretendimeve shiite se Aliu dhe pasardhësit e tij (radijallahu anhum) kanë trashëguar nga Profeti (salallahu alejhi ue selem) një dije të cilën nuk e njeh askush veç tyre!

---

[1] Sure El-bekare:85

[2] Sure El-hashr:10.

[3] Tefsir Ibn Kethir vol.3 fq. 468.

[4] Minhaxhu es-sune

[5] Vol. 4 fq.215

[6] Vol.1 fq.400.

[7] ‘El-huxhexh ed-damiga li nakd katabul muraxhaat.

[8] Shih gjithashtu Lisan el-mizan, El-kamil fi ed-duafa etj.

[9] Sunen Et-tirmidhi botim me verifikim të Albanit, Mektebetul Mearif Riad.

[10] Vol. 3 fq. 126.

[11] En-nakd es-sahih lima i’turide alejhi min ehadith el-masabih, fq. 55.

[12] Shih për këtë El-leali el-mesnua i Sujutit (1/334).

[13] Vol.2 fq. 123.

[14] Shih El-mekasid el-haseneh nr.189 dhe El-feuaid el-mexhmua fq. 349.

[15] Shih El-ilel el-kebir Li-tirmidhi (2/942) dhe El-mekasid el-haseneh nr.189

[16] I cili edhe ka thënë: hadith gariib (i vetëm) munker (i papranueshëm) El-xhamia Et-tirmidhi (nr.3723)

[17] Shih ‘El-mexhruhin’ (2/94, 152)

[18] Ed-duafa (3/150)

[19] El-ilel (3/248)

[20] Shih El-mizan (1/415, 3/668) dhe Telhis El-mustedrek (3/126) Dhehebiu e qorton ashpër El-hakimin për saktësimin e këtij hadithi.

[21] Minhaxh es-sune (7/515) Ehadith el-kusas fq. 62 etj.

[22] Në recensionin e El-feuaid el-mexhmua të Sheukanit fq.349.

[23] Shih edhe Daif el-xhamia nr. 1322.

[24] Tahrixh hadith ena medinetul ilmi ue ali babuha (55 faqe A4)

[25] Muteatir, një numër tepër i madh njerëzish saqë është e pa mundur që të gjithë ata të gënjejnë apo të gabojnë.

[26]Minhaxh sunneh (7-8/ 515) ndërsa botimi i ri (4/372).

[27] El-fasl fil milel ue nahl (4/212).

[28] Sipas transmetimit të Ahmedit ndërsa tek Buhariu: a keni ndonjë libër tjetër?(nr.111) apo: prej shpalljes diçka tjetër? (nr.3047)

Psikologjia e urrejtjes

Psikologjia e urrejtjes

Nëse ka njeri në këtë botë që nuk urren, me shpirt nuk do ta besoja, por diku ai mund të ekzistojë! Ashtu siç ekzistojnë çuditërisht edhe shumë pikëpamje irealiste në utopitë e mendjeve njerëzore!

Urrejtja, kjo ndjenjë e fuqishme është pjesë e pandashme e qenies njerëzore. Kush më shumë e kush më pak që të gjithë urrejnë diçka apo dikë, njerëzit sa më tepër të duan diçka apo dikë aq më tepër ata edhe do të urrejnë diçka apo dikë tjetër. Urrejtja nuk mund të zhduket ashtu siç nuk mund të zhduket edhe dashuria. Një njeri që nuk urren ai as nuk dashuron. Më kot përpiqen disa të zhdukin urrejtjen dhe të promovojnë vetëm dashurinë. Këto dy ndjenja janë një binom i pandarë i jetës njerëzore; kur humbet njëra humbet edhe tjetra, kur pakësohet njëra pakësohet edhe tjetra dhe kur shtohet njëra shtohet edhe tjetra. Ata që nuk e duan urrejtjen edhe vetë urrejnë, urrejnë ata që urrejnë, një hije kjo që i ndjek nga prapa dhe së cilës nuk mund t’i ikin dot. Urrejtja, thonë, sjell luftëra dhe dashuria paqe! Urrejtja përçan, vret dhe derdh gjak, ndërsa dashuria bashkon, pajton dhe jep paqe…!

Por pavarësisht kësaj, bota jeton, ajo nuk mund të vdes, sepse ekzistenca e urrejtjes dhe e dashurisë e shtyn atë të jetojë, të jetojë pse jo edhe për hir të këtyre të dyjave. Por, unë po ju them se mungesa e të dyjave sjell vdekje, një vdekje të ngadaltë të shpirtit dhe të trupit, një vdekje të ftohtë, një vdekje të ndjenjave, ku jeta mekanizohet dhe veç instinkteve dhe nevojave fiziologjike asnjë ndjesi tjetër nuk ka kuptim. Një botë e tillë duke mos pasur dëshirë të ripërtërij trupin e saj do të vdesë pak nga pak, ashtu siç edhe po vdes.

Njerëzit e mençur të kësaj bote e kanë parë se utopi të tilla ku të jetohet duke mos urryer e për rrjedhim edhe duke mos dashuruar; nuk kanë sjellë vetëm se vdekje, një vdekje të ftohtë dhe të ngadaltë. Që kjo të ndalet duhet të kthehet urrejtja dhe për rrjedhim edhe dashuria. Por, kë dhe çfarë duhet të urrejmë, për të vazhduar jetën? Përgjigjen për këtë kanë kohë që e kanë gjetur. Të urrejmë ata që mund të na urrejnë apo edhe që duhet t’i bëjmë të na urrejnë, që ne të jetojmë duke i urryer ata. Të urrejmë ata që jetojnë dhe nuk po vdesin sikur ne, të urrejmë ata që shtohen dita ditës dhe nuk janë sikur ne… Por, kjo nuk mjafton, përderisa urrejtja e tyre ndaj nesh është më madhe dhe e jona më e vogël, ndaj duhet ndryshuar raporti duke u mësuar atyre të na urrejnë më pak. Disa mostra prej tyre do të mjaftonin për të ushqyer ndenjën e urrejtjes te ne, ndërsa ata, të tjerët, duhet të vdesin ftohtë dhe ngadalë, që ne të jetojmë dhe ata të vdesin…

Ndaj unë u drejtohem atyre që pa e kuptuar duan të na infektojnë me këtë sëmundje të importuar andej nga ndjenjat perëndojnë dhe vetëm instinktet gjallërojnë, me këtë pacifizëm absurd dhe pa ndjenja, se Profeti i tyre, të cilin ata e besojnë si shpallësi i të Vërtetës ka thënë: “Nyja më e lidhur e besimit është solidariteti për hir të Allahut dhe armiqësia për hir të Allahut, dashuria për hir të Allahut dhe urrejtja për hir të Allahut”[1]

Ne urrejmë sepse besojmë dhe besimi ynë është jeta jonë. Urrejtja jonë nuk është e lidhur me etninë apo gjeografinë, por ajo vjen si reagim i natyrshëm ndaj qasjes negative që këta njerëz kanë ndaj së vërtetës, ndaj së drejtës dhe së mirës. Ata që na mohojnë nuk urrejnë sikur ne, ata urrejnë për të jetuar dhe jetojnë për të mos besuar. Ne jetojmë sepse besojmë dhe besojmë për të JETUAR, këtu dhe pas vdekjes.

J.Topulli

(22.07. 1428 h / 5.08.2007 e.s)

---

[1] Shih sililetu sahiha nr.998.

PSE NUK KA PËR TË PASUR SUKSES THIRRJET PËR VËLLAZËRI ME SHIAT

PSE NUK KA PËR TË PASUR SUKSES THIRRJET PËR VËLLAZËRI ME SHIAT

Nuk kam ndërmend të hap ndonjë debat për temën e shiave, ndonëse e di që diçka e tillë edhe mund të provokohet, si gjithmonë, por më tepër doja të pasqyroja një realitet për të cilin ia vlen të mendohesh mirë para se të bëhen thirrje për bashkim dhe vëllazëri sunni-shia. Realiteti i sotëm tregon se të paktën nga ana propagandistike shiat janë flamurtarë në këtë drejtim, ndërsa mes sunnive nuk e gjen një zell të tillë, për më tepër që shumë prej tyre janë mosbesues madje dhe kundërshtues, gjë kjo që nuk ndodh për shembull, në këtë masë kundërshtimi, kur flitet për sektet e tjera brenda Islamit.

Jetojmë në kohë tepër të vështira për Islamin dhe sunnitë janë të vetëdijshëm që ia vlen të lihen disa mëri të vjetra apo edhe të sqarohen për të përballuar këto kryqëzata të pamëshirshme luftarake dhe ideologjike që u bëhen sot myslimanëve. Por dy janë arsyet pse në mesin e sunnive ka kundërshtime: e para është pengesa e doktrinave të ndryshme, pra e akides në disa çështje thelbësore të saj dhe e dyta përvoja historike konfliktuale në mes sunnive dhe shiave.

p.s Në fakt shiat nuk janë të gjithë unik mes tyre ka sekte dhe grupime të ndryshme por unë këtu do të flas për grupimin më të madh sot të tyre dhe që janë xhaferijtë apo ithnaasherijtë (ndryshe rafidha) dhe që gjenden në Iran, Irak, Liban e gjetkë.

Përsa i përket akides, të gjithë dijetarët e hershëm sunni që kanë shkruar për shiat kanë përmendur në librat e tyre se ata nuk besojnë se Kurani që gjendet në duart e sunnive dhe krejt myslimanëve është ashtu siç i zbriti Profetit (salallahu alehji ue selem) por është ndryshuar, qoftë duke shtuar, hequr apo edhe ndryshuar ajete të tij. Këtë gjë e kanë pasqyruar dijetarë të tillë serioz sunni siç është:

1-Ebu El-hasan El-eshari (v. 324 h.) në librin e tij ‘Mekalat el-islamjin’ kur flet për rafidhat.

2-Abdul-kader El-Bagdadi (v. 429 h.) në librin e tij ‘El-ferk bejne El-firek’.

3-Ibn Hazm El-andalusi (v. 456 h.) në librin e tij ‘El-fasl fi el-milel uel ehua ue en-nahl’ madje ai në të rafidhat i quan si jomyslimanë.

4-Muhamed Esh-shehrestani (v. 548 h.) në librin e tij ‘El-milel ue en-nahl’ etj . etj .

Për të mos përmendur shumë të sotëm ku do të veçoja pakistanezin e vrarë nga shiat Ihsan Ilahi Dhahir (v. 1987 e.s) i cili ka shkruar një seri librash për doktrinat e shiave, mes tyre edhe librin ‘Shiat dhe Kurani’ ku tregon me fakte dhe referenca shiite evoluimin e akides së shiave për Kuranin. Është e tepërt të them se të përgënjeshtrosh tërë këta dijetarë sunnij do të thotë t’i akuzosh ata për shpifës ose së paku subjektiv dhe të njëanshëm e që janë bërë preh e indoktrinimit anti-shiit. Një njeri i mençur dhe objektiv nuk do ta bënte kurrë një gjë të tillë. Megjithatë kjo gjë nuk është pohuar vetëm nga sunnitë por pikë së pari nga vetë shiat dhe dijetarët e tyre të mëdhenj, ja disa prej tyre:

1- Muhamed ibn Jakub El-kulejni (v. 328 h.) autori i librit ‘Usul min El-kafi’ libri më prestigjioz i haditheve për shiat. Libër në të cilin ai jep mjaft transmetime nga imamët e shiave për ndryshimin e Kuranit si për shembull në kapitullin ‘fadail el-kuran’ po ashtu edhe në mjaft kapituj të tjerë ku flitet për ajete të ndryshuara sipas tij (shih për shembull volumi i parë faqe: 412-414, 416, 417, 418, 421-424, 429, 432-434 botimi i katërt v. 1392 h.)

2- Shejh El-mufid (v. 413 h.) në librin e tij ‘Euail el-mekalat’ (fq. 13, 54 botimi i dytë 1379 h.) si dhe në librin ‘El-ihtisas’ (fq. 123 botim mektebetu besireti Kum pa datë botimi).

3- Ali ibn Ibrahim El-kumi (v. 307 h.) në tefsirin e tij të Kuranit në hyrje (fq. 10) dhe vende të tjera (shih volumi i parë faqe: 29, 48, 58, 79, 100, 109, 110, 136, 141, 142, 196, etj. volumi i dytë faqe: 35,111,125. botim dytë Kum 1968 e.s)

4- El-fejdh El-kashani në tefsirin e tij ‘Es-safi’ në hyrjen e gjashtë (fq. 24-37) si dhe shumë ajete të ndryshuara sipas tij (shih volumi i parë faqe: 96, 114, 118, 182, 183, 202, 257, etj. botim Kitabfrushi islamijetu Iran pa datë botimi)

5- Hashim El-bahrani autori i tefsirit ‘El-burhan’ edhe ky si të parët (shih volumi i parë faqe: 50, 102, 104, 125, 129, 130, 140, 170, 208, 231, etj. botimi i dytë Iran)

6- Ebu Mensur Ahmed Et-tabersi në librin ‘El-ihtixhaxh’ (volumi i parë fq. 223-228, botim fondacioni en-nu’man Bejrut pa datë botimi).

7- Ni’metullah El-xhezairi (v. 1112 h.) në librin ‘El-enuar en-numa’nije’ (vol i parë fq. 97, dhe i dytë fq. 357, botim 1378 h. Tibriz)

8- Muhamed Bakir El-mexhlisi (v. 1111 h.) në librin ‘Tedhkiretu el-eimetu’ (fq. 9), në librin ‘hajat el-kulub’ (vol. 2 fq.681) dhe në librin ‘Mir’atu el-ukul’ (vol. 12 fq. 525 botim 1400 h. Iran) në këtë libër ai madje është i mendimit se transmetimet që flasin për deformimin e Kuranit janë muteatir, dhe se mohimi tyre do të thotë të mohosh edhe transmetimet e imametit që për shiat është thelbi i akides.

9- Dhe së Fundi, dhe jo i fundit pasi emrat e tyre janë shumë, Mirza Husejn En-nuri Et-tabersi (v. 1320 h. /1899 e.s) në librin e tij të famëkeq ‘Fasl el-khitab fi ithbat tahrif kitab rabi el-erbab’[1] (shqip: Konkluzioni i pagabueshëm në vërtetimin se libri i Zotit të zotëve është ndryshuar) që nga titulli duket seç libër është (leanehullah)! Libër në të cilin autori i tij ka mbledhur me qindra thënie nga dijetarët shia dhe muxhtehidët e tyre nëpër shekuj se Kurani është shtuar apo pakësuar, libër i cili u botua në Iran në vitin 1298 hixhri, i cili duke qenë se është pak a shumë i vonshëm, vetëm një shekull e ca më parë, kohë kur shiat ishin të mendimit se një gjë e tillë duhet mohuar për ta, ashtu siç bëjnë edhe sot, shkaktoi një zhurmë të madhe në mes vetë shiave, ku pati prej atyre që e kundërshtuan. Por autori në fjalë jo vetëm që nuk hoqi dorë por vetë dy vjet para se të vdiste nxori një libër tjetër me titullin ‘Redu badu eh-shubuhat an ‘Fasl el-khitab fi ithbat tahrif kitab rabi el-erbab’ ku mbron qëndrimin e tij në librin e parë. Madje edhe ky si El-mexhlisi është i mendimit se transmetimet që flasin për deformimin e Kuranit janë muteatir, dhe se mohimi i tyre do të thotë të mohosh edhe transmetimet e imametit, gjë që shiat nuk mund ta bëjnë atëherë nuk kanë pse të mohojnë edhe ndryshimin e Kuranit, ndryshe duhet t’i lenë të dyja madje edhe më gjerë, çdo akide të tyre.

Duhet theksuar se librat e sotshëm shiitë e mohojnë këtë akide, madje ka prej atyre që kërkojnë të hedhin hi syve duke thënë se ka një ixhma, unanimitet në mes shiave që Kurani nuk është deformuar apo se Et-tabersi në librin e tij ka dash të thotë të kundërtën! Por ka edhe të atillë më të moderuar që e pranojnë se autori i mësipërm ka gabuar dhe është mbështetur në transmetime të pasakta, një ixhtihad i paqëlluar sipas tyre! A thua sikur po flasin për një çështje sekondare tepër të koklavitur që nuk ia qëlloi dhe jo më për një gjë kaq madhore siç është vërtetësia autentike e Kuranit, mohuesi i të cilit del nga Islami. Një propagandë e ethshme bëhet në këtë drejtim jo vetëm nëpër librat dhe broshurat propagandistike të sotshme, por veç kësaj në Iran botohet dhe ribotohet i njëjti Kuran që botohet në Damask dhe Medine (kiraeti Hafs an Asim me kaligrafi të Uthman Tahas), organizohen konkurse të përvitshme të leximit të Kuranit në Iran ku marrin pjesë nga e gjithë bota, madje edhe nga Shqipëria, ka një kanal satelitor (IRIB Kuran), ngrihen shkolla për mësimin e tij përmendësh si për shembull Fondacioni i Kuranit që gjendet në Shqipëri (me seli në rrugën Hoxha Tahsim) etj. dhe të gjitha këto mund të përdoren nga ndokush si fakt se shiat besojnë vërtetë në autenticitetin e Kuranit.

Por megjithatë ne si sunni jemi të kënaqur që shiat e sotëm ta kenë lënë një besim të tillë, pasi kështu ata kanë hedhur një hap tepër të rëndësishëm për tu afruar me ne. Por që ata për të qenë të sinqertë deri në fund e objektiv u duhet të distancohen nga këta autorë dhe librat e tyre dhe nga ata dhjetëra transmetues që kanë shpifur për një akide të tillë dhe kështu ata vetvetiu do të eliminonin po thuaj tërë kontradiktat e tyre me sunnitë në akide. Më së paku do tu ngjanin zejdive të Jemenit, dhe sidoqoftë ne apo shumica sunnite do tua zgjaste dorën e bashkëpunimit përball këtyre armiqve që na kanë vënë lakun në fyt. Dhe për të qenë realistë edhe nëse të gjithë shiat nuk e bëjnë këtë të paktën edhe ata që e bëjnë, sado të pakët, janë të mirëpritur me gjithë zemër. Por! Dhe patjetër që ka një ‘por’. A është vërtetë kështu? Shumë sunni ashtu edhe unë si ta kemi frikë se jo. Për vetë faktin se nuk kemi prej tyre një distancim të qartë nga këta autorë dhe librat e tyre, aq më tepër që ata përdorin tukje-n apo tekije-n, një lloj kamuflimi apo hipokrizie që përdoret përball kundërshtarëve, konkretisht kundra sunnive apo neuasibve, siç na quajnë ata. Doktrinë kjo aq e theksuar në librat e tyre bazë, saqë nuk mund të mohohet ashtu sikur edhe doktrina e imametit. Kur them libra bazë, kam për qëllim librat e haditheve, tefsirit dhe fikhut të tyre, të autorëve të vjetër, mbi të cilat ngrihen edhe doktrinat e shiave dhe jo librat e broshurat propagandistike të autorëve bashkëkohorë. Edhe në librat e Homejnit gjejmë të thotë: ”siç edhe transmetohet kush nuk ka tukje nuk ka fe.”[2] E pra kjo akide mashtrimi na bën të jemi skeptik kundrejt thirrjeve të tyre për bashkim. Fakti që ata i botojnë dhe i ribotojnë këto libra të vjetër dhe nuk i krasisin nga këto hadithe apo të skruajnë në të së paku se janë të pavërtetë por ja lënë këtë vetëm retorikës apologjetike tregon sesa të ‘sinqertë’ janë në pretendimet e tyre. I kam parë dhe dëgjuar vetë në disa debate televizive (tek kanali satelitor Al-mustekila) sesi dijetarët e tyre kur viheshin përball transmetimeve të tilla ku mohohej autenticiteti i Kuranit thonin që nuk është sahih, edhe nëse këto transmetime vinin nga libra si ‘El-kafi fil usul’ libër të cilin ata e ngrenë aq shumë, si edhe autorin e tij.[3] Kjo mundësi nuk përjashtohet por problemi është se këtë lloj gjëje ata e bëjnë në mënyrë arbitrare kur përplasen me sunnitë dhe kur janë me pasuesit e tyre bëjnë të kundërtën. Nëse i pyet pse nuk keni një libër ku të tregohet se kush është sahih dhe daif apo t’i bënë një rivlerësim këtyre librave dhe të shënoni kush është i saktë dhe kush jo? Ata të përgjigjen se kjo çështje varet nga ixhtihadi i çdo muxhtehidi! E thënë më shqip u lihet në dorë çdo muxhtehidi që simbas qejfit apo nevojës kur të dojë i bën sahih dhe kur do daif. Por shumica njerëzve nuk janë muhadithinë që vetë ta vlerësojnë transmetimin prandaj u duhet pazgjidhshmërish të lidhen për çdo gjë me të ashtuquajturit muxhtehid të shiave! Edhe mes vetë sunnive muhadithinët janë të pakët dhe jo më mes shiave qofshin edhe dijetarë apo muxhtehid, kur dihet që ata nuk shquhen si sunnitë në këtë fushë të shkencave islame. Atëherë çfarë ngelet tjetër veç abuzimit dhe arbitraritetit?!

Përveç deformimit të Kuranit dhe Tukjes, shiat kanë edhe plotë parime të tjera të cilat nuk pajtojnë me sunnitë siç është Imameti dhe pozita e lartë që ata ju japin imamëve të tyre duke arritur deri në shirk dhe përkundrejt kësaj fyerja, poshtërimi madje edhe nxjerrja nga feja e sahabeve dhe në krye të tyre Ebu Bekrin, Umerin, Uthmanin dhe Aishen (radiajllahu anhum). Për të mos përmendur këtu pritjen e imamit të tyre të fshehur Mehdiut, që jeton akoma dhe një ditë do të dalë për të rikthyer nderin e gjoja nëpërkëmbur të shiave. Për elbeda-n, për isme-n e imamëve etj. etj. megjithatë për të gjitha këto që thashë kush është i interesuar për fakte konkrete mund të zbres nga emaili librin që unë e kam vënë në attachment në pdf ‘Ulemau shia jekulun’ (dijetarët shia thonë) libër në të cilin çdo citat i shiave jepet drejtpërdrejt i fotografuar nga librat e tyre. Më vjen keq për ata që nuk dinë arabisht, por nuk do të ishte gabim që ta merrnin se ndoshta do tu duhet një ditë.

Këtu mund të shtoj edhe një fakt mjaft të rëndësishëm që është distancimi i disa prej dijetarëve shia nga këto akide ose duke u kthyer në sunni ose duke u munduar që vetë shiat të reformohen nga brenda dhe të largohen nga besimet e mbrapshta që kanë. Disa prej këtyre dijetarëve janë:

1- Esedullah El-harkani iranian.

2- Ajetullah Sheriiat Sengalxhi iranian.

3- Ahmed Kisraui iranian.

4- Mustafa Tabtabaui iranian, i cili mësoi në shkollat shite në Kum dhe arriti gradën e ixhtihadit tek shiat dhe më pas u distancua nga ky medhheb.

5- Ajetullah El-adhami Ebu El-fadl El-berkei iranian (1992 e.s) nxënësi i Mustafa Tabtabauit edhe ky arriti po të njëjtën gradë si i më sipërmi. Autor i disa librave ndërmjet tyre ‘Kesr Es-sanem’ (Thyerja e idhullit) në persisht, ku merr në kritikë librin e haditheve të El-kulejnit që kemi folur edhe më parë.

6- Hajdar Ali Kalemderan iranian koleg i të më sipërmit autor i librit ‘Dirasetu Et-tesheju’ (Studim mbi shiizmin).

7- Prof. Dr. Musa El-museui i lindur më 1930 e.s mori gradën e ixhtihadit tek shiat po ashtu doktoraturën në legjislacionin islam nga Universiteti i Teheranit 1955, doktor në filozofi nga Universiteti Sorbonë i Parisit si dhe profesor në disa universitete arabe dhe perëndimore. Autor i librit ‘Esh-shia ue Et-tes’hih’ (Shiat dhe korrigjimi). Ku kritikon doktrinat e shiave si Imametin dhe pozicionin ndaj sahabeve, tukjen, ardhjen e Mehdiut, deformimin e Kuranit, vetërrahjen në përvjetorin vdekjes së Husejnit (radijallahu anhu), martesën me kontratë etj.

8- Husejn El-museui i diplomuar në Nexhef të Irakut me gradën muxhtehid nga dijetarët e mëdhenj shia të kohës së sotme, autori i librit të bujshëm ‘Lilahi thume li tarih’ (Për hirë të Allahut… dhe më pas për hir të historisë). Libër në të cilin ai përgënjeshtron shumë prej akideve të deformuara të shiave duke i akuzuar ata për shpifje ndaj imamëve të tyre të ehli bejtit. Autori ka qenë bashkëkohës dhe mik i Homejnit dhe tregon për të në librin e më sipërm ngjarje që e komprometojnë së tepërmi figurën e tij.

Këtu duhet të cekë se autorët e këtyre librave kanë qenë vetë shia dhe i kanë shkruar këto libra që janë botuar gjatë jetës së tyre, disa prej të cilëve edhe e kanë paguar këtë gjë me jetën e tyre. Dhe jo si disa libra të sajuar shiash siç është libri ‘El-muraxheat’ (Refleksionet) i shkruar nga Abdulhusejn Sherefudin ku autori pretendon se ka zhvilluar një letërkëmbim në mes tij dhe Shejh Selim El-bishri (ish shehu i Ez’herit) dhe ç’është më e forta se ky libër për herë të parë është botuar 20 (njëzet) vjet mbas vdekjes së sheh Selimit nga Abdulhusejni! Ky libër është nga më të botuarit dhe të ribotuarit e shiave. Pse jo, sipas tyre ky libër jo vetëm që e nxjerr sheh Selimit një copë injoranti që nuk i njeh shiat por edhe nuk di si të përgjigjet dhe e ha sapunin për djathë! Kur është pyetur i biri i sheh Selimit për të ai tha se i ati as që e njihte këtë gënjeshtar dhe as nuk ka pas letërkëmbim mes tyre dhe as nuk gjendet ndonjë shkresë në Ez’her që të flas rreth kësaj teme.[4] Pavarësisht sesa e vërtetë është kjo ngjarje dhe këto letërkëmbime në mos plotësisht pjesërisht janë të gënjeshtra. E them këtë jo se besoj në sinqeritetin e rafidhave, sepse ata janë njerëzit më gënjeshtarë siç thotë Imam Shafiu, por për hatër të ndonjë naivi shia që u beson vërtetë atyre përrallave. Për të treguar deformimet dhe pasaktësitë e këtij libri janë shkruar shumë libra të tjerë që i kundërvihen dhe nxjerrin në shesh broçkullat e Abdulhusejnit[5], që edhe emrin e ka shirk i gjallë, shiko abd: rob, skllav, adhurues, + husejn = robi, skllavi, adhuruesi, i Husejnit! Libri është një flluskë sapuni, një fije kashte për shiat e mbytur. Sheh Albani i ka kushtuar një seri të tëra faqesh haditheve që tregohen në këtë libër në librin e tij për hadithet dobëta dhe të shpifura.

A nuk do të ishte e arsyeshme që shumë sunni dashamirës të bëhen më tepër objektiv dhe të mos i bëjnë sytë qorr dhe veshët shurdhë para këtyre fakteve, por të reflektojnë më seriozisht larg dhe të na thonë a ja vlen të tolerohen shiat kur kanë edhe të tilla besime? T’i bësh qefin vetes duke u kënaqur me deklarimet e tyre do të thotë të mos duash të kërkosh të vërtetën!

Ndërsa arsyeja e dytë është ajo historike siç e thashë edhe më lartë. Tani unë këtu nuk dua t’i hyj të tregoj për shiat si Tusi dhe Ibn Alkami sesi ata ia futën në dorë kalifatin abasit dhe qendrën e tij Bagdadin mongolëve me në krye Holakon dhe masakrën që ai bëri në të, as nuk dua tu flas për shtetin Fatimi (lexo ubejdi) dhe bëmat e Hasan Sabahut dhe kusaritë dhe mizoritë e keramitëve në Mekë. Këto gjëra tashmë i përkasin historisë së shkuar. Unë dua tu flas pak për historinë e sotshme dhe më saktë për Irakun. Shumë prej jush në këtë listë, për fat të keq nuk dinë arabisht dhe mjaftohen vetëm me ato lajme që dëgjojnë dhe lexojnë shqip apo anglisht. Ndoshta mund të keni dëgjuar për konferenca dhe thirrje nga të dyja palët sesi bëhet thirrje për ndalje të gjakderdhjes sektare mes shiave dhe sunnive. Keni dëgjuar dhe dëgjoni përditë sesi vihen bomba mes shiave nga terroristët sunni dhe sesi ata kundërpërgjigjen më pas duke vrarë sunnitë. Por ju nuk dini atë që përfituesi më i madh nga pushtimi i Irakut nuk qe Amerika por Irani! Po, po Irani, këtë nuk e them unë por realiteti dhe relacionet ndërkombëtare. Irani shiitë dhe ‘flamurtarë i anti-imperializmit amerikan’! lakenjtë e tij me mijëra, që janë futur në Irak jo vetëm që nuk kanë shkrehur njëherë armën kundra pushtuesit por i qëndrojnë në krah kundra terroristëve sunnitë. Një numër i madh milicish shiite të armatosura si Felik Bedr, Liua edh-dhiib etj. ditën për diell në sy të amerikanëve bëjnë kërdinë mes popullsisë sunnite, janë pikërisht këta renegatë ata të cilët po ia zgjasin jetën amerikanëve në Irak. Edhe ushtria e Mehdit, një grup tjetër i armatosur shiit, që dikur bëri ca rezistencë ndaj amerikanëve, mbas këshillave që iu dhanë nga vëllezërit e tyre të Iranit hoqën dorë nga ‘antiamerikanizmi’ dhe iu kthyen sunnive. Ky grup komandohet nga Mukteda Sadri që është arab, në dallim me grupet e tjera që janë iranian të arabizuar apo arab që i binden shehut të tyre ‘të madh’ me origjinë iraniane Ali Sistani, ndaj edhe kjo qe arsyeja pse në fillim ata bënë rezistencë pasi kishin edhe përplasje etnike me shiat e tjerë iranian, por ja që vëllazëria e medhhebit doli më e fortë se ajo e arabizmit me sunnitë dhe ulën armët kundra amerikanëve dhe i ngritën kundra arabve sunnitë. Unë e di që edhe sunnitë vrasin civil shia, dhe natyrisht që nuk dua t’i justifikoi për këtë, por dua të them se ata që luftojnë atje prej sunnitve janë më shumë se njëzet grupe dhe këto vrasje të civilëve shia kryesisht i bën grupi i Zerkauit. Por sidoqoftë për të mos u zgjatur më shumë me këtë plagë të dhimbshme, dua të them se shiat duhet të ishin të parët ata që duhet tu shtrinin rezistencës sunnite dorën e bashkëpunimit dhe së paku të mos bashkëpunonin me amerikanët nëse nuk donin të luftonin kundra tyre! Por ja që nuk e bën dhe nuk po e bëjnë, dhe kjo për shkak të atyre shehlerëve të tyre apo referencave fetare (merxhiije dinije) siç i quajnë, për të treguar edhe njëherë se ata nuk duan bashkim por vetëm gënjejnë për të ruajtur lëkurën e tyre dhe për të shfarosur sunnitë. E dhimbshme por e vërtetë. Kjo është ajo që ndodh sot në Irak nga ‘vëllezërit tanë shia’ që janë ‘zemëruar’ nga sundimi i Sadamit ‘sunni’ dhe tani po nxjerrin inatin! Po në Iran shumica e të cilit dikur ka qenë sunnite?! Nuk po e hapim këtë kapitull se do të thoshit më mirë shia në një vend sunni sesa sunni në një vend shia!

Një pyetje do tu bëja kush nga dijetarët e mëdhenj të ehli sunnetit siç janë katër imamët e mëdhenj e më gjerë kanë bërë thirrje për vëllazërim me rafidhat? Myslimanët nuk është hera e parë që kalojnë momente të vështira dhe a nuk kanë pasur ata nevojë për bashkim?! Nëse po, pse nuk është bërë?! E pra këtu na vjen në ndihmë historia e përplasjeve sunni-shia, pengë të së cilës ne jemi dhe nuk e harrojmë dot. Nëse do të mundohemi ta harrojmë do të duhet të harrojmë edhe akiden tonë. Për ta mbyllur këtë pikë do të citoja Muhamed Reshid Ridan (v. 1935 e.s), promovuesin e thënies: Le të bashkëpunojmë mes nesh për hir të atyre gjërave që na bashkojnë dhe të heshtim për gjërat që na ndajnë. Ja seç thotë ai:

• Unë jam së tepërmi i dëshiruar për këtë pajtim (sunnive dhe shiave), dhe kam luftuar për ta arritur këtë më shumë se një të tretë shekulli. Nuk njoh asnjë myslimanë apo të ma marr mendja se ai është më i dëshiruar dhe më i zellshëm se unë në këtë pikë. Unë kam parë mbas një përvoje të gjatë se shumica e dijetarëve shia e refuzojnë këtë pajtim me forcë, sepse ata besojnë se kjo gjë bie ndesh me interesat e tyre personale, pasurinë dhe prestigjin. Kam biseduar për këtë gjë me shumë njerëz në Egjipt, Siri, Indi dhe Irak. Ajo çfarë kam konstatuar nga përvoja dhe nga informatat është se shiat janë tepër fanatik dhe mospajtues ndaj ehli sunnes… Në këtë kohë janë bërë tepër aktiv në shkrimin e librave dhe mesazheve ku sulmojnë ehli sunetin dhe halifet e drejtë, të cilët hapën botën dhe përhapën Islamin në çdo skaj, dhe sulme ndaj imamëve të Sunnetit dhe ruajtësit e tij dhe ndaj popullit arab në përgjithësi.[6]

Po ashtu thotë:

• Ata (shiat) kanë qenë vuajtja dhe intriga më e ashpër që ka pësuar Islami. Ata janë sajuesit më të shumtë të bidateve të shëmtuara që i kanë prishur imazhin Islamit. Ata janë ata të cilët e kanë çarë unitetin e tij, kanë dobësuar forcën e tij, kanë prishur bukurinë e tij, kanë pakësuar përsosmërinë e tij, që kanë kthyer teuhidin e tij në idhujtari, vëllazërinë e tij në armiqësi dhe urrejtje, kanë mbjellë mes tyre (myslimanëve) fitnen e adhurimit të disa njerëzve për shkak të prejardhjes së tyre, shenjtërimin e disa njerëzve për shkak të prestigjit të tyre dhe lumturinë e kësaj bote dhe tjetrës në ndërmjetësimin e tyre tek Allahu, ndikimi i këtyre (‘shejntorëve’) në dijen e Allahut dhe vullnetin e Tij duke kundërshtuar kështu atë që na mëson Kurani se Krijuesi i madhëruar nuk ndikohet në atributet e Tij nga krijesat. Të gjitha sektet që kanë nga Islami në shekujt e shkuar kanë qenë prej ekstremeve shiite, siç janë të gjitha sektet batinije që visheshin me rrobën e myslimanëve dhe shfaqeshin si të tillë për tu bërë të pranuar tek masat… Shiat ekstremistë kanë qenë shkaktarët e fatkeqësive më të rënda që kanë rrënuar forcën e Islamit, tronditur hilafetin abasit, shkatërruar qytetërimin arab që qe bukuria e kësaj toke dhe krenaria e saj; e kam fjalën për mynxyrën e tatarëve. Ata kanë qenë miq dhe ndihmëtarë të armiqve të myslimanëve dhe më të këqij dhe më armiqësorë sesa kryqtarët. Armiqësia e shiave në veçanti ka qenë drejtuar kundrejt sunnive. Kur nga tokat perse u largua pushteti arab dhe erdhën turqit armiqësia kundrejt arabeve kaloi ndaj turqve…. dhe sunnitë në tokën e Iranit u shkelën më tepër sesa zjarrputistët. Shiat e Iranit e kanë forcuar medhhebin e tyre tek beduinët arab të Irakut sa që për pak sa gjithë beduinët nuk u bënë si ata. Kremtojnë zinë e vdekjes së imam Husejnit dhe mallkojnë Ebu Bekrin dhe Umerin, Allahu qoftë i kangur prej tyre… shiat që të gjithë janë thirrës në medhhebin e tyre deri edhe gratë.[7]

Fjalë vërtetë të rënda dhe të mbushura me mllef, nuk do t’i citoja në rast se nuk do të kish qenë një nga flamurtarët e vëllazërimit me shiat. Kjo është përvoja e tij dhe kjo është zhgënjimi i tij. Dija është një përvojë që trashëgohet dhe akumulohet!

Na lini të qetë nëse nuk doni t’i largoheni shiizmit tuaj, jemi ngopur me broçkullat tuaja!

Shiat dhe shqiptarët

Shiat në tërë botën islame përbëjnë një pakicë, diku tek 20% dhe në pak vende ata janë shumicë. Në mes shqiptarëve ata janë shumë më pak se një pakicë, tarikatet sufiste mes shqiptarëve janë më tepër sunnite sesa shiite me përjashtim të bektashinjve të cilët doktrinën e kanë batinije. Atëherë lind pyetja ç’duan shiat mes shqiptarëve, ç’duan fondacione të tilla si Sadi Shirazi që ngrenë shkolla jopublike për vajza, shkolla për mësimin e kuranit, revista Perla dhe gazeta Këshilla, radio Irani etj, në një vend ku nuk ka shia?! Kjo është vëllazëria që kërkojnë ata? Të shiitizojnë sunnijtë shqiptarë me paratë i Iranit?!

Vërini frerë mefshtësisë dhe naivitetit tuaj o sunni të përgjumur që nesër mos të dëgjoni fëmijët tuaj të thërrasin: ja husejn! Dhe: Lebejke ja homejn!

---

[1] http://www.fnoor.com/quran.htm Ky është edhe linku ku mund ta shohësh këtë libër të skanuar.

[2] Keshf El-esrar fq.129.

[3] Homejni në Keshf el-esrar për të thotë:një nga librat më madhështorë të hadithit dhe një nga librat bazë tek shiat. (fq. 327)

[4] El-hutut el-aridha me komente të Muhamed Malullah fq.8.

[5] Ky njeri që ka qenë tepër ‘energjik’ në idenë e bashkimit mes shiave dhe sunnive ka edhe një libër ku flet për Ebu Hurejrën (radijallahu anhu) transmetuesin më të madh të haditheve të Profetit (alehji salatu ue selam) të cilin jo vetëm që shanë keq por edhe e bën qafir dhe munafik dhe prej banorëve të zjarrit!

[6] Revista El-menar, marrë nga Historia e gazetarisë islame vol. 1 fq. 139 botim Dar Elensar Kajro.

[7] Ibd fq.144.

Pse ky sulm ndaj shiave?

Pse ky sulm ndaj shiave?

Pse ka kaq shumë urrejtje edhe sot e kësaj dite për shiat? Pse duhet të derdhet gjithë ky arsenal sulmesh dhe akuzash ndaj tyre? Nëse nuk duam të ndjekim medhhebin e tyre pse të paktën duhet të shfryjmë në mënyrë kaq brutale për ta?

Pyetje këto që gjithkush ia shtron vetes. Cila është përgjigjja? Për t’iu përgjigjur këtyre pyetjeve më lejoni të bëj një paralelizëm historik sado i papërputhshëm qoftë për disa.

Në kohën e imam Ahmedit mu’tezilinjtë ishin bërë të fuqishëm dhe kishin vënë diktatin e tyre mbi shtetin në çështjet fetare duke përhapur dhe propaganduar me të madhe bidatin famëkeq të krijimit të Kuranit dhe hulefatë abasinj nën ndikimin e mu’tezilive i detyruan njerëzit të pranojnë një bidat të tillë dhe e futën umetin në një debat krejt të pa nevojshëm. Një temë për të cilën nuk kishte folur as Profeti e as sahabet dhe as tabiinët. Në kushte të tilla të një provokimi të tillë fillimisht dijetarët sunnij nuk u prononcuan pasi vetë të folurit për një temë të tillë ishte diçka e re dhe e panevojshme. Mirëpo zjarri i kësaj fitne u rrit dhe u përhap kaq shumë sa që ishte e pamundur të qëndroje asnjanës aq më tepër që një konkluzion i tillë se Kurani, fjala e Allahu ishte i krijuar ishte diçka e gabuar atëherë në kushte të tilla dijetarët e sunneti u detyruan të pozicionoheshin se Kurani është fjala e Allahut dhe prej dijes së Tij, atribute të Tij këto të pa krijuara, ndaj dhe Kurani ishte i pa krijuar.

Kur imam Ahmedi debatoi me mu’tezilinjtë iu përgjigj se ju për këtë mendim nuk keni asnjë argument as ajet dhe as hadith dhe ata iu përgjigjën se as ti nuk ke ndonjë ajet apo hadith që të thotë se Kurani nuk është i krijuar. Dhe kështu që imam Ahmedi iu përgjigj atyre duke ju thënë: heshtni që të heshtim!

Dhe unë duke marrë shkas nga kjo thënie e tij po them përderisa ka prej sunnive që bëjnë thirrje për bashkim mbi baza krejt të paqëndrueshme dhe përderisa shiat përfitojnë nga kjo dhe madje bëjnë edhe propagandë në medhhebin e tyre edhe aty ku s’ka shia me doktrinat e tyre të vjetra, atëherë pse kërkoni të heshtim ne. Ashtu si imam Ahmedi me shokë nuk heshtën për të mos lënë që bidati i mu’tezilinjëve të përhapej pa masë dhe njerëzit të dinin të vërtetën ashtu edhe ne vegjëlia e hoxhallarëve sunnij nuk mund të heshtim, aq më tepër kur flamurtarë të kësaj ideje utopike bëhen njerëz me reputacion në mes sunnive. Nuk mund të heshtim para një rreziku që cenon kredon tonë. Nuk dua të hyj në njohuritë e tyre apo nijetin, atë e di vetëm Allahu por ne e ndjejmë si përgjegjësi para Allahut se nuk mund të lihen njerëzit e thjesht që të bëhen pre e propagandës shiite, gjë që edhe ndodh.

Zotërinj hoxhallarë dhe intelektualë sunnij, nëse mendoni se ne kemi halle më të mëdha sesa të përçajmë umetin, gaboheni. Jeni ju që me thirrje të tilla të pastudiuara mirë po përçani sunnitë, që përbëjnë shumicën absolute të këtij umeti për gjoja bashkim me një pakicë që duan tu përdorin si trampolinë për propagandën e tyre.

Që të jem objektiv po e them se ka vërtetë njerëz të mirë dhe të sinqertë mes shiave që e duan një gjë të tillë, por sa janë ata dhe çfarë ndikimi kanë në shoqëritë e tyre? Pyetje që ju duhet t’ia bëni vetes.

Ne duam bashkim ose së paku bashkëpunim, por jo duke shkelur mbi atë që ne e kemi më të shtrenjtë: akiden tonë. Nuk bëjmë dot pazar me gjëra për të cilat ne besojmë se qëndron shpëtimi ynë, sado literalist qofshim, është e pamundur, qoftë teorikisht, por edhe praktikisht të ngremë një bashkëpunim me shiat kur ata vazhdojnë të ruajnë akidet e tyre kontradiktore me të tonat.

Ju të nderuar hoxhallarë të bashkimit që jeni kundërshtarë të ‘literalizmit vehabist’ a nuk viheni edhe vetë në po të njëjtat pozita literaliste kur thoni se ne na bashkojnë me shiat parime të tilla si shehadeti, Kurani, Suneti etj. A thua vallë sikur bëhet fjalë vetëm për emra apo tituj të përbashkët dhe jo për përmbajtjen e tyre?! Nëse do të provosh pak të gërmosh në secilën prej këtyre parimeve tek sunnijtë dhe shiat do të gjesh mospërputhje thelbësore të kategorisë së parë! Atëherë për çfarë bashkimesh imagjinare na flisni?!

Doni bashkim! Ja tek e keni një model nga një një shia i mençur:

Ja seç thotë Musa El-museui në librin e tij ‘Eshia ue Et-tes’hih’ fq.8-9 në parathënie, duke shprehur mendimin e tij për bashkimin:

…Dhe mbas gjithë kësaj ishte e natyrshme që te unë të formohej ideja drejt korrigjimit të shiave në disa prej doktrinave të tyre apo disa prej punëve. Sidomos ato të cilat kanë shkaktuar përçarjen me sektet e tjera islame. Por që edhe në vetvete binin në kundërshtim me shpirtin e Islamit dhe logjikën e drejtë. Këto gjëra, siç besoj, kanë qenë dhe janë fatkeqësi për medhhebin shiit, sepse kanë prishur prestigjin e tij, kanë rrafshuar shenjat e tij në botën islame, madje në gjithë botën. Në njëjtën kohë besoj se tregimi i shkaqeve nuk mjafton për zgjidhjen e problemit, por patjetër duhen paraqitur zgjidhje praktike, dhe kërkoj prej të gjithë shiave kudo në botë t’i përmbahen atyre, nëse duan të mirën e kësaj bote dhe botës tjetër.

Kam arritur në një konkluzion të prerë, në studimet e mia për përçarjen që ekziston mes shiave imamije dhe sekteve të tjera islame, se kjo përçarje nuk ka ardhur si rezultat i Hilafetit mbas Profetit (salallahu alejhi ue selem) apo se imam Aliu është më parësor në çështjen e Hilafetit se kushdo tjetër, sepse unë shoh shiat zejdi, që përbëhen nga një grup i madh që i kalon të disa milionët, të besojnë në përparësinë që ka pasur Aliu për Hilafetin mbas të Profetit fisnik dhe megjithatë dashuria, vëllazëria dhe harmonia i karakterizon ata me sunnijtë. Pra shkaku kryesor i përçarjes mes shiave imamij dhe sekteve të tjera islame nuk është çështja e Hilafetit, por është pozicioni që mbajnë shiat ndaj Hulefave rrashidin, fyerja e tyre. Një gjë të tillë nuk e gjejmë tek shiat zejdi dhe disa sekte të tjera. Nëse shiat imamije do të ishin mjaftuar me sjelljen e zejdive; mosmarrëveshjet do të ishin pakësuar dhe distanca e ndarjes do të ishte shkurtuar. Por shiat imamije sulmuan Hulefat rrashidin duke i sharë dhe poshtëruar dhe kështu plasi fitnja.

E kam lutur Allahun në skajet e natës dhe të ditës që të më frymëzoj dijen dhe mprehtësinë dhe të më jap forcë dhe sukses për të shpënë më tutje misionin e reformimit, drejt të cilit kam ecur që në vitet e rinisë dhe si rezultat i atyre lutjeve të sinqerta qe ky libër i im:

‘Shiat dhe korrigjimi: përplasje në mes shiave dhe shiizmit’ të cilin ua paraqes sot të gjithë shiave në çdo kohë dhe vend.

Kjo është një thirrje për shiat, që del nga besimi tek Allahu dhe feja e Tij Islame e përjetshme dhe nga besimi tek forca e myslimanëve dhe fisnikëria e njeriut.

Kjo është një thirrje që fton në rrugët e reformave të mëdha për të mbyllur çarjen sektare mes shiave dhe grupimeve të tjera islame, njëherë e përgjithmonë derisa të bëhet Kiameti.

Kjo është një klithmë për hir të Allahut që shiat të zgjohen nga gjumi i thellë që i ka kapur që këtu e njëmijë e dyqind vjet më parë, kjo është historia e përleshjes së dhimbshme mes myslimanëve deri në ditët tona.

Kjo është thirrja e arsyes dhe e besimit drejtuar shiave për të larguar nga vetja pluhurin e viteve dhe të revoltohen në mënyrë të pa tolerueshme dhe të mos presin udhëheqësit medhhebor të cilët ishin ata që i shkaktuan atyre këtë prapambetje të madhe në jetën fetare, mendore dhe shoqërore.

Dhe kështu mua më shtyn besimi dhe ndjenja e obligimit të këshilloj miliona shia që të lexojnë këtë libër.

“ Kushdo që merr rrugën e drejtë, e bën për dobi të vet. Ndërsa atyre që devijojnë, ti thuaju: “Unë jam vetëm paralajmërues”.[1]

Allahu thotë gjithmonë të vërtetën. [2]

Më pas autori trajton këto tema në librin e tij:

Imameti dhe Hilafeti

Ku tregon se përplasja në mes shiave dhe shiizmit filloi kur shiat devijuan kuptimin e shiizmit nga dashuria për Imam Aliun dhe Ehli bejtin në fyerjen e Halifëve të drejtë dhe sharjen e tyre në mënyrë të drejtpërdrejtë dhe të imam Aliut dhe familjes së të tij në mënyrë indirekte. (fq. 11-65)

Et-tekije (fshehja e besimit)

Ai thotë: Unë besoj prerazi se nuk ka ndonjë popull në botë që ta ketë poshtëruar dhe përulur vetveten më shumë sesa shiat veten e tyre duke pranuar idenë e tekijes dhe të vepruarit me të. (fq. 67-79)

Imam El-mehdi (fq. 81-105)

Ekstremizmi (fq. 107-119)

Vizita e turbeve të imamëve (fq.121-129)

Vetërrahja e trupave ditën e ashures (fq.131-139)

Dëshmia e tretë (në ezan) (fq.141-145)

Martesa e përkohshme (fq.147-155)

Sexhdja mbi baltën Husejniane (një copë balte e pjekur nga dheu i Qerbelasë) (fq.157-163)

Terrorizmi (fq. 165-173)

Namazi i xhumasë (fq. 175-179)

Deformimi i Kuranit (fq. 181-189)

Bashkimi ndërmjet dy namazeve (fq. 191-193)

Rikthimi (fq.195-201)

El-beda (fq.203-209)

Korrigjimi, në mes pranimit dhe refuzimit (fq. 211-218)

Autori në librin e tij nuk bën thirrje për tu kthyer në sunni por për reformë të brendshme në mes shiave si dhe pikat ku ai e sheh se është gabuar.

Natyrisht që ne si sunni kemi rezerva edhe ndaj disa gjërave të tjera që autori nuk i ka cekur në librin e tij por e përgjithshmja është se një njeri i tillë vlen ta përgëzosh dhe t’ia shtrish dorën e bashkëpunimit me dëshirë. Sepse ai më mirë se kushdo tjetër e ka parë se ku qëndron çarja e madhe që vetë shiat në shekuj kanë krijuar me pjesën tjetër të umetit.

Jo pa qëllim e përmenda këtë libër, për vetë faktin se autori nuk e identifikon veten si sunni por si shia dhe aq më tepër për prejardhjen e tij familjare dhe pozitën e saj mes shiave, për përgatitjen e lartë intelektuale të këtij njeriu dhe pozitën që ai gëzon.

Si përfundim do të thosha: të më ndjenë ata shia të moderuar për postimet e më tejshme, sado të dhimbshme që të jenë, por ka ardhur koha për t’i shkuar të vërtetës deri në fund dhe për reflektuar.

Allahu qoftë përkrah jush të gjithë ju o myslimanë që kërkoni të vërtetën!

---

[1] Sure En-neml: 92.

[2] Libri: ‘Eshia ue Et-tes’hih’ fq.8-9.

Pozita e imamëve të shiitëve sipas Homejnit

Bismilahi Rrahmani Rrahim

Shpesh herë është debatuar në këtë listë (alb-muslimstudetns) për shiat dhe besimet e tyre dhe janë bërë citime të ndryshme, megjithatë nuk e di sesa është përqindja apo numri i atyre që i kanë qëndruar objektiv akuzave të tyre duke sjellë citime të sakta.

Unë nuk dua t’i bëj askujt padrejtësi, Allahu na mëson në Kuran: “Nëse është e vërtetë ajo që thoni, atëherë sillni provën tuaj!”[1] unë këtu do të ndjek metodën dokumentimit ku do të jap tekstin e përkthyer të nënvizuar si dhe faqen dhe librin nga është marrë dhe faqen dhe kopertinën e librit të skanuar, që të gjithë ata që dinë arabisht por përtojnë apo nuk duan të prishin opinionin e tyre të mirë që kanë për shiat të shohin me sytë e tyre disa prej atyre gjërave për të cilat ne i akuzojmë shiat. Por edhe për ata që nuk dinë arabisht dhe që duan të dinë të vërtetën. Kllapat dhe kursivi janë të miat për efekt qartësimi.

Në këtë postim kam zgjedhur kryesisht thëniet e Homejnit, për vetë pozitën që ai ka tek shiat imamij, ithnasherij, xhaferij, sot në përgjithësi. Por se ai është edhe i vonshëm (vdekur në 1989) dhe ata e mbiquajnë si Imam, aq më tepër që edhe ai bënte thirrje për bashkim… është e tepërt të flas për pozitën e tij tek shiat sot. Por ajo që dua të tregoj është se ja, sesi ju, mund të shihni vetë sesi disa nga ato doktrina që ne i kritikojmë shiat vazhdojnë të gjenden edhe në librat e njerëzve të tillë si Homejni. E ç’mund të themi për të tjerët?!

Homejni është njeriu i parë që shiave sot u duhet të distancohen prej tij e vazhdo me radhë pastaj…

1-Pozita e imamëve sipas Homejnit dhe medh’hebit të tij, ia kalon profetëve!:

Një nga domosdoshmëritë e medh’hebit tonë është se askush nuk i arrin rangjet shpirtërore të imamëve. As engjëll i afërt dhe as profet i dërguar. Në origjinë i Dërguari fisnik salallahu alejhi ue alihi dhe imamët alejhi selam, sipas transmetimeve tona, kanë qenë drita në hijen e Arshit që para kësaj bote, dhe ata dallojnë nga njerëzit e tjerë në lidhjen në mes farës dhe ”baltës”.

Marrë nga ‘El-hukumetu El-islamijetu’ i Homejnit fq. 93 botimi i dytë

Kopertina e librit dhe faqja nga është cituar teksti i nënvizuar me të verdhë:

2- Aliu mund të kishte qenë profet…!

Homejni thotë:

Shehu dhe profesori ynë në njohuritë hyjnore, njohësi (el-arif) i plotë Shah Abadij, që Allahu mos e largoftë hijen e tij nga kokat nxënësve (muridinët) të tij, ka thënë: Nëse Aliu alejhi selam do të ishte shfaqur para të dërguarit të Allahut, salallahu alejhi ue alihi, do ta kishte shfaqur sheriatin ashtu sikur e shfaqi Profeti salallahu alejhi ue alihi, dhe do të kishte qenë një profet i dërguar (nebijen murselen), dhe kjo sepse ata të dy ishin një në shpirt dhe në pozitat (mekamat) e brendshme dhe të jashtme.

Cituar nga libri ‘Misbahul hidaje ilel hilefeti uel uilaje’ i Homejnit fq. 153

Kopertina dhe faqja e librit nga është cituar teksti me të verdhë:

3- Ja seç citon një shia për Fatimen (radijallahu anha) nga mendimet e Homjenit dhe që i shkëput nga libri ‘El-meratu fi fikr el-imam el-homejni’ (Gruaja në mendimin e imam Homejnit) (fq. 23-24)

Ai thotë:

… dhe nga këto thënie (kemi). Zahraja nuk ishte një grua e thjeshtë, ajo ishte një grua e përshpirtshme…një grua engjëllore… ishte një njeri me plotë kuptimin fjalës, një kopje njerëzore e plotësuar…një grua e vërtetë e plotë…realiteti i njeriut të plotë. Nuk ishte një grua e thjeshtë, por një qenie engjëllore erdhi në ekzistencë në pamjen e një njeriu… madje një qenie hyjnore (ilahijun) e plotfuqishme (xheberutijun)... në këtë grua qenë mbledhur të gjitha cilësitë e përsosura që mund të imagjinohen për njeriun dhe për gruan. Me të vërtetë ajo është gruaja e cila mbart të gjitha cilësitë i profetëve… gruaja e cila nëse do të kishte qenë burrë do të kishte qenë profete… nëse do të kishte qenë burrë do të kishte qenë në pozitën e të dërguarit të Allahut, salallahu alejhi ue alihi ue selem.

Unë nuk e di, por sado alegori të jetë përdorur këtu, a mund të thuhen gjëra të tilla për Fatimen (radijallahu anha)?

Cituar nga libri ‘El-esrar El-fatimijetu’ i Muhamed Fadil El-mesudi’ fq. 354-355

Kopertina dhe faqja e librit të cituar:

4- Mehdiu shiit i fshehur shikon veprat e njerëzve!

Ja seç thotë Homejni për këtë, treguar në librin ‘El-miad fi nedhretu imam homejni’ fq. 368 (Ahireti në vështrimin e imam Homjenit):

Shfaqja e fletores së veprave para poseduesit të kohës (sahibu zeman) alejhi selam

Është në mundësinë tonë që të verifikojmë realitetin e fletëve të punëve tona para dërgimit të tyre në prezencë të Zotit të lartësuar dhe para shfaqjes së tyre para poseduesit të kohës (sahibu zeman)- selamullahi alejhi-.

4 / 8 / 79

* * *

Fletët e veprave tona shfaqen para Imamit poseduesit të kohës (sahibu zeman) selamullahi alejhi, dy herë në javë, -dhe kjo sipas transmetimit.

3 / 7 / 79

Para kujt do të japim llogari ne? Para Allahut? Para Profetit? Apo para Mehdiut të fshehur që çuditërisht ndonëse kurrë nuk ka lindur, për shiat ai ka 1200 vjet që jeton! A nuk na mjafton që punët tona t’i shohë vetëm Allahu?! Të paktën për Homejnin dhe për ata që i besojnë transmetimet e shiave nuk mjafton!

Kopertina dhe faqja e librit të cituar:

5- Komentim i Kuranit: Zoti juaj është Imami!

Homejni në librin e tij ‘Misbahul hidaje ilet hilafeti uel uilaje’ në fq. 145 thotë:

… Allahu i lartësuar thotë: Ai i drejton të gjitha çështjet dhe i shpjegon në hollësi shpalljet, me qëllim që ju të bindeni se do të takoheni me Zotin tuaj.[2] e pra Zotin tuaj i cili është Imami, shiko sesa kompakte janë fjalët e Allahut…

Kopertina dhe faqja e librit të cituar:

6- Kush janë të shpëtuarit sipas sheh Et-Tusit dhe Homejnit?

Duke cituar Et-tusin Homejni në librin e tij ‘El-erbeune hadithen’ (Dyzet hadithe) fq. 511 ai thotë:

…fjala e Allahut aze ue xhel: mu këtyre Allahu do t’ua shndërrojë gjynahet në vepra të mira dhe Allahu është vazhdimisht Falës i Madh, kurdoherë Mëshirëplotë.[3] Dhe ka thënë alejhi selami: Do të sillet besimtari mëkatarë ditën e kiametit derisa të vijë në vendin e llogarisë dhe Allahu është Ai që do ta marrë në llogari atë dhe askujt prej njerëzve nuk do t’ia mundësoj ta shoh llogarinë e tij. Do t’ia bëjë të njohura mëkatet e tij derisa ai t’i pranojë të këqijat e tij, Allahu aze ue xhel do tu thotë shkruesve: zëvendësojini ato me të mira dhe tregojuani njerëzve, dhe njerëzit do të thonë atëherë: ky njeri nuk paska asnjë të keqe! Dhe Allahu më pas do të urdhëroj që atë ta fusin në Xhenet, ky është edhe komenti i ajetit, dhe që është në veçanti për shiat (pasuesit) tanë.[4]

Ndërsa disa rreshta më poshtë vetë Homjeni thotë:

Është më se e ditur se kjo gjë është e veçantë për shiat (pasuesit) e Ehli Bejtit, dhe njerëzit e tjerë do të privohen prej kësaj. Sepse besimi nuk arrihet vetëm nëpërmjet uilajes (dashurisë, mbështetjes) ndaj Aliut dhe trashëgimtarëve të tij të pagabueshëm (ma’sumin) dhe të pastër alejhi selam, madje nuk është i pranuar besimi te Allahu dhe i dërguari Tij pa uilajen, ashtu siç do ta përmendim këtë në kapitullin e ardhshëm.

Nëse rafidhat si Et-tusi dhe imami i tyre sotshëm Homejni nuk besojnë se për shembull; ne sunnitë hyjmë tek të shpëtuarit, aq më tepër që uilaja alla shiite për ne nuk është thelbi i besimit, atëherë çfarë vëllazërie kërkojnë ata me banorët e zjarrit?!

Kopertina dhe faqja e librit të cituar:

Kjo për sot… herës tjetër materiale të tjera.

Qofshim në mëshirën e Allahut dhe udhëzimin e Tij!

---

[1] Sure El-bekare: 111.

[2] Sure Er-rad:2.

[3] Sure El-furkan:70

[4] Kitabul emali li sheh Et-tusi vol.1 fq.70.

Zhvlerësimi i argumenteve shiite

Zhvlerësimi i argumenteve shiite

Allahu duke përmendur veprimin e çifutëve na jep mësim, një mësim të mirë ne myslimanëve në Kuran kur thotë:

Mos vallë, një pjesë të Librit e besoni, kurse pjesën tjetër e mohoni?! Cilido prej jush që vepron kështu, do të ndëshkohet me poshtërim në këtë jetë, ndërsa në Ditën e Kiametit do të dërgohet në dënimin më të ashpër. Allahu nuk është i pavëmendshëm ndaj veprimeve tuaja.[1]

Prandaj habitem me Besnik hasan shala kur këmbëngul që salavati për Profetin (salallahu alejhi ue selem) nuk i përfshin gratë e tij duke marrë për bazë vetëm hadithin e salavatit ibrahimije ku thuhet familjen e tij dhe lë hadithin tjetër që e transmeton po Buhariu dhe përmenden gratë e Profetit!

Transmeton Buhari (3369), Muslimi (407), Nesaiu (1294) nga Ebu Humejd Es-saidi (radija llahu anhu) se ata (sahabet) thanë: o i dërguari i Allahut si të bëjmë salavatet ndaj teje? Dhe i dërguari i Allahut (salallahu alejhi ue selem) tha: thoni: O Allah! Bekoje Muhamedin dhe gratë e tij dhe pasardhësit e tij ashtu siç e ke bekuar Familjen e Ibrahimit dhe jep begati për Muhamedin dhe gratë e tij dhe pasardhësit e tij ashtu siç i ke dhënë begati familjes (al) së Ibrahimit, Ti me të vërtetë i lavdëruari i madhërishmi.

Mirëpo Besnikut mesa duket nuk i pëlqeu ky transmetim dhe këmbëngul tek ai ku nuk përmenden gratë. Atëherë lind pyetja nëse Buhari për shiat merret në konsideratë dhe hadithet në të janë autentike, atëherë pse marrin njërin dhe lënë tjetrin? Nëse nuk e dini që Buhariu e ka transmetuar edhe këtë hadith, atëherë ky është një problem i juaj, që në fakt tregon padijen tuaj. Por nëse e dini dhe zgjidhni vetëm atë që ju pëlqen kjo tregon kryeneçësi dhe kokëfortësi, dhe tregon në fakt atë që e kemi thënë edhe më parë këtu, unë dhe shumë të tjerë që shiat shkojnë mbas qejfit të tyre dhe nuk ndjekin të gjitha argumentet e sakta. Dhe me të drejtë ajeti i më sipërm u përshtatet më së miri atyre. Për ne sunijtë që të dy hadithet janë të sakta dhe biem në salavat për Profetin edhe me këtë edhe me atë. Për ne nuk janë kontradiktore, është fare e qartë këtë hadith e transmeton një sahabi dhe tjetrin një sahabi tjetër. Në njërin transmetim Profeti ka thënë vetëm familja (al) që për ne janë edhe gratë ndërsa në tjetrën i ka përmendur gratë direkt si dhe pasardhësit e tij. Ku qëndron kontradikta këtu, a nuk ju lejoka Profetit që salavatet njëherë t’i thotë të zgjeruara dhe një herë të përmbledhura? U nuk bëjnë edhe njerëzit në përgjithësi kështu me shumë fjalë të tyre, madje edhe vetë Allahu i madhëruar në disa ajete po për të njëjtën gjë i jep më të zgjeruara ngjarjet ose diçka tjetër dhe në disa ajete të tjera të përmbledhura. Çfarë ka këtu për të mos u pranuar? Është kaq e qartë kjo çështje saqë është mund i tepërt ta shpjegosh, siç po bëj unë këtu. Të dy hadithet jo vetëm që nuk bien në kundërshtim me njëri-tjetrin por përkundrazi shpjegojnë dhe plotësojnë njëri-tjetrin. Mirëpo mesa duket kemi të bëjmë me njerëz që Sahih Buhari për ta nuk është vetëm se ilmihali apo ndonjë libër tjetër! Me që se ka përmendur ai libri tjetër këtë atëherë nuk qenka i saktë, apo edhe nuk qenka as tek Buhari! Prandaj o Besnik bën mirë t’i kthehesh Sahih Buharit në shqip meqë edhe në Kosovë mund të gjesh të përkthyer dhe shikoje vetë me sytë e tu meqë ndoshta nuk i beson sunnijtë si puna ime, dhe na jep përgjigje nëse do, për këtë hadith ku përmendet salavati edhe për gratë? Dhe mos u hidh nga një degë në tjetrën, sepse më burrnore është të heshtësh apo të pranosh gabimin sesa të dredhosh. Burrave nuk u kanë hije kësi lloj gjërash!

O Besnik, po të drejtohem ty por si qëllim i kam tërë shiat shqiptarë në këtë listë. A nuk është absurde të fusni tek Ehli bejti vetëm Fatimen, Aliun, Hasanin dhe Husejnin (radijallahu anhum) duke marrë vetëm një pjesë të argumenteve dhe braktisur të tjerat?! A ka vend ku të rrijë që ju të futni Fatimen tek ehli bejti dhe të lini jashtë nënën e saj Hadixhen (radijallahu anha) si grua të Profetit?! Nëse thoni se kështu janë argumentet! Është kaq absurde kjo këmbëngulje! Po a nuk qenë të gjitha ato argumente që të solla dhe me referenca madje se gratë janë prej Ehli bejtit dhe se ju shiat e keni gabim kokë e këmbë kur mendoni ndryshe. Unë të solla mendimet e sunijve për këtë punë kurse ti vazhdon akoma të thuash se mendimi e sunnijve është ndryshe? A nuk e kupton sa qesharak bëhesh në sytë e gjithë kësaj liste me mbi njëmijë anëtarë? Unë e pata guximin ta pranojë për punën e rrethimit Vjenës, mbasi u konsultova me referenca të tjera, që e pata gabim, ndërsa ti jo! Mua nuk më intereson që të dal unë fitimtarë në këtë debat me shiat, por dua të dal në shesh e vërteta, ndaj dhe nuk e kam problem ta pranoj të vërtetën qoftë edhe kundra meje. Por ti dhe të gjithë shiat a jeni të gatshëm ta bëni një gjë të tillë?! Shyqyr Zotit ne nuk e kemi pjesë të besimit tonë tekijen ndaj dhe po ju flasim hapur atë çka besojmë në zemra, pa e fshehur atë. A nuk është momenti që ta braktisni shiizmin sepse tek sunnijtë nuk keni për ta humbur dashurinë ndaj Ehli bejtit por do të fitoni edhe dashurinë ndaj sahabeve. Mos më thuaj se ne i duam sahabet! Dhe nëse është kështu ti e di fare mirë sesa është numri i atyre sahabeve që ju i doni! Do të më thuash se jo të gjithë sahabet janë njëlloj, gjë që ne dimë do të më thuash se mes tyre ka pasur edhe munafikë! Dhe unë po të them se ata që kanë qenë munafikë, kanë qenë qafira që shfaqnin Islamin dhe si të tillë as për ne dhe as për ju nuk janë sahabe. Ti je në gjendje të më thuash se kush kanë qenë të gjithë ata munafikë? Jo, sepse as ti e as unë nuk i dimë emrat e tyre. Nëse më argumentohesh me gabime të disave prej tyre, kjo së pari nuk është argument se ata kanë qenë munafik dhe së dyti a je i sigurt ti se çdo gjë që ke lexuar kundra tyre është e vërtetë? A mos kujton ti se vetëm ndaj Profetit shpifin hadithe të gënjeshtra dhe ndaj sahabeve nuk bëjnë të njëjtën gjë?! Përkundrazi! Por edhe nëse ka pasur ndonjë prej tyre që ka bërë gabime të mëdha, këta nuk janë shumica, dhe ne e lusim Allahun që t’i fali dhe mëshiroj. Mos harro o Besnik se ishin ata njerëz që Allahu i bëri sebep që unë dhe ti t’i themi vetes myslimanë sot. Ata nuk ishin katër, njëmbëdhjetë apo njëzet apo… por ishin me mijëra, mos harro se vetëm kur ata i dhanë besën Profetit nën pemë në ‘bejatu riduan’ ishin rreth 1400 vetë dhe Allahu thotë për ta në Kuran se ata i kanë dhënë besën Allahut, e ndërsa Profeti thotë se nuk kanë për të hyrë në zjarr inshallah asnjë nga ata që i kanë dhënë besën atij atje (Muslimi nr.2496) e shikon pra se ata kanë qenë shumë. E sa të tjerë nuk qenë me ta dhe prapë ishin sahabet e tij. Po a nuk thotë Muhamed ibn Hanefije, i biri i Aliut jo nga Fatimja, e pyeta tim atë: kush janë njerëzit më të mirë pas të dërguarit të Allahut (salallahu alejhi ue selem)? Dhe ai tha: Ebu Bekri. Dhe pas tij? Tha: Umeri, dhe pata droje se mos pas tij thoshte Osmani dhe i thashë: dhe pastaj ti. Dhe ai tha: unë nuk jam vetëm se një njeri prej myslimanëve. Hadithin e transmeton Buhariu (nr.3671). A merrni për bazë këtë hadith ju? Natyrisht që jo! Pse ai është ke Buhari, është i saktë! Të transmetosh hadithe të dobta për Aliun dhe të na i ofroni si të sakta, kjo nuk është ndershmëri. Aliun ne e duam edhe pa këto hadithe të dobëta që ju tregoni, po ju a e doni Ebu Bekrin, Umerin, Osmanin dhe të tjerët siç i duam ne ata? Ne çdo kujt i japim vendin e vetë pa ja ngrënë hakun dhe pa ja rritur vlerën më tepër seç e ka, kjo është drejtësia dhe e vërteta dhe jo siç bëni ju.

Këtu shfrytëzoj rastin tu bëj thirrje edhe shumë sunnijve të cilët pa dashur, dhe pa i verifikuar mirë burimet historike dhe transmetimet u kanë hyrë në hak ku më pak e ku më shumë disa prej Sahabeve, madje edhe ndonjë sahabi të nderuar si Osmani, Allahu qoftë i kënaqur prej tyre.

O njerëz a dini se më keni të bëni?! Me njerëzit më të mirë mbas Profetit, ndaj mos pranoni çdo gjë që thuhet për ta pa e verifikuar, vërtetë ata nuk ishin engjëj por ama ishin njerëzit më të mirë, shumë më të mirë se ne që rrimë dhe i shajmë ata sot! O Allah na bëj prej atyre që thonë:

Edhe ata që erdhën pas tyre, thonë: “O Zoti ynë, falna neve dhe vëllezërit tanë, të cilët kanë besuar para nesh dhe mos lejo që në zemrat tona të ketë asnjë të keqe ndaj besimtarëve! O Zoti ynë, Ti je vërtet i Butë dhe Mëshirëplotë!”[2]

Besniku thotë:

Jo, dmth ate qe eshte permendur ne Kur’an dhe Hadithe si ”
Ehl ul-Bejt ” ato (grat tjera) nuk jane- dhe per kete deshmojne edhe
vet grat e Pejgamberit s.a., qe e kane treguar ne shume raste
(hadithe) se ato nuk u perfshine nga Pejgamberi s.a., me Ehli
Bejtin .

Përgjigje:

Ku i ke faktet e sakta për këtë që thua?

Besniku thotë:

Cka eshte thene per martesen e Aliut me Fatimen r.a. :
I Dërguari i Allahut s.a., i ka thënë gjithashtu Aliut : ” Ti je
vëllai im në këtë jetë dhe tjetrën .”2

Përgjigje:

Kuptimi i këtij hadithi nuk ka asgjë të keqe që të bjeri ndesh me akiden e Ehli Sunnetit. Por edhe ky hadith nuk është i saktë. Transmetohet nga Tirmidhiu (nr.3720) dhe nga El-hakim (3/14). Në zinxhirin e këtij transmetimi gjenden njëri pas tjetrit dy transmetues të dobët: Hakim ibn Xhubejr, (i dobët, akuzohet për shiitë) dhe Xhumej ibn Umejr (i dobët). Ndaj dhe Albani e ka vendosur te libri i haditheve të dobëta (nr. 351)

Besniku thotë:

“Ky është vëllai , trashëguesi dhe zëvendësi im ndër ju ; prandaj
dëgjojeni dhe bindjuni . ”

Përgjigje:

Edhe ky hadith është i dobët madje shejh Albani për të thotë se është i shpifur në librin e tij ‘Silsiletu el-ehadith ed-daife uel meudua’ (nr.4932). Transmetohet nga Ibn Xheriri në tefsirin e tij në komentin e ajetit Dhe tërhiqju vërejtjen farefisit tënd më të afërt. (26:214) si dhe El-bezari, Ebu Nuajm dhe Ibn Asakir etj. Ibn Kethiri tek Tefsiri i tij përmend një nga këto rrugë transmetimi dhe në fund thotë: me këtë kontekst e përcjell vetëm Abdul-Gafar ibn El-kasim dhe ai është braktisur (nga dijetarët, metruk) gënjeshtarë shiitë, Ali ibn el-medini dhe të tjerë e kanë akuzuar për shpifës hadithesh.[3]

Aq më tepër që ky hadith është ca i gjatë dhe tregon një ngjarje që ka ndodhur në Mekë ku Profeti (salallahu alejhi ue selem) ka mbledhur farefisin e tij Beni Hashim rreth 40 vetë dhe ndër të tjera u ka thënë edhe këto fjalë! Ibn Tejmije kur i përgjigjet këtij hadithi thotë se ky hadith duket që nga përmbajtja që është i sajuar për vetë faktin se Beni Hashim në atë kohë as nuk mbërrinin dyzet (40) vetë dhe as nuk ishin hamës të mëdhenj siç thuhet në ngjarjen e plotë të këtij hadithit.[4] Po kështu Albani përmend se në disa nga këto transmetime as që përmendet fjala ‘zëvendësi im’ (halifetiij), transmetime të cilat në fakt janë pak më të mira se ky më sipërmi.

Besniku thotë:

Ai , paqe pastë mbi të dhe familjen e tij , doli t’i takonte shokët e tij me një buzëqeshje të gjerë në fytyrë . Abdur-Rahman ibn Aufi e pyeti përse ishte gëzuar aq shumë .
Ai s.a., u përgjigj : ” Për shkak të lajmit të mirë që sapo mora nga Zoti im lidhur me
VELLAIN – KUSHERIRIN tim dhe VAJZEN time (Fatimen).

Përgjigje:

Këtë hadith e transmeton El-hatib El-bagdadij në librin e tij ‘Tarihul Bagdad’ (4/210) dhe më pas ai thotë: transmetuesit e këtij hadithi, çka në mes Bilalit dhe Umer ibn Muhamedit (shtatë vetë) që të gjithë janë të panjohur. Po ashtu Edh-dhehebiu në ‘Mizan el-itidal’[5] (nr. 8900) kur flet për njërin nga transmetuesit e këtij hadithi (Musa ibn Ali el-kureshij) thotë: Nuk dihet se kush është, dhe haberi është i gënjeshtërt….(përmend zinxhirin e transmetimit të hadithit në fjalë) isnadi i tij është errësira (dhulumat). Po kështu edhe Ibn Xheuzi në librin e tij ‘El-meuduat’[6] e ka konsideruar si të shpifur, madje vetë libri në fjalë i Ibn Xheuzit ka mbledhur të tilla hadithe. Albani e ka vendosur këtë hadith tek libri i tij për hadithet e dobëta (nr. 4942) madje e ka konsideruar si të shpifur.

Besniku thotë:

“Kur Zonja e tërë grave në Xhennet u martua me Prijësin e familjes së
Profetit , i Dërguari tha: ” O Ummi Ejmen ! Sillma tim vëlla . ”
Ajo pyeti : “Ai është vëllai yt e ti do ta MARTOSH me tët bijë ?! ”
Ai tha : ” Po , o Ummi Ejmen .” Ajo e thirri Aliun brenda . 3

Përgjigje:

Ndonëse edhe ky hadith nuk përbën ndonjë problem për akiden tonë dhe as kundërshton mendimin dhe besimin që ne kemi për Aliun, Allahu qoftë i kënaqur prej tij.

Këtë hadith e transmeton El-hakim (3/159) dhe Ibn Asakir nga Esma bint Umejs (radijallahu anha) e cila thotë: isha në martesën e Fatimes, vajzës së Profetit (salallahu alejhi ue selem) dhe kur u gdhimë erdhi i dërguari i Allahut tek dera dhe tha: ” O Ummi Ejmen !…

Dhe ç’është më forta është se autori shiitë i librit ‘El-muraxheat’ në shënimin në fund të faqes thotë: Edhe Dhehebīu e ka cituar në Telkhīs, duke ia pranuar vërtetësinë.

Kjo është një gënjeshtër pasi Dhehebiu në fakt ka thënë: Por hadithi është gabim sepse Esmaja natën e martesës së Fatimes ka qenë në Habeshe.

Shejh Albani e ka vendosur edhe këtë hadith tek libri i tij për hadithet e dobëta (nr. 4940). megjithatë qoftë ai qoftë edhe unë për hir të amanetit të së vërtetës po i citoj fjalët e tij: Nuk gjej në isnadin e tij ndonjë defekt të dukshëm, pasi transmetuesit janë të besueshëm, vetëm nëse ka ndërprerje në mes Ebu Jezid El-medenij dhe Esmasë. Pasi tek isnadi i Ibn Asakirit ai thotë: Esmaja ka thënë…dhe kjo ka pamjen e irsalit (ndërprerjes). Allahu e di më së miri.

Këtë gjë e citova për të treguar se edhe përmbajtja merret parasysh në verifikimin e hadithit, si në rastin konkret.

Besniku thotë:

Shumë herë Profeti s.a., i drejtohej Aliut dhe thoshte : ” Ky është
vëllai , kushëriri e dhëndrri im , dhe BABAI I PASARDHESVE të
mi .”4

Përgjigje:

Ebu Merjem ibn Muhamed El-adhamij në librin e tij ‘El-huxhexh ed-damiga’ thotë: El-mutekij el-hindi këtë e ka përmendur në nr. 12914 (të librit Kenzul umal) dhe ka bërë shenjë për dobësinë e tij duke thënë: Në të gjendet Ismail ibn Jahja. Ebu Merjem thotë: në mes transmetuesve janë katër vetë që quhen Ismail ibn Jahja… (dhe i përmend ata me emra)… dy të parët janë gënjeshtarë, i treti i braktisur (nga dijetarët, metruk) dhe i katërti i panjohur siç tregohet kjo në ‘El-mizan’ dhe në ‘Et-tehdhiib’ e të tjerë. Pra u bë e qartë se hadithi është i gënjeshtërt nga cilido transmetues qoftë.[7]

Besniku thotë:

” Ti je vëllai , shoku dhe shoqëruesi im në Xhennet .”

Përgjigje:

Këtë hadith e transmeton El-hatib el-Bagdadi në librin e tij ‘Tarihul Bagdad’ (10/640). Shejh Albani e ka vendosur tek hadithet e dobëta (nr. 4943) duke thënë se hadithi është i shpifur (meudu), në të gjendet transmetuesi Uthman ibn Abdurrahman el-kureshij el-uekasij për të cilin Ibn Haxher ka thënë: i braktisur (metruk), Ibn Me’in e ka konsideruar si gënjeshtar.

Besniku thotë:
Per Ehli-Bejtin cka eshte thene: Muhibb ed-Din et-Taberiu në er-Rijad un-Nedireh, vëll. II, fq 189 nga Ebu Bekri : ” E pashë të Dërguarin e Allahut s.a., të hynte në
një çadër teksa mbështetej mbi një hark arab. Në çadër ndodheshin
Aliu , Fatimja , Hasani dhe Huseini . Atëherë , ai tha : ” O myslimanë ! Të gjithë ju ! Unë jam në paqe me atë që është në paqe me njerëzit që ndodhen në këtë çadër, në luftë me këdo që është në luftë me ta , dhe jam wali-u i cilitdo që i merr për wali ata . S’i do ata veçse ai që është i një prejardhjeje të lumtur dhe lindjeje fisnike . E s’i urren ata veçse ai që është i një prejardhjeje të mjerë dhe lindjeje të ulët .”

Përgjigje:

Ky hadith është përmendur në librin e mësipërm pa zinxhir transmetimi (sened, isnad) dhe si i tillë nuk merret për bazë. Pasi zinxhiri i transmetimit apo i quajtur ndryshe si isnad (ose sened) është prova që tregon burimin e hadithit, prej tij bëhet edhe vlerësimi për saktësinë e tij ose jo. Wali në këtë rast ka kuptimin e mikut dhe të miqësisë e dashurisë, pra unë jam mik me cilindo që i merr ata për miq dhe i do ata. Kjo fjalë dhe kjo përmbajtje do të sqarohen më gjatë në hadithin e Gadir Khum-it inshallah. Por ajo që vlen për tu përsëritur këtu është se edhe ky hadith nuk bie ndesh me atë çka sunnijtë besojnë për Aliun dhe familjen e tij.

Besniku thotë:

Hakimi në el-Mustedrek us-Sahihejn , vëll. III, fq 329 me sened
nga Ebi Abdil-Lah el-Xhedeliu nga nga Ebu Dheri i cili tregon : ” Ne i njihnim hipokritët (munafikët) vetëm nga përgënjeshtrimi i tyre i Allahut dhe i të Dërguarit të Tij s.a., të mbeturit pas në namazet e tyre , dhe urrejtja e tyre ndaj Ali ibn Ebi Talibit .”

(Hakimi pohon se hadithi është i saktë (sahih) sipas kushteve të Muslimit .

Përgjigje:

Së pari Ebi Abdilah El-xhedeli, për të Ibn Haxher thotë se është i besueshëm, akuzohet për shiitë. Fakti që El-hakim thotë se hadithi është sipas kushteve të Muslimit, nuk përkon me realitetin pasi kjo do të thotë se ky transmetues dhe të tjerët janë prej transmetuesve që gjenden në Sahih Muslim por në fakt nuk është kështu. El-mizi në ‘Et-tehdhib el-kemal’ tregon se hadithet e këtij njeriu gjenden tek Ebu Daudi, Tirmidhiu dhe Nesaiu ndaj dhe nuk mund të themi se ky hadith është sipas kushteve të Muslimit. Po ashtu në zinxhirin e këtij transmetimi tek El-hakim gjendet edhe një transmetues me emrin Is’hak ibn Bishr El-kahilij për të cilin Dhehebiu në ‘Mizan El-itidal’ përmend disa prej dijetarëve siç është Ebu Bekr ibn Ebu Shejbeh, Ebu Zura, Ed-darekutniu të cilët e kanë konsideruar gënjeshtar dhe shpifës hadithesh.[8] Një tjetër hadith i ngjashëm me këtë transmetohet nga Ebu Seid El-khudrij tek Tirmidhiu (nr. 3717) por edhe ai ka isnad të dobët, dhe Albani për të thotë: Isnad shumë i dobët.[9] Allahu e di më së miri.

Besniku thotë:

Nuk ka asnjë dyshim se i Dërguari i Allahut , paqe pastë mbi të dhe
pasardhësit e tij , i ka lënë Aliut një trashëgimi dijeje e urtie sa
ajo që u ka lejuar Fuqiploti profetëve të Tij e wasi-ve për të
trashëguar, saqë i Dërguari i Allahut s.a., tha : ” Unë jam qyteti i
diturisë e Aliu është porta e tij ; ndaj , ai që kërkon dije le të
vijë nga porta .”

Përgjigje:

Së pari për këtë hadith ka pasur mendime të ndryshme mes dijetarëve sunnij për saktësinë ose jo të tij duke u nisur vetëm nga Isnadi.

Këtë hadith e ka saktësuar:

1-El-hakim në ‘El-mustedrek’,[10]

Ndërsa e ka konsideruar si të mirë (hasen, nivel i pranueshëm por poshtë sahihut):

2-El-alai,[11]

3-Ibn Haxher,[12] në ‘Lisan el-mizan’ ai thotë: ky hadith ka rrugë të shumta transmetimi në ‘Mustedrek-un’ e El-hakimit[13], ndaj gjëja më e pakët është që ky hadith të ketë një origjinë dhe kështu që nuk e nevojshme që për të të thuhet se është i shpifur (meudu).[14]

4-Po kështu edhe Es-sakhaui dhe

5-Esh-sheukani janë të mendimit se hadithi është i mirë.[15]

Ndërsa dijetarët që e kanë konsideruar atë si të dobët dhe të shpifur janë:

1-Buhariu i cili e ka mohuar dhe madje ka thënë: nuk ka rrugë të sakta transmetimi,[16]

2-Tirmidhiu,[17] ndërsa

3-Ibn Hibani ka këtë mendim: kjo thënie nuk origjinë në hadithet e Ibn Abasit, as Muxhahidit, as El-amash, as Ebu Muaujies. Kushdo që e ka treguar këtë hadith e ka vjedhur (alegori për transmetuesin e hadithit pa sened) atë nga Ebu Es-salti edhe nëse i ka ndryshuar isnadin…ky hadith nuk ka origjinë nga Profeti (salallahu alejhi ue selem).[18]

4-El-ukelji i cili thotë: nuk ka hadith të saktë me këtë përmbajtje.[19]

5-Ed-darekutni i cili thotë: hadith mudtarib (konfuz në isnad apo përmbajtje) i pa saktë.[20]

6-Ibn El-xheuzi në ‘El-meuduat’ (1/533).

7-Dhehebiu i cili e ka kundërshtuar saktësimin e El-hakimit duke thënë: por jo vallahi është i shpifur.[21]

8-Ibn Tejmije. [22]

9-Abdurrahman El-mualimi.[23]

10-Albani në ‘Silsiletu Ed-daife’ (nr. 2955).[24]

Për më tepër hollësi rreth transmetimeve të këtij hadithi dhe diskutimit të tyre mund t’i ktheheni librit të Albanit si dhe librit të Ebu Abdulaziz Halifetu El-keuari.[25]

Veç të tjerash ky hadith ka edhe përmbajtjen problematike. Ja seç thotë për të Ibn Tejmije: hadithi ‘Unë jam qyteti i diturisë dhe Aliu është porta e saj’ është akoma më i dobët dhe më i ligsht, ndaj dhe ai futet tek hadithet e shpifur edhe pse e ka transmetuar Tirmidhiu. Ibn Xheuzi e ka përmendur këtë dhe ka bërë të qartë se të gjitha rrugët e transmetimit të tij janë të shpifura. Gënjeshtra dallohet që nga vetë përmbajtja. Nëse Profeti (salallahu alejhi ue selem) ishte qyteti i diturisë dhe nuk ka pas vetëm se një derë e nuk e ka përcjell dijen prej tij vetëm se një njeri! Atëherë qenka bllokuar çështja e Islamit (vetëm tek një njeri)! Ndaj dhe myslimanët kanë rënë dakord se nuk mund të lejohet që dija nga ai (Profeti) të vijë vetëm nga një person, por duhet që ata që e përcjellin këtë dije të arrijnë në muteatir,[26] me lajmin e të cilëve arrihet dija për të panjohurën. Nga lajmi i një njeriu nuk përftohet dije vetëm se me fakte mbështetëse, fakte të cilat nuk mund të gjenden apo mund të jenë të panjohura për shumicën e njerëzve ndaj dhe për ta nuk mjafton për të arritur dijen e Kuranit dhe sunneteve muteuatir. Nëse ata (shiat) thonë: Ai (Aliu) i vetmi është i pagabueshëm (ma’sum) dhe përftohet dija me lajmin e tij. Atyre (shiave) i thuhet: së pari na duhet dija që ky njeri është i pagabueshëm. Dhe pagabueshmëria e tij nuk vërtetohet thjesht nga përmendja e lajmeve të tij para se të njihet pagabueshmëria e tij, sepse kjo është një rreth vicioz dhe nuk pranohet me Ixhma (unanimitet), e as nuk ka unanimitet (njëzëshmëri) për këtë gjë… Nëse qyteti i dijes nuk do të kishte portë tjetër veç tij, as pagabueshmëria e tij dhe as gjë tjetër nga feja nuk do të ishte vërtetuar. Ndaj bëhet e qartë se këtë hadith ka shpifur ndonjë heretik (zindik) injorant që ka kujtuar se po i bën lëvdatë (Aliut), dhe në fakt është bërë rrugëkalimi i heretikëve për të sulmuar fenë Islame, nëse fenë e ka përcjell vetëm një person.

Ky (hadith) madje bie në kundërshtim me realitetin që njihet pa pikë dyshimi (me muteuatir). Të gjitha vendeve të Islamit u ka shkuar dija nga Profeti jo nëpërmjet Aliut. Sa për Mekën dhe Medinen kjo është më se e qartë, po kështu edhe Shami dhe Basra. Banorët e këtyre (dy vendeve) pak kanë transmetuar nga Aliu. Dijen më të shumtë të tij e gjejmë në Kufe, e megjithatë banorët e Kufes e njihnin Kuranin dhe Sunetin që para se në pushtet të vinte Osmani dhe jo më Aliu. Fukahat (dijetarët, juristët) e Medines e morrën dijen në kohën e Umerit. Mësimdhënia e Muadhit dhe qëndrimi i tij në Jemen ka qenë shumë më tepër se Aliu. Ndaj dhe jemenasit kanë transmetuar shumë më tepër nga Muadhi sesa nga Aliu. Shurejhu (gjykatës i njohur) dhe tabiinë të tjerë të mëdhenj e kanë marrë dijen nga Muadh ibn Xhebeli. Kur Aliu erdhi në Kufe Shurejhu ishte gjykatës në të. Ai dhe Abidetu Es-selmani e kanë marrë dijen nga tjetër kush, dhe kështu dija e Islamit është përhapur nëpër vende para se Aliu të vinte në Kufe.[27]

Ndërsa Ibn Hazmi duke iu kundërvënë dikujt që thoshte se Aliu kishte më tepër dije, thotë: Ky njeri nuk ka thënë të vërtetën. Dija e një sahabi njihet në dy mënyra dhe s’ka të tretë. E para: nga fetvatë dhe transmetimet e shumta. E dyta: përdorimi i shpeshtë i tij nga ana e Profetit (salallahu alejhi ue selem). Është absurde dhe e pavlerë që Profeti (salallahu alejhi ue selem) të përdorte një njeri që s’ka pas dije, kjo është dëshmia më e madhe për dijen dhe njohjen e saj. Ne kemi parë dhe gjetur se Profeti (salallahu alejhi ue selem) ka vënë Ebu Bekrin për tu prirë në namaz në prezencë të tij gjatë gjithë kohës që ai qe i sëmurë, dhe të gjithë sahabet e mëdhenj ishin prezent, si Aliu, Umeri, Ibn Mes’udi, Ubej ibn Kab etj, e megjithatë atë e vuri mbi të gjithë.[28]

Çka e kundërshton edhe më tepër përmbajtjen e këtij hadithi, si dhe faktin që shiat besojnë se Aliu dinte gjëra të cilat nuk i dinin sahabet është edhe vetë fjala e Aliut (radijallahu anhu) kur është pyetur: A ju ka veçuar ju i dërguari i Allahut me ndonjë gjë?[29] Dhe ai tha: Nuk kemi gjë tjetër veç Librit të Allahut dhe këtë fletushkë nga Profeti (salallahu alejhi ue selem) ku (thuhet): Medinja është haram nga Airi deri… (Buhari nr.1870), ndërsa në transmetim tjetër po tek Buhari (nr.111) ai thotë: Jo, përveç librit të Allahut dhe kuptim që i është dhënë një njeriu mysliman dhe çka kam në këtë fletushkë. Dhe e pyeta çka në atë fletushkë? Ai tha: shpagimi i gjakut, lirimi i robit dhe se nuk vritet një mysliman për një kafir.

Dhe po përsëri tek Buhari (nr. 3047) ai betohet duke thënë: Jo, pasha Atë që shpërthen farën dhe krijoi njeriun nuk di veç kuptimit që Allahu i jep një njeriu në Kuran dhe çka në këtë fletushkë…

Ndërsa tek Muslimi thuhet se ai mbajti hutbe dhe tha: Kush pretendon se ne kemi diçka tjetër që e lexojmë veç Librit të Allahut dhe kësaj fletushke, dhe fletushka ishte e lidhur në millin e shpatës së tij, vetëm se ka gënjyer. Në të ka…(nr. 1370).

Kjo thënie e Aliut (radijallahu anhu) është nga më të saktat. Atë e ka transmetuar Buhariu disa herë në librin e tij po ashtu Muslimi, Tirmidhiu, Ebu Daudi, Nesaiu, Ibn Maxha, Ahmedi etj. Kjo thënie autentike nga Aliu është një nga argumentet më të forta kundra të gjithë pretendimeve shiite se Aliu dhe pasardhësit e tij (radijallahu anhum) kanë trashëguar nga Profeti (salallahu alejhi ue selem) një dije të cilën nuk e njeh askush veç tyre!

Përgjigje ndaj një postimi tjetër të Besnikut

Besniku thotë:
Po te doje njeriu , mundet me gjete mija gjana te tmerrshme ne
librat sunni dhe mijera gjana te tmerrshme ne librat Shiite , po cka
me ba ? A thua se fene e bejne librat e autoreve e jo praktika e
njerezve dhe bindjet e ndergjegjshme .

Përgjigje:

Kjo është e vërtetë por ama mes librave të shiave ke për të gjetur dhjetë herë më tepër dhe këtë edhe mund ta vërtetoj nga librat më kryesor shia si për shembull El-kafi, libri më i mirë i shiave, sipas tyre, në hadith.

Po, fenë e bëjnë njerëzit, por autorët na tregojnë faktet, dhe bindjet e njerëzve duhet të bazohen diku, dhe këto pikërisht janë librat, ndaj dhe ne kur flasim mbështetemi tek librat.

Duhet të bësh dallim mes gabimeve të individëve dhe mes akides së një grupi, kjo është tepër e rëndësishme. Nëse shohim individët është e vërtetë se mes sunnijve dhe shiave do të gjejmë plotë njerëz me gabime individuale, por ama ne sunnijt flasim për gabime të shiave në total, për akide të shtrembëta dhe plotë gjëra të tjera dhe jo për gabime individësh të cilat nuk pasohen nga pjesëtarët e tjerë të asaj bashkësie. Besoj se dallimi është i qartë, ndaj dhe unë këtu nuk kam sjellë fakte thjesht individësh por fakte nga dijetarët shia të cilët paraqesin doktrinën shiite, si për shembull kur përmenda autorin e ‘faslu hitab-it’. Ai në atë libër nuk ka sjellë thjeshtë mendimin e tij për Kuranin por ka sjellë me qindra rivajete nga ata që ju i merrni për bazë si dhe me dhjetëra emra dijetarësh shiitë se Kurani është i falsifikuar ndërsa mes sunnijve nuk ke për të gjetur gjëra të tilla të ngjashme. Askush në mes sunnijve nuk ka shkruar një libër të ngjashëm si ai i mësipërmi, edhe nëse mes librave të tyre paska aq rivajete që të lekan përshtypjen se Kurani qenka i ndryshuar. Unë e kam sqaruar edhe më parë këtë pikë duke thënë se transmetimet e sunijve ose janë të sakta dhe kanë për qëllim ajetet e anuluara ose janë të pasakta dhe nuk merren për bazë. Sa herë duhet ta përsërisë këtë! Fakti që ato nuk merren për bazë është se siç e kam thënë: tek asnjë prej atyre dijetarëve sunij që madje i kanë treguar këto transmetime nuk i ka shkrepur në kokë të formuloj ndonjë akide si ajo e shumë dijetarëve shia për Kuranin, dhe jo më të shkruaj libër për të mbrojtur diçka të tillë! Ndaj dallimi është tepër i qartë dhe më duket bajat që po e përsëris, nëse nuk e kupton këtë lloj logjike nuk kam ç’të bëj besoj lexuesve të tjerë, u është bërë e qartë kjo. Mirëpo pse ju shiat i mëshoni këtij fakti është e kuptueshme, sepse nuk keni rrugë tjetër mbrojtje. Kur dikush akuzohet për diçka, për tu mbrojtur bën kundra akuzë, mirëpo e kuptove besoj dallimin mes asaj çka gjendet në librat sunnij dhe mes asaj çka besojnë vetë shiat. Kaq të vështirë e keni ta pranoni këtë fakt për të cilin ne nuk kemi shpifur?!

Besniku thotë:

Pasha Allahun , sikur me te
sjellur ketu transmetimet sunnite (madje nga libra “sahih”) per
tehrif ne Kur’an etj , kishte me te ike mendja , se mbushin vellime
librat dhe komentet qe jane shkruar per to .

Përgjigje:

A mos mendoni ju se unë nuk e di për çfarë e keni fjalën? I di fort mirë shumë prej argumenteve tuaja të kësaj kategorie ndaj mos kujto se po bën gjë tjetër veçse po ngre pa e kuptuar ndoshta, një tymnajë ‘frikësuese’ ndaj së cilës nuk kemi frikë. Do të ishe më mirë që të bëje po të njëjtën gjë që bëmë ne me ju. Nëse mundesh?! Pra të na tregosh ndonjë autor sunij apo disa me peshë i cili të ketë këtë akide, se Kurani është i ndryshuar, apo edhe ndonjë libër të ngjashëm si ai Et-tabersit (faslul khitab), në këtë rast po do të keni mundësinë ta mbroni disi veten. (Ue ena lekum dhalike! Hejhate ..hejhate)

Ne jemi në pritje të kësaj gjëje! Besoj kërkesa është e qartë, nuk duam rivajete nga jomasuminët (të gabueshmit) por grup dijetarësh sunnij ku shprehin një akide të tillë, pra shkurt diçka që i përputhet asaj për të cilën ne kemi akuzuar shiat. Pra kërkesa ime është tepër precize. Unë e kam të qartë se ju nuk dini gjëra të tilla, pasi mes sunijve nuk ka gjëra të tilla, dhe nëse do të sillni ndonjë gjë do të bëni po atë për të cilën ne i kemi dhënë përgjigje, ndaj dhe s’ka vlerë përgjigja juaj.

Besniku thotë:
Ti shkruan kunderargumente ndaj trasmetimeve te cituara nga shiitet
prej librave suni , per me vertetuar ti me ato pikpamjen sunite .
Cfare kuptimit ka kjo ? Dihet ajo pune se ne librat suni ka me pasur
transmetime te tille, ndryshe sunnite do ishin shiite edhe vete .
Edhe po te mos kishte , ata do t’i sajonin , per me mbeshtete
qendrimin e vet .

Përgjigje:

Normal. Mirëpo shiat sjellin shenja e tregues nga librat sunni për të vërtetuar që pikëpamjet e tyre nuk janë të pambështetura e që nuk janë jo-Islame. Dhe këtu qëndron gabimi, pasi ata kërkojnë të vërtetojnë nëpërmjet librave sunnij dhe për sunijtë ajo që nuk mund të vërtetohet prej librave të tyre. Sa për atë se sunnijtë shpikin transmetime, ta kesh të qartë se shyqyr Zotit ne e kemi një dije që është dija e isnadit, shpikje kjo ekskluzive e sunijve, me të cilën dallojmë shapin prej sheqerit. Dije që në fakt shiat e kanë kopjuar nga sunijtë dhe e kanë filluar ta praktikojnë, praktikë i thënçin, nën presionin sunnij diku nga shekulli i katërt i hixhrit. Aq më tepër që kjo akuzë e sajimit rëndon më tepër mbi shiat sesa mbi sunnijtë

Besniku thotë:

Argumentet shiitet i kane ne librat e tyre me transmetuesit e tyre
dhe nuk varen prej librave suni me ndertu shkollen e vet . Ato
thjesht japin disa (shume madje) shenja e tregues nga librat sunni,
per te treguar se kane te drejte. Ashtu sic bejn muslimanet me
Biblen e sotme, ku ka akoma shenja te qarta se Jezusi nuk asht Zot
por njeri . Tjeter mandej se kristianet citojne pjese te tjera nga
po ajo bibel ku thueth se ai eshte Hyj e biri i Zotit etj etj . Tash
edhe ti rrin e bjen argumente nga librat sunni me hedhe poshte
bindjet Shiite , cka esht nonsense . Kupton ?

Përgjigje:

Krahasimi do të ishte i drejtë po të kishte ngjashmëri mes nesh dhe atyre në këtë pikë që thua por në rastin tonë është ndryshe:

E para: se transmetimet e sakta sunnite që ju sillni për të argumentuar medh’hebin tuaj, nuk janë aspak të tilla, pra ato nuk mbështesin shkollën tuaj shiite por shkollën tonë sunnite të pozitës që ka Ehli bejti tek ne dhe që nuk arrin në gradën e të pagabueshmëve (ma’suminëve). Ndërsa tek të krishterët vetë Bibla është kontradiktore në shumë raste ndaj dhe është e mundur të gjenden argumente të tilla, ndërsa në sunnetin e saktë të Profetit kjo nuk ndodh, pra të gjitha e kanë një fill që i bashkon.

E dyta: shumë prej transmetimeve sunnite me të cilat ju argumentoheni nga librat sunnij nuk janë të sakta dhe si të tilla nuk merren për bazë tek sunnijtë, ndaj është e kotë të na i përmendni. Ndërsa për të krishterët e tërë Bibla është e pranuar dhe e saktë ndaj dhe mund tua inponosh ato argumente.

E treta: unë që sjell argumente sunnite të tjera për të hedhur poshtë doktrinat tuaja që ju mundoheni ti bazoni tek librat tanë, këtë e bëj për dy arsye a) për të treguar se ju nuk keni argumente në to b) për t’ia sqaruar ndonjë sunniti që nuk di dhe mund të bjeri viktimë e padijes së tij, kur shikon të tilla gjëra.

E katërta: sa për librat shiitë do të kemi rast inshallah të flasim edhe për to, vetëm do të desha të dija se kush është për ju libri më i saktë, pas Kuranit, siç është për shembull për ne Sahih Buhari? El-kafi apo nehxhul belaga?

Besniku thotë:

Ti ke thene midis te tjerash se grate e Pejgamberit jane Ehli bejt .
Kete s’ta ndalon askush me e besu e kjo nuk te nxjerr prej islamit ,
sic po i nxjerr ti shiitet.

Përgjigje:

Unë nuk i nxjerrë të gjithë shiitët nga Islami, fundja kush jam unë, unë vetëm jam duke shprehur këtu citimet dhe mendimet e dijetarëve sunnij, herë duke i cituar drejt për drejtë dhe herë duke sjellë kuptimin e tyre, nuk kam nxjerrë gjë nga xhepi im që se ka thënë askush para meje! Ndaj dhe do të shohësh në të gjitha postimet e mia shumë referenca, të drejtpërdrejta apo të tërthorta. Por që në shumë prej atyre gjërave që ju thoni ka kufër këtë se luan as topi.

Besniku thotë:

Po nji pytje desha me ta be : Si ka
mundesi qe Ehli bejti me luftu pergjakshem me Ehli bejtin , derisa
te vriten me dhjetra mijera vete (kujto luften e nisur nga Umm ul-
Mu’minin Aishja r.a., ndaj kalifit legjitim Aliut a.s.) ?

Përgjigje:

Kjo nuk është argument se ato nuk janë prej ehli bejtit!

Për ne që të gjithë ata (Allahu i mëshiroftë) nuk janë njerëz të pagabueshëm. Por gabimi i tyre nuk është i asaj natyre që mendoni ju shiat, por ai qe ixhtihad prej tyre dhe nuk është njësoj ixhtihadi i gabuar me gabimin e gjyhaneve, si për shembull shirku, zinaja, vjedhja, vrasja pa të drejtë, mashtrimi, shpifja …etj.

Lufta që ka ndodh mes atyre sahabeve ka qenë në një situatë tepër të koklavitur, një gjendje pështjellimi, fitne e madhe që u shkaktua mbas vrasjes së Osmanit (radijallahu anhu) dhe të jesh i bindur se edhe ti edhe unë mund të kishim gabuar në të tilla momente të pa qarta dhe madje shumë më tepër se sahabet. Ndaj po të them se sunnijt besojnë se gabimet e tyre në ato ngjarje erdhën nga ixhtihadi i tyre për mirë dhe ndaj duhet që ne ta vëmë veten tonë në ato situata, gjë që është e vështirë, dhe pastaj të gjykojmë. Është kollaj të lexosh ngjarjet, pa ditur edhe sa të sakta janë, dhe pastaj të gjykosh! Është njëfarësoj e ngjashme me tifozët që gjykojnë lojtarët në fushë nga ekrani i televizionit mbasi është bërë ndeshja, natyrisht shumë më e koklavitur se kaq.

Besniku thotë:

Si ka mundesi qe Allahu t’i pastroje disa njerez nga ndytesia e mekateve
dhe keta njerez te bejne mekate aq te renda sa Ai s.v.t., t’i
kercenoje ashper e madje te zbrese sure per to (psh. Surja Tahrime
dhe disa ajete te Sures Ahzab etj )?

Përgjigje:

Pikë së pari në materialin që çova e bëra të ditur seç kuptojmë ne me pastrim mëkatesh nga ajeti, ku shpjegova dëshirën e Allahut, ndaj kjo logjikë ju imponohet juve dhe jo neve.

Së dyti për çfarë mëkatesh të rënda për gratë e Profetit e ke fjalën, për të cilat Allahu paska zbritur sure dhe ajete për to? Mos e ke fjalën gjë për fillimin e sures Tahrim kur flitet për ngjarjen e Aishes dhe të Hafsës? Ku qëndron kërcënimi për të cilin ti flet?

Në suren Ahzab mos e ke fjalën gjë për ajetin 30: O gra të Pejgamberit, cilado prej jush që bën punë të ligë e të shëmtuar, asaj dënimi i shtohet dyfish, e kjo për All-llahun është shumë lehtë.

Këtu qëndron kërcënimi nëse i kryejnë dhe jo sepse i kanë kryer, siç kuptohet nga fjalët e tua! Aq më tepër që ky ajet është para ajetit të pastrimit (33), pra nëse marrim komentin tuaj për ajetin ky kërcënim ka vlerë mbas zbritjes së ajetit 33 të sures Ahzab.

Së treti a mos do të thuash se kërcënimi në këtë ajet e përfshin daljen gabim të Aishes në Basra dhe luftën e devesë?! Mos e dhëntë Zoti, mos mendon se Aishja ka për tu ndëshkuar ashpër, në bazë të këtij ajeti, për shkak të kësaj ngjarje?! Shpresoj që nuk mendon kështu!

Besniku thotë:
Nuk ka njeri ne historin Islame qe ta kete mohuar hadithin mutevatir qe Pejgamberi s.a.a., ka thene : ” Po ju le dy gjera me peshe (thekalejn) , te cilave po ju
permbajtet nuk do ju lejne te rreshqisni kurre: Kur’anin dhe
pasardhesit e mi (itre) – Ehli Bejtin tim . Ato nuk do te ndahen
deri sa te me takojne tek ” Haudi.” Grate e Profetit nuk jane itre
(pasardhese) , po per nje cast ta zeme se jane . Hadithi thote se
Kur’ani nuk do ndahet nga Ehl-i Bejti deri ne dite te gjykimit . Pra
ne cdo kohe muslimanet duhet t’i drejtohen Ehli Bejtit me i marre
mësimet e drejta per te mos rreshqitur . Tani, po te jen grate e
nderuara te Profetit s.a., Ehli bejt , cka do bahet kur te vdesin
ato , (ngase nuk kan lind femije ) ? Kush asht Ehli bejt pas vdekjes
se tyre? Kujt t’i drejtohen muslimanet ?

Përgjigje:

Së pari, Kjo sipas akides tuaj, dhe jo asaj tonës pasi Profeti ne na ka lënë sunnetin e tij, që e mësojmë si nëpër libra ashtu edhe nga dijetarët që e njohin atë. Aq më tepër që për cilin Ehli bejt e keni fjalën ju pasi edhe njëmbëdhjetë imamët tuaj kanë vdekur, ndërsa i dymbëdhjeti (i fshehuri sipas jush) nuk ka kontakt me ju? Pra nga e merrni fenë ju sot? Madje që nga vdekja e Hasan El-askeriut, këtu e qindra vjet përpara?

Së dyti hadithi i thekalejnit nuk ka të njëjtin kuptim tek të dy palët, dhe ndoshta ndonjëherë tjetër inshallah do ta shpjegojmë gjatë kuptimin e tij për ne.

Së treti Ehli bejti për ne janë të gjithë pasardhësit e Profetit (salallahu alejhi ue selem) qoftë nga Hasani apo nga Husejni dhe jo vetëm disa, dymbëdhjetë sipas ithna asherijve, pesë sipas el-muhamedijes (për këta i fundit qe Muhamed ibn Abullah ibn Hasan i cili nuk ka vdekur), katër sipas kejsanijes, po prapë pesë sipas el-bakirijes (për këta i fundit ishte Muhamed el-bakir), gjashtë sipas en-navusijes (për këta i fundit qe Xhafer es-sadik që sipas tyre nuk ka vdekur dhe ai është Mehdi), shtatë për esh-shemtijen (për këta imamët rrjedhin nga Muhamed ibn Xhafer), shtatë edhe për Ismailijen (Ismaili i biri Xhaferit, ku një prej dy sekteve të tyre besojnë se ai nuk ka vdekur)…etj.[30] Dhe çka është më e rëndësishmja, ata për ne nuk janë ma’sumin (të pagabueshëm). Madje edhe vetë shiat nuk e thonë këtë. Pasi pagabueshmërinë e kufizoni vetëm tek ata që i quani imam, pra vetëm ata që sipas jush kanë qenë imamë. Pasi është absurde të mendosh se të gjithë pasardhësit e Profetit janë pa gjynahe, pasi realiteti është dëshmues më i qartë për këtë, ndaj dhe ju e kufizoni pasimin tek njëmbëdhjetë të ‘pagabueshmit’ dhe jo tek të gjithë pasardhësit. Atëherë nëse është kështu, ku t’i gjejmë ne ata sot? Do të thoni ju tek librat dhe dijetarët që i njohin thëniet e tyre. Erdhët pra tek fjalët tona! Ne u themi se sunneti i Profetit i ruajtur nga dijetarët dhe librat është më parësor se çdo gjë tjetër dhe se për ne Allahu e ka plotësuar fenë pa ja marrë shpirtin Profetit (salallahu alejhi ue selem). Pra as ju nuk e merrni fenë vetëm nga Ehli bejti i gjallë. Pastaj për ne, siç e kam thënë edhe më parë Ehli bejti është më i gjerë sesa tek ju dhe jo vetëm katërshja apo njëmbëdhjetshja. Dhe kështu që nëse vdesin gratë nuk do të thotë se s’ka Ehli bejt tjetër, dhe s’ngeli njeri nga ku ta marrim fenë!

Së katërti Ehli bejti për ne, madje edhe ata që për ju, përbëjnë njëmbëdhjetë imamët, nuk janë ata që i besoni ju. Pjesën më të madhe të atyre transmetimeve që thuhen për ta në librat shiite janë gënjeshtra që ju janë veshur atyre dhe ata nuk i kanë thënë. Ky është besimi ynë që edhe mund tua provojmë.

Besniku thotë:
Mandej , perse nuk je pergjigje faktit qe ka permend Muhsini nga
ajeti 3:61 dhe shenimi i Sherif Ahmetit ne faqen 89 te Kur’anit me
perkthim ne shqip . Ajeti thote : ” E kush te kundershton ty ne
ceshtjen e tij (Isait) pasi te eshte bere e ditur e verteta , ti
thuaj : ” ejani t’i therrasim BIJTE TANE DHE BIJTE TUAJ ,
GRATE TONA DHE GRATE TUAJA , VETE NE DHE VETE JU , mandej
sinqerisht te lutemi per mallkim , dhe mallkimin nga ana e Allahut
ta hedhim kunder genjeshtareve ? ” Sherif Ahmeti shkruan : “Pejgamberi u tha dhe doli me FAMILJEN e vet ; me Hysejnin ngryk , Hasanin perdore, Fatimes pas tij , dhe Aliu pas…” Ka dhjetra transmetime mbi kete rast ne librat sunij (shfletoje ti nga
jugu I shqiperis). Pse nuk i mori Pejgamberi s.a.a., grate e veta
ose te preferuaren prej tyre te pakten , Hazreti Ajshen r.a., sa me
kene brenda kuptimit te ajetit ?

Përgjigje:

A thua se vetëm ky qenka argumenti më i fuqishëm që nuk i qenkam përgjigjur unë! Po të tjerat?!

Së pari siç do ta shohësh edhe në këtë postim unë mundohem tu përgjigjem atyre argumenteve që mund të konsiderohen si kundra akides tonë sunnite dhe jo edhe ato që ne i pranojmë. Ashtu siç nuk i përgjigjem as edhe shumë ligjërimeve emocionale, pasi ato nuk përbëjnë argument.

Plus që nuk e pashë të nevojshme pasi as ajeti dhe as hadithi në fjalë nuk përbëjnë ndonjë problem për akiden tonë dhe as që mbështet atë të tuajën, hadithi i ngjan hadithit të rrobës dhe ka pak shumë të njëjtin koment.

Së dyti ajeti nuk është argument se vetëm ata janë ehli bejti.

Së treti Me gratë o ka për qëllim vetëm Fatimen, ose gratë e tij. Le të pranojmë të parën pasi këtë e mbështet edhe veprimi i Profetit. Pse e bëri një gjë të tillë? sepse ata i kishte më të afërt nga gjaku pasi dhembshuria për ta dhe sfida me mallkimin ndaj tyre është më madhe dhe sidomos tek fëmijët e vegjël siç qe Hasani me Husejnin. Dhe kjo në fakt është argument për vërtetësinë e Profetësisë së tij për tu treguar atyre të krishterëve se ja tek i keni parasysh fëmijët e mijë, duke futur edhe nipat këtu, ndaj edhe ju bëni një gjë të tillë. Dihet se njeriut shumë herë më tepër i dhimbsen fëmijët dhe të afërmit e tij sesa vetja e tij ndaj dhe në ajet vetja përmendet e fundit. Dhe sipas disa komenteve vetja këtu është Profeti bashkë me Aliun, pasi të tjerë më të afërm në ato momente nuk kishin ngelur gjallë, përveç Abasit, por ai nuk qe në gradën e Aliut. Dhe nga gratë qe vetëm Fatimja pasi vajzat e tjera tij në atë kohë i kishin vdekur.

Ibn Tejmije duke shpjeguar qëllimin e ajetit thotë: fjala e Allahut: “Ejani i thërrasim bijtë tanë dhe bijtë tuaj, gratë tona dhe gratë tuaja, vetë ne dhe vetë ju,” pra burrat tanë dhe burrat tuaj, e pra burrat të cilët janë prej llojit tonë në fe dhe në gjak dhe burrat që janë prej llojit tuaj, apo qëllimi është tek ngjashmëria vetëm në të afërmit, sepse Ai tha: bijtë tanë dhe bijtë tuaj, gratë tona dhe gratë tuaja . Përmendi fëmijët, gratë dhe burrat, pra u morr vesh se Ai donte më të afërtit tanë prej grave dhe burrave dhe prej fëmijëve të fisit. Për këtë arsye edhe thirri Hasanin dhe Husejnin prej bijve, dhe thirri Fatimen prej grave dhe Aliun prej burrave të tij, ai nuk kish njerëz më të afërm të fisit sesa ata, ata ishin edhe ata që ai i mbuloi me rrobë. Dhe lutja për mallkim (mubahale) kryhej vetëm se me më të afërmit për të. Sepse nëse do të kishte bërë mubahale me ata (të krishterët), me më të largëtit në fis, edhe nëse janë më të mirë tek Allahu, nuk do të ishte arritur qëllimi. Por qëllimi qe që ata të thërrisnin më të afërmit ashtu siç ai do të thërriste më të afërmit e tij. Dhe shpirti ndjen më tepër dhembshuri për të afërmit sesa për të tjerët.[31]

E megjithatë ky ajet dhe ngjarja në fjalë flet për mubahalen (lutjen për mallkim ndaj gënjeshtarit) dhe jo se kush janë ehli bejti e kush jo. Për të tillë rast këta njerëz kërkoheshin dhe këta mori edhe Profeti (salallahu alejhi ue selem) e këtu nuk ka asgjë që kufizon ehli bejtin. Ndërsa po të themi se këtu kihen për qëllim gratë e tij dhe Allahu thotë që Profeti të marrë edhe gratë, e ndërsa Profeti mori vetëm Fatimen të bijën dhe dy djemtë e saj dhe dhëndrin, (që qe edhe djali i xhaxhait të tij) dhe në transmetimet e sakta nuk përmenden gratë ndonëse në ajet ato përmenden. A mos bëri ndonjë gabim këtu Profeti?! Jo aspak, sepse nëse Profeti do të kishte kuptuar një urdhër të prerë nga kjo gjë do ta kishte bërë, por vetë fakti që ai nuk e bëri tregon se nuk qe i detyruar t’i nxirrte të gjithë. Aq më tepër që qëllimi arrihej me ata që mori Profeti, madje dhe tepër mjaftueshëm, kështu që nuk qe e nevojshme. Allahu e di më së miri.

Në fakt shiat me këtë ajet dhe ngjarje argumentohen më shumë për tjetër gjë sesa e përdorin si argument se kush është ehli bejti, siç përdorin për shembull ajetin e pastrimit.

Besniku thotë:
Mandej pse nuk e ke permendur ajetin 42:23 dhe pyetjen qe i bejne
sahabet Pejgamberit s.a.a., se kush jane anetaret e familjes tende
qe na eshte bere dashuria obligim per ta . Ka dhjetra e dhjetra
hadithe qe tregojne se ai u pergjigj : Aliu, Fatimja, Hasani dhe
Huseini .

Përgjigje:

Ajeti në fjalë:

Përkthimi i Sherif Ahmedit Thuaj: “Unë nuk kërkoj prej jush ndonjë shpërblim për thirrjen time, vetëm se respektin e dashurisë për hir të farefisnisë (akraballëkut)”.

Hasan Nahit (bot. 2)Thuaju: “Për këtë nuk kërkoj kurrfarë shpërblimi tjetër prej jush, përveç respektit (për mua) për hir të farefisnisë (që kemi).”

I Fethi Mehdiut: Thuaj: “Nuk ju kërkoj për këtë kurrfarë shpërblimi, përveç se dashurisë ndaj të afërmëve”.

I Telat Sulës “Asnjë shpërblim nuk ju kërkoj juve për këtë, përveç që të jeni të mirë me mua për afërsinë time me ju.”

Pra vetëm përkthimi i Fet’hi Mehdiut i përgjigjet kuptimit tënd dhe atij shiit të ajetit. Ndërsa tre përkthimet e tjera i përgjigjen komentit të shumicës së komentatorëve sunij. Megjithatë edhe ashtu si e ka përkthyer Fet’hi Mehdiu nuk përbën ndonjë problem aq më tepër që nuk bie aspak ndesh me akiden tona. Ajeti është i pranueshëm me të dyja kuptimet. Ndërsa sa për atë se ka me dhjetëra hadithe që tregojne se ai u pergjigj: Aliu, Fatimja, Hasani dhe Huseini. Kjo nuk është e vërtetë. Këtë hadith e transmeton Tabarani dhe Ebu Hatim nga Ibn Abasi: ku thuhet; kur zbriti ky ajet Thuaju: “Për këtë nuk kërkoj kurrfarë shpërblimi tjetër prej jush, përveç respektit për hir të farefisnisë.” I thanë: o i dërguari i Allahut kush janë ata të cilët ka urdhëruar Allahu për dashuri ndaj tyre? Dhe ai tha: Fatimja dhe djemtë e saj, Allahu qoftë i kënaqur prej tyre.

Ky është transmetimi i Ebu Hatimit ndërsa i Tabaranit është ashtu siç e citove ti. Hadithi në fjalë edhe nëse do të ishte i saktë nuk përbën asnjë problem për ne sunijtë që unë u dashkam ta citoj. Megjithatë hadithi nuk është i saktë, të tillë e ka konsideruar Ibni Kethiri në tefsirin e tij, Ibn Haxheri në Fethul Bari (v.8 fq.724) ku thotë: isnadi (zinxhiri i transmetimit) i tij është i dobët, dhe është i pavlerë pasi kundërshton hadithin e saktë.

Po ashtu edhe shejh Albani në Silsiletu daife (nr.4974) duke e cilësuar këtë hadith si të pa vërtetë, pasi ai është i pasaktë jo vetëm për shkak të zinxhirit të transmetimit, por edhe për dy arsye: e para se siç e kanë cekur edhe të tjerët ai bie në kundërshtim me transmetimin i saktë që jep Buhariu (nr.4818) nga Ibn Abasi i cili u pyet për këtë ajet përveç respektit për hir të farefisnisë dhe Seid ibn Xhubejri (nxënësi i Ibn Abasit), u përgjigj: të afërmit janë Al-i i Muhamedit (salallahu alejhi ue selem) dhe Ibn Abasi tha: u nxitove, Profeti (salallahu alejhi ue selem) me çdo bark të kurejshëve ka pas afërsi, dhe tha: veç që ju të më doni për shkak të afërsisë.

Dhe së dyti se surja Esh-shura është zbritur në Mekë kur Hasani dhe Husejni nuk kishin lindur akoma. Ibn Kethiri thotë: përmendja se ajeti zbriti në Medine është diçka e largët sepse ajo është Mekase dhe në atë kohë Fatimja (radijallahu anha) nuk kishte fare fëmijë, sepse ajo është martuar me Aliun (radijallahu anhu) pas Bedrit në vitin e dytë të hixhretit. Komenti i vërtetë i këtij ajeti është ai që ka dhënë Ha(i)bri (dijetari) i umetit dhe terxhumani (interpretuesi) i Kuranit, Abdullah ibn Abasi (radijellahu anhuma) siç e ka transmetuar këtë Buhariu. Dhe ne nuk e mohojmë porosinë për Ehli bejtin dhe urdhrin për tu sjellë mirë me ta, për t’i respektuar dhe nderuar sepse ata janë pasardhës nga një familje e pastër, nga familjet më fisnike që janë gjendur në sipërfaqe të tokës, si nga pozita ashtu edhe nga prejardhja, dhe sidomos kur ata janë pasues të Sunnetit të saktë, të qartë dhe të dukshëm, profetik, ashtu siç kanë qenë të parët e tyre si Abasi dhe bijtë e tij, Aliu dhe pasardhësit e tij, Allahu qoftë i kënaqur ndaj të gjithëve.[32]

E shikon pra që nuk kam pas arsye që ta përmendja këtë ajet. Ti Besnik, Muhsini etj. bazoheni, mesa shoh unë shpesh tek libri El-Muraxhaat, i përkthyer në shqip nga Edin Lohja, (i pa botuar) dhe që e mbani nëpër kompjuterët tuaj si bateri të makinës tuaj propagandistike shiite. Kjo duket qartë sepse ju kur sulmoni përdorni këtë libër, dhe kur sulmoheni heshtni. Këtu del qartë se kush bën copy & paste! Pothuaj shumica e argumenteve që sillni këtu i merrni nga ai libër, libër që në fakt unë kam folur që në fillim për të se çfarë malli është, ndaj mos turpëroni veten me të se ja sesi dalin në shesh gafat e autorit të librit. Unë nuk lodhem shumë për t’iu përgjigjur haditheve tuaja (përveç përkthimit) pasi i kam përgjigjet të gatshme nga shumë materiale që kam në arabisht për këtë libër dhe të tjerë. Ndaj nuk e di çdo të bëni kur t’iu shkarkohet bateria! Unë nuk kam për të hequr dorë inshallah, dhe avash avash sa herë që ju të sillni argumente nga ai libër dhe të tjerë edhe unë do tu kthej përgjigje. Nuk bëhet fjalë këtu thjesht për të mbrojtur veten por ehli sunetin, këtu ballafaqohen provat e medh’hebit shiitë ndaj atij sunnitë ndaj dhe unë e ndjej si obligim t’i shkoj deri në fund këtij debati si për ju ashtu edhe për shumë sunnij që na ndjekin. Allahu më dhëntë forcë ta kryejë me sukses këtë punë!

Besniku thotë:

Ti po behesh shume qesharak dhe
misionarist i ndezur kur po thua se ata nuk besojne ne Kur’an etj

Përgjigje:

Këtë ta kam faktuar dhe do ta vazhdojë ta faktojë. E rëndësishme është të mos bëhem gënjeshtarë. Nëse ti nuk je prej tyre të mjafton të përjashtosh veten dhe të distancohesh prej atyre shive që e bëjnë këtë.

Besniku thotë:
Kurre ne kete forum e as ne libra shiite nuk kam pa qe ndonje te
shaje sunizmin dhe perqeshe shkollat sunite , t’i akuzoje me lloj-
lloj shpifjesh dhe t’i nxjerre nga feja .

Përgjigje:

Këtë do ta faktoj se qëndron ndryshe, shih materialet në vazhdim.

Besniku thotë:

C’t’e keqe ka me ndjeke familjen e Profetit s.a., ne vend te sahabeve pa perjashtim? As nuk
mendoj se ka dic te keqe te ndjeken sahabet pa perjashtim , po pse
t’iu germusesh shiijve pse ndjekin Aliun?

Përgjigje:

Të gjithë shokët e Profetit kanë pasur një besim, mospajtimet që ata kanë pas mes vetes nuk janë në pikat e besimit, ndaj dhe të gjithë ishin vëllezër. Ndërsa ju që pretendoni se ndiqni Aliun në të vërtetë nuk e ndiqni atë, por vetëm se një Ali dhe ehli bejt imagjinar. Nuk ka asgjë të keqe të ndjekësh as sahabet dhe as Aliun, por e vërteta është se ata nuk ndahen, përsa i përket njohjes së fesë. Për ne Aliu dhe pasardhësit e tij kanë akide sunnite dhe jo ithnaasherije dhe as ismailije, e as druzije, e as bektashije, e as nusejrie, e as …etj. Aliun e vërtetë do ta gjeni tek sunnijtë dhe librat e tyre dhe jo tek rafidhat dhe gënjeshtrat e tyre. Ne dallojmë kaq shumë nga njeri-tjetri, sa që është e pamundur në një situatë të tillë të mund të bashkohemi. Vetë ky diskutim e tregon këtë pamundësi, e sa e sa të tilla janë bërë në historinë islame dhe bëhen akoma. Dhe rezultati shumë herë është po i njëjtë, askush nuk luan nga pozitat e veta! Pse vallë? Dikush duhet ta ketë gabim! Disa njerëz të lodhur nga këto debate edhe duke mos qenë në brendi të shumë fakteve që diskutohen, thonë se duhet të heqim dorë sepse nuk kemi për të nxjerrë gjë! Jo, nuk është kështu, njeriu duhet ta bazojë besimin e tij mbi fakte të qarta dhe të pa kontestueshme, bëhet fjalë për ahiret këtu dhe jo për dynja. Feja nuk është në çdo gjë si alternativat politike, zgjedh këtë pëlqej dhe s’ka problem, dhe këtë fakt e mbështesin ajete të Allahut dhe hadithe të Profetit.

Besniku thotë:

Ne hadithe shiitet nuk ka shembuj , ne lidhje me Pejgamberin s.a.,
se ai ka qene njeri i zakonshem qe GABON , se ai ka gabuar dhe
sahabet (shoket) e tij e kan permiresuar ! asha .

Përgjigje:

Ti ndoshta ke për qëllim të hapësh një front tjetër diskutimi, siç bën zakonisht që hidhesh nga një degë në degën tjetër, dhe ndoshta ke për qëllim që ne të themi se nuk ka dhe ti pastaj fët e fët do na tregosh për shembull hadithin e kryqëzimit të palmave!

Për ne Profeti (salallahu alejhi ue selem) ishte ashtu siç thotë Allahu në Kuran:

Thuaj: “Unë jam vetëm njeri, sikurse edhe ju, mua më shpallet se vetëm një Zot është Zoti juaj, e kush është që e shpreson takimin e Zotit të vet, le të bëjë vepër të mirë, e në adhurimin ndaj Zotit të tij të mos e përziejë askë..”.[33]

Ai ishte më i miri njerëzve, mëshirë e dërguar për mbarë botët, besniku i Allahut në mesazhin e Tij, i ruajtur nga Allahu, MA’SUM (i pa gabueshëm, ashtu si edhe profetët e tjerë)…etj.

Në hadithet shiite madje ka më shumë se kaq, se Aliu qe më i mirë se Profeti (salallahu alejhi ue selem). Ni’metullah El-xhezairi (shiitë) tregon në librin e tij ‘El-enuar en-numanijetu’ se Profeti ka thënë: Më janë dhënë tre gjëra dhe Aliu më shoqëron në to, dhe Aliut i janë dhënë tre gjëra në të cilat unë nuk e shoqëroj. I thanë: o i dërguari i Allahut cilat janë ato tre gjëra në të cilat Aliu të shoqëron? Dhe ai tha: Flamuri i hamdit (lavdërimit) më përket mua dhe Aliu është ai që e mban atë, Keutheri më përket mua dhe Aliu është ai që shpërndan ujin, Xheneti dhe zjarri më përkasin mua dhe Aliu është ai që bën ndarjen në to. Ndërsa ato të tria që i janë dhënë atij dhe në të cilat unë nuk e shoqëroj janë: atij i është dhënë trimëri e cila mua nuk më është dhënë si ajo, atij i është dhënë Fatime zahra grua dhe mua nuk më është dhënë një si ajo, atij i janë dhënë dy djem Hasani dhe Husejni dhe mua nuk më janë dhënë si ata të dy’ [34]

Aliu qenka më trim se Profeti…?! Këto janë gënjeshtrat gjë gjenden në librat shiite. Do të thotë ndonjëri por kjo mund të mos jetë sahih për ta! Bukur fort atë duam edhe ne të na e provojnë që është e tillë!

Ndërsa për ne ka vlerë e kundërta ajo që vetë Aliu sunnij dhe jo Aliu shiit imagjinar ka thënë siç e transmeton Imam Ahmedi (nr.656): Aliu, Allahu qoftë i kënaqur me të, tregon: “Të na shihnit në Ditën e Bedrit! Kërkonim mbrojtje tek i Dërguari i Allahut, paqja e Zotit qoftë mbi të. Ai qëndronte më pranë armikut se të gjithë ne. Atë ditë, i Dërguari i Allahut, paqja e Zotit qoftë mbi të, ishte më i fuqishmi nga ne.”

Besniku thotë:

Pejgamberi s.a., Ehli Bejtin e ngrit ne nivel , kur thot :
” Keni kujdes ! Ahlul-Bejti im eshte si anija e Nuhut . Kush hyp ne
te – do te shpetoje , ndersa kush mungon – do te fundoset ” .
El Mustadrek nga Hakimi ,pjesa III , f.151 . Janabi’el-
Muveddeh ,f .30 dhe 370 . El-sava’ik el-Muhrika nga ibn Haxheri ,
f.184 dhe 234 (ka edhe rreth 250 burime te tjera , edhe Nasirudin
Albani e ka konfirmuar)

Përgjigje:

Nuk e di se ç’vlerë ka të thuash ka edhe rreth 250 burime te tjera, kur që të gjitha këto burime e kanë marrë nga i njëjti vend?! Pse nuk përmend edhe nja 1000 libra shqip ku mund të jetë përmendur ky hadith dhe 10’000 në anglisht…! Është njëlloj si të thuash këtë hadith e transmeton Buhariu dhe pastaj të citosh me dhjetëra libra ku është përmendur po i njëjti transmetim! Nëse hadithi është i saktë apo i dobët përmendja në shumë libra nuk e bën atë më të saktë apo nga i dobëti në të saktë, shumësia e librave kanë vlerë kur hadithi ka rrugë të shumta transmetimi në libra të ndryshëm, dhe me zinxhirë të ndryshëm, ama po pati po të njëjtin zinxhir përmend një milion libra po të duash, s’ka asnjë lloj vlere për saktësisë ose jo të tij. Se mos ia kanë haberin shiat nga shkenca e hadithit! Kjo është tamam për të hedhur hi syve, për të mbushur mendjen e naivëve se shiat kanë të drejtë! Përmendja nga shumë autorë nuk do të thotë se të gjithë ata e pranojnë për të vërtetë.

Sa i përket hadithit në fjalë ai është i dobët. Transmetohet nga disa sahabe por që të gjitha rrugët e transmetimit janë tepër të dobëta. Këtë gjë e përmend Ibn Kethiri në tefsirin e tij,[35] po ashtu edhe Albani e ka konsideruar si të dobët tek ‘Daiful xhamia es-sagir’ në dy vende nr. 1974 (fq.286) dhe nr. 5247 (fq.758) si dhe në librin ‘sislsiletu ed-daife’n nr. 4503, po ashtu tek ‘Mishkatul mesabih’ nr. 6174. Tani a kam të drejtë të të pyes ku e ka konfirmuar Albani? Dhe thonë pastaj se shiat nuk gënjejnë! Natyrisht jo Besniku që shkruan këtu, por ata nga të cilët e ka marrë Besniku! Allahu e di më së miri.

Le ta konsiderojmë për një moment sahih këtë hadith. Çka në të që nuk pajton me akiden e Ehli sunnetit? Asgjë, përderisa për ne vizioni ynë për ehli bejtin nuk pajton me vizionin e shiave.

Besniku thotë:

Ta leme anash mendimin e Shiiteve ose te juaja per hadithet ne
fjalesi te ( Buhariut libr. I kreu 3 had. 114), tani te pyesim per
vet permbajtjen e hadithit ,athua nuk eshte diskutabile kur : Ibn
Abasi kishte thene : ” Eshte tragjedi e madhe qe as’habet e penguan
te derguarin-Muhamedin s.a.a.., qe te shkruaj nje udhezim . ” !?
Ketu nuk eshte ne pyetje se cka ka deshiruar te shkruaj Pejgamberi
s.a., Por kundershtimi ndaj kerkeses se tij !!!? Allahu thote : ” O ju besimtarë, respektojeni All-llahun dhe respektojeni të dërguarin, e mos i çoni kot veprat tuaja ! ” 47-33 .
Dhe tjetra : ” Kur Allahu ka vendosur per nje ceshtje , ose i
derguari i Tij , nuk i takon asnje besimtari dhe asnje besimtareje
qe ne ate ceshtje te tyre personale te bejne ndonje zgjidhje
tjeterfare . E kush kundershton Allahun dhe te derguarin e Tij , ai
eshte larguar shume larg se vertetes . ” 33-36 .
Athua nuk eshte urdheri i Pejgamberit s.a., edhe urdheri i Allahut !?
Pra , cilin arsyetim do ta pranoj personi i logjikshem ?
Athua , tani edhe per kete te vertete shiitet duhet ti ndeshkojme ?

Përgjigje:

Unë ta dhashë një herë përgjigjen për këtë. Megjithatë ai ishte mendimi i Ibn Abasit dhe as i Ebu Bekrit dhe as i Umerit dhe as i Aliut!

Unë nuk e kuptoj çfarë do të vërtetosh me këtë se sahabet janë gabimtarë? E kush ka thënë për ta se janë të pagabueshëm?! Për ne të gjithë njerëzit janë të gabueshëm, përveç Profetit (salallahu alejhi ue selem). Atëherë kam një pyetje: Ky gabim i sahabeve në çfarë pozite i vendos ata? Konkretisht për ju shiat? Në të gabueshëm! Kjo nuk është ndonjë gjë që ne nuk e pranojmë. Apo mos diçka më tepër?!

Besniku thotë:

ende nuk jemi ne gjendje ta kuptojme se Imam Mehdiu eshte
djali i Imam Hasan ibn Aliut a.s. .

Përgjigje:

E pse duhet të jetë Mehdiu i biri tij, kur burime të ndryshme madje shiite thonë se Hasan El-askeriu nuk pati fëmijë! Po ashtu edhe shiat, janë ndarë në kushedi sa grupe dhe nuk janë vetëm ithnasherinjtë ata që presin Mediun e gjallë por edhe të tjerë dhe për ata nuk qe i biri i Hasanit por të tjerë, ndaj pse ju qenkeni më parësor se ata? Pse jeni më shumë se ata dhe se keni më shumë literaturë dhe rivajete që e thonë këtë?!

Do t’i vijë radha inshallah edhe kësaj teme, avash avash, se unë nuk kam materiale të gatshme shqip që të bëj copy & paste, ndaj dhe përgjigjet e mia vonohen disi.
Sa për hadithin e Gadir kum-it dhe atë të thekaljenit që Besniku i përmend, do ti vij radha inshallah për t’i shpjeguar.

Besniku thotë:
Po, esht per te ardhur keq qe shumica nuk jan te vetedijshem per te
qenit e ketyre haditheve , por edhe me e keqja e saje eshte se
shumica I mohojn dhe citojne vetem hadithin e Hakimit ne Mustadrakun
e tij te cilat Ebu Hurejre e percjell : “Ju le dy gjera , nese i
permbaheni nuk do te bredhni pas meje ajo eshte Libri i Allahut dhe
sunneti im ” .

Përgjigje:

Sa për sqarim, hadithin ku Profeti thotë se ju kam lënë Kuranin dhe Sunetin tim e ka saktësuar Albani (sahi el-xhamia nr. 2937, 3232)

Ky nuk është hadithi i vetëm që ne citojmë. Madje hadithi që ne më shpesh citojmë përkundrazi është hadithi i njohur i Irbad ibn Sarije që Imam Neueuiu e ka përmendur tek dyzet hadithet, hadithi i njëzet e tetë: …Me të vërtetë kush do të jetoj prej jush do të shoh shumë mosmarrëveshje. Dhe ju e keni obligim Sunnetin tim dhe Sunnetin e Khalifëve të drejtë. Kapuni pas tij me dhëmballë dhe ruajuni nga çështjet e shpikura sepse çdo bidat (risi) është një humbje. (hadithi është i saktë, Ebu Daudi 3991, Trimidhiu 2676, Ahmedi etj.)

Besniku thotë:

Hadithi tjeter : ” Mos cendroni para tyre , mos u largoni nga ata ,
mos I mesoni ata nga se ata dijn me shume se ju etj ” .

Përgjigje:

Kjo është pjesë e një transmetimi të hadithit të thekalejnit, vetëm se këtë shtesë e transmeton Et-taberani (El-muxhem el-kebir nr.2615) me zinxhir të dobët transmetimi. El-hejthemi kur e ka përmendur në ‘El-mexhmua ez-zeuaid’ (kapitulli Fadlu ehlil bejt) ka thënë se në senedin e tij është një transmetues i dobët dhe ai është Hakim ibn Xhubejr. Po për këtë transmetues Ibn Haxher thotë në ‘Takrib et-tehdhib’: i dobët, akuzohet për shiitë.

Vetëm se këtu dua të qartësoj diçka se në hadithin në fjalë nuk është përmendur shumësi por dyshësi ku thotë: mos i dilni para atyre të dyve dhe shkatërroheni, dhe mos i mësoni ata të dy sepse ata të dy janë më të ditur se ju..

Nga përkthimi që ka sjellë Besniku këtu dhe nga copëtimi i hadithi të lë të kuptosh sikur këto fjalë janë vetëm për Ehli bejtin ndërsa në fakt ato janë për Kuranin dhe Ehli bejtin, ndaj dhe është përdoru dyshësi dhe jo shumësi siç është treguar këtu. Sidoqoftë hadithi është daif (i dobët).

Besniku thotë:
Me tej ka thene : ” Ehli bejti im eshte si porta e pendimit te
izraeliqanet ” kush do qe te hyje do t’u falen (gjynahet).

Përgjigje:

Hadithi i mësipërm është hadithi i anijes së Nuhut i cili në disa nga rrugët e transmetimit të tij përmend këtë shtesën por vetëm tek Et-tabarani. Siç e cekëm edhe më parë ky hadith është i dobët madje kjo shtesë është edhe më e dobët pasi nuk përmendet tek të gjitha rrugët e hadithit të anijes së Nuhut.

Besniku thotë:
Tani edhe nje here per te qene me i kjarte per Ehli Bejtin 33-33 kush
jan ata ( gjinia ) po e filloj edhe njehere .
Ne Kur’anin Famelarte shprehja arabe UNNE jan te gjinis FEMRORE .
citoj :
33-28 ” …….in kuntUNNE
33-29 “… ve in kuntUNNE
33-30 ” ………. minkUNNE
33-31 “……… minkUNNE
33-32 ” ………….lestUNNE
Tani ne fillim te kesaj sureje per grat thuhet : 33-33 ” …fiii
bujutikUNNE
Per gjinin mashkullore eshte perdorur termi ” KUM ”
Tani te shohim per EHLI BEJTIN si thuhet :
33- 33 ” …ehlelbejti ve jutahhireKUM .
Shprehja ” KUM ” eshte e gjinis M A SH K U LL O R E . , ngase nen
ABA, , pelerinen , qarshaf , shumica jane mashkuj , ( kater
mashkuj : hz. Muhammedi, Aliu ,Hasani ,Hyseini dhe nje femer hz.
Fatimja s.a ) .
Cdo pretendim se ajeti ne teresi 33:33. flet per grat e Pejgamberit
s.a., eshte e pa baze (asha) , ngase nuk jan perfill gjinit
gramatikore .
Per me tej eshte skjaruar si nga Muhsini dhe ne postimin tim
paraprak .

Përgjigje:

Së pari kune është në fillim të ajetit 33 dhe jo sures, surja dhe ajeti nuk janë e njëjta gjë. Gabim i vogël do të thuash! Ashtu mund të jetë …

Së dyti është kaq absurde që këmbëngulni për të hedhur poshtë jo mua por të gjithë ata dijetarë që unë përmenda dhe të thuash është pa bazë komenti se në to futen gratë! A mos vallë ti dhe Muhsini jeni më të ditur se ata që përmenda unë?! Dhe e mohon kategorikisht duke thënë asha, (në fakt thuhet hasha dhe jo asha)!

Së treti gjinia mashkullore nuk përdoret vetëm kur shumica është burra por edhe kur pakica është burra mes një shumice grash. Madje nga dijetarët e tefsirit të solla argument nga Kurani kur Allahu i drejtohet gruas së Ibrahimi i thotë: E gruaja (Sara) e tij (Ibrahimit) rrinte në këmbë dhe qeshi, e Ne e përgëzuam atë me Is’hakun, e pas Is’hakut me Jakubin. Ajo tha: “E mjera unë, si do të lindë unë kur jam e vjetëruar, kurse ky burri im është i shtyer më moshë, vërtet kjo është gjë e çuditshme?!”. Ata i thanë: “Si, mos po çuditesh me caktimin e Zotit?” Mëshira e All-llahut dhe bekimi i Tij qoftë me ju o familje e shtëpisë (së Ibrahimit)! (sure Hud: 71-73)

Siç shihet edhe nga konteksti se këtu po flitet për Sarën gruan e Ibrahimit. Engjëjt i drejtohen asaj e megjithatë përdorin gjininë mashkullore dhe thonë: alejkum ehlel bejt. Pse? E shpjeguam dhe në një postim më parë përse, sepse futet edhe Ibrahimi në këtë ligjëratë. Dhe po kështu edhe në ajetin 33 të sures Ahzab futet Profeti bashkë me gratë pasi ai është kreu i Ehli bejtit, po ashtu futen edhe katërshja për të cilën folëm, dhe për të gjitha këto arsye është përdorur gjinia mashkullore. E përsëris edhe njëherë në gjuhën arabe pavarësisht sesa meshkuj apo femra ka në një grup të caktuar përdoret gjinia mashkullore dhe jo vetëm kur janë shumicë meshkujsh.

Së katërti i gjithë konteksti në fjalë flet për gratë para kësaj pjese ajeti dhe pas kësaj, dhe të thuash se gratë e Profetit nuk hynë fare këtu është tamam si të bësh një gropë në mes të ujit! Apo e thënë pak më shqip një vrimë në ujë! Aq më tepër që nuk është argumenti gjuhësor që i shtyn shiat ta bëjnë këtë sesa hadithi, pasi sikur të mos qe hadithi askush nuk do mund të këmbëngulte se gratë nuk hynë këtu. Kësaj i thonë kokëfortësi, madje ta heqësh veten edhe më të ditur se sahabet për një gjuhë të cilën ata i dinin më mirë sesa edhe gjuhëtarët e sotshëm është absurditet! Të lutem Besnik, mëso arabishten ashtu siç duhet dhe mos i mësho kot më kot gjërave që nuk i di.

Së pesti e përmenda edhe më parë dhe solla edhe argument nga librat e gjuhës dhe po e përsëris se fjala Ehl kur thuhet në gjuhën arabe kupton drejtpërdrejtë në radhë të parë gruan dhe edhe ata që banojnë me të në një shtëpi. Konkretisht Ehl-(banorë, pjesëtarë) bejt (shtëpi, banesë) pra banorë e shtëpisë, pjesëtarët e shtëpisë. A janë gratë apo nuk janë gratë banoret e shtëpisë?! Ndërkohë që as Fatimja dhe as burri dhe dy fëmijët e saj nuk ishin banorë të shtëpisë, megjithatë ata futen nga ana gjuhësore, gjithmonë, mbas grave dhe atyre me të cilët ti banon. Kështu që nga ana gjuhësore të përjashtosh gratë e Profetit nga ajeti do të thotë të tallesh me gjuhën arabe! Në fakt tallesh me veten se nuk të merr kush për bazë! Vallahi vetëm se këtu në listë shumica këtu nuk dinë arabisht se po të dinin do ta shikoje sesa qesharak bëhesh me këtë këmbëngulje të pa kuptimtë. Gjuhëtari arab Er-ragib (v.503 h.) në librin e tij nga më të mirët në shpjegimin gjuhësor të fjalëve të Kuranit thotë: … Ehl-i i burrit në origjinë përdoret për ata që i bashkon një banesë e vetme, më pas ky kuptim është tejkaluar me të dhe thuhet ehli bejti i burrit për ata që i bashkon farefisi. (fq.36)

Kjo nga ana gjuhësore, ndërsa nga ana fetarë është cekur më parë. Madje nuk ka asnjë argument të saktë nga ana fetare që të bëj përjashtimin e grave që kuptohet nga ana gjuhësore e fjalës Ehli Bejt. Dhe këtë e sqaruam me fakte.

Është kaq absurde që po i përsëris këto gjëra, por çfarë të bëj me njerëz të tillë. (arabët përdorin një shembull për këtë dhe thonë: aneze ue in taret! Pra: fluturon edhe në qoftë kec!)

Në postimin Gabimet në materialin: Ajeti i Pastrimit dhe Ehl ul-Bejti kam përmendur për një transmetim nga Aliu se nuk e kam gjetur në librat sunnij. Më pas e gjeta këtë transmetim dhe ky është citimi i Lohjes:

Saherë që anëtarët e Ehl ul-Bejtit e shihnin të nevojshme ta theksonin rangun e tyre të veçantë shpirtëror, ata i referoheshin me krenari këtij ajeti. Për shembull, Imam ‘Alīu iu referua atij gjatë rastit të Fedekut, apo konsultimit për zgjedhjen e khalīfit, pas vdekjes së ‘Umerit. Prijësi i Besimtarëve shtroi këtë argument: “A është shpallur për ndonjërin prej jush ajeti i pastrimit?” Kur ata thanë ‘jo’, ai vazhdoi: “Anëtarët e Ehl ul-Bejtit janë të mbuluar me virtyte të shumta, sepse Kur’ani thotë: {Allahu dëshiron ta largojë tërë ndytësinë e mëkateve nga ju, o Ehl ul-Bejt, dhe t’ju pastrojë deri në skaj}. Allahu pra e ka larguar nga ne tërë ndytësinë, të jashtme e të brendshme, dhe na ka fiksuar në rrugën e së vërtetës dhe së drejtës.” (Gājet ul-Merām, f. 295)

Përgjigja:

Më pas e gjeta këtë hadith tek ‘Tenzih esh-sheriatu el-merfuatu an el-ehadith esh-sheniatu el-meuduatu’ i autorit Ali El-kenani (v. 963 h.) libri në fjalë trajton hadithet e shpifura (meudu) që ka përmendur Ibn Xheuzi në librin e tij ‘El-meuduat’ (hadithet e shpifura). Këtë hadith e transmeton El-ukejli në librin e tij që flet për transmetuesit e dobët ‘ed-duafa’ dhe për këtë hadith ai thotë: ky hadith nuk ka bazë nga Aliu. Po kështu edhe Ibn Xheuzij akuzon njërin nga trasmetusit (Zafir ibn Sulejman) se ai mund ta ketë shpifur këtë hadith aq më tepër që e transmeton nga një njeri i panjohur. I të njëjtit mendim është edhe Ibn Haxher.[36] Ndaj shtoheni edhe këtë hadith në radhën e haditheve të pavlerë me të cilat argumentohen shiat!

Allahu A’lem ue Ahkem!

__._,_.___

---

[1] Sure El-bekare:85

[2] Sure El-hashr:10.

[3] Tefsir Ibn Kethir vol.3 fq. 468.

[4] Minhaxhu es-sune

[5] Vol. 4 fq.215

[6] Vol.1 fq.400.

[7] ‘El-huxhexh ed-damiga li nakd katabul muraxhaat.

[8] Shih gjithashtu Lisan el-mizan, El-kamil fi ed-duafa etj.

[9] Sunen Et-tirmidhi botim me verifikim të Albanit, Mektebetul Mearif Riad.

[10] Vol. 3 fq. 126.

[11] En-nakd es-sahih lima i’turide alejhi min ehadith el-masabih, fq. 55.

[12] Shih për këtë El-leali el-mesnua i Sujutit (1/334).

[13] Shejh Albani pasi citon këto fjalë thotë se hadithi tek Hakimi nuk ka vetëm se dy rrugë transmetimi!

[14] Vol.2 fq. 123.

[15] Shih El-mekasid el-haseneh nr.189 dhe El-feuaid el-mexhmua fq. 349.

[16] Shih El-ilel el-kebir Li-tirmidhi (2/942) dhe El-mekasid el-haseneh nr.189

[17] I cili edhe ka thënë: hadith gariib (i vetëm) munker (i papranueshëm) El-xhamia Et-tirmidhi (nr.3723)

[18] Shih ‘El-mexhruhin’ (2/94, 152)

[19] Ed-duafa (3/150)

[20] El-ilel (3/248)

[21] Shih El-mizan (1/415, 3/668) dhe Telhis El-mustedrek (3/126) Dhehebiu e qorton ashpër El-hakimin për saktësimin e këtij hadithi.

[22] Minhaxh es-sune (7/515) Ehadith el-kusas fq. 62 etj.

[23] Në recensionin e El-feuaid el-mexhmua të Sheukanit fq.349.

[24] Shih edhe Daif el-xhamia nr. 1322.

[25] Tahrixh hadith ena medinetul ilmi ue ali babuha (55 faqe A4)

[26] Muteatir, një numër tepër i madh njerëzish saqë është e pa mundur që të gjithë ata të gënjejnë apo të gabojnë.

[27]Minhaxh sunneh (7-8/ 515) ndërsa botimi i ri (4/372).

[28] El-fasl fil milel ue nahl (4/212).

[29] Sipas transmetimit të Ahmedit ndërsa tek Buhariu: a keni ndonjë libër tjetër?(nr.111) apo: prej shpalljes diçka tjetër? (nr.3047)

[30] Shih për më tepër El-ferk bejne el-firek

[31] Për më tepër shih Minhaxhul sune vol.4 fq. 138, botim i ri . 1424 h. Dar el-fejsalije.

[32] Tefsir Ibn Kethir

[33] Sure El-kehf:110

[34] Gjithashtu këtë e përmend edhe El-mexhlisi duke shtuar edhe disa gjëra të tjera në librin e tij ‘Bihar El-enuar fq.511 botim i vjet. Indi)

[35] Vol.4 fq.145. ai pasi jep njërin nga ato transmetime thotë: ky me këtë sened është i dobët.

[36] ‘Tenzih esh-sheriatu el-merfuatu an el-ehadith esh-sheniatu el-meuduatu’ vol. 1 fq.359. bot. 1981 Bejrut.

Pavërtetësia se në burimet sunne ekzistojnë tekste ku tregohet se Kurani është i ndryshuar

Pavërtetësia se në burimet sunne ekzistojnë tekste ku tregohet se Kurani është
i ndryshuar.

Së pari materiali shiit i sjellë nga "Pasionant Zjarrte" në anglisht bën disa gafa:

Kur thotë: There are some traditions in Sihah Sittah, traditions which are not accepted
by Shia scholars. Among them, some are talking about  the changes made in Quran
* after * the death of the Prophet.

E para: Gjashtë librat e hadithit nuk quhen nga sunitë si Sihah site, pra gjashtë sahitë por
si kutub ose umuhat site Pra nuk thuhet për të gjashtë se janë sahih, aq më tepër që nga
këta të gjashtë vetëm Buhariu dhe Muslimi i kanë quajtur ata si sahih, (pra të vërtetë apo
autentik) kurse autorët e tjerë nuk i kanë quajtur kështu sepse ata vetë nuk kanë pasur për
qëllim që në librat e tyre të mblidhnin vetëm hadhithe sahih si dy të parët, por ka edhe
hadithe jo sahih. Kjo gjë është kaq e ditur sa vetëm një që se ka haberin për këtë gjë mund
 ta thotë një gjë të tillë ose ndonjë dashakeq që do të justifikoi shiat! Që të gjithë Sunnitë
që kanë një kulturë fetare minimale rreth hadithit e dinë se jo të gjitha hadithet sahih
gjenden vetëm tek Buhariu dhe Muslimi ashtu siç e dinë se jo çdo hadith që transmeton
për shembull Tirmidhiu apo Ibn Maxha është sahih. Akidja jonë dhe sheriati ngrihen mbi
hadithe sahih.

E Dyta: Në këtë tekst thuhet se dijetarët shiat qenkan ata që nuk pranokan disa
transmetime të sunnive në mes të cilave paska edhe nga ato që flasin për ndryshimin e
Kuranit! 

Një latin do të bërtiste: o tempora o mores! Ndërsa ne si mysliman do të thonim
Subhan Allah! Kësaj i thonë tamam... kuptohet pse e bëjnë këtë, për tu mbyllur gojën
sunnive se nëse i keni edhe ju të tilla transmetime atëherë mos na qortoni ne...

Duket si e drejtë dhe logjike, por është kaq banale, amatore dhe e pavlerë, dhe ja sepse.
Sepse unë kur shkrojta për deformimin e Kuranit në besimin e rafidhave nuk citova
transmetime tekstesh fetare apo hadithe të tyre, gjë që edhe mund ta kisha bërë, por
tregova për besimin dhe bindjen e shumë prej dijetarëve shiia të cilët këtë besim e
mbështesin tek ato qindra transmetime (më saktë rreth 2000) ku u pretendoka direkt ose
indirekt se Kurani është ndryshuar. Këtë besim ata e kanë ngritur në bazë të këtyre
transmetimeve të cilat ata i konsiderojnë si muteatir. Unë mund të kisha sjellë disa
transmetime,[1] por dikush mund të më thoshte se ato nuk janë të sakta edhe për vetë
shiat, kështu që nuk ke pse i detyron ata të pranojnë një gjë të tillë për doktrinë të tyren!
Ndaj dhe unë u tregova preciz në këtë pikë duke treguar opinionet e këtyre dijetarëve që
vetëkuptohet përderisa e kanë një bindje të tillë do të thotë se transmetimet me të cilat
ata argumentohen dhe bazojnë bindjen e tyre janë të besueshme për ta. E pra dallimi në
mes nesh dhe atyre qëndron në atë se asnjë dijetarë sunnij apo mu'tezilij apo harixhij etj,
përveç rafidhave nuk kanë pasur apo kanë bindje se Kurani ka qenë devijuar mbas vdekjes
së Profetit (salallahu alejhi ue selem) edhe nëse do ta pranonim se paska transmetime të
tilla ku të lekan një përshtypje të tillë. Transmetimi është diçka dhe akidja apo besimi
është diçka tjetër. Është e vërtetë se si akidja ashtu edhe sheriati ngrihen mbi
transmetimet e haditheve, por së pari a janë të sakta dhe a merret gjithçka e trasmetuar
për bazë? E pra këto farë transmetimesh të supozuara nuk kanë krijuar kurrë bindjen tek
sunnitë se Kurani është deformuar mbas vdekjes së Profetit, ndërkohë që tek rafidhat,
të paktën ata që përmenda, transmetimet e tyre e kanë formuar një bindje të tillë. Prandaj
edhe njerëz të tillë si Et-tabersi kanë shkruar libra të tillë ku veç transmetimeve japin edhe
 opinionet e dijetarëve të tyre, gjë që tek sunnitë nuk ka ndodhur ndonjë herë dhe as ka
shanse të ndodh. A e kuptoni tani dallimin se ku qëndron? Një dallim thelbësor. Ndaj
manovra të tilla bëhen thjesht nga injoranca ose për të hedhur hi syve.

Unë mund të mjaftohesha me kaq pasi është tepër i qartë dallimi për atë që do të kuptojë
megjithatë, me lejen e Allahut, unë do tu jap përgjigje këtyre transmetimeve sunnite.  

E treta: Dua të sqaroj se ai shiiti që shkruar këto transmetime në anglisht, ka bërë me
plotë gojën një lojë të poshtër duke përfituar nga injoranca e njerëzve për Kuranin. Sepse
në këto transmetime nuk thuhet se Kurani është deformuar, shtuar apo pakësuar mbas
vdekjes së Profetit (salallahu alejhi ue selem) nga sahabet apo Osmani (radijallahu anhu)
ndërkohë që tek shiat thuhet diçka e tillë. Këta sahabe tregojnë për disa ajete apo ndonjë
sure dhe pjesë suresh të cilat i këndonin në kohën e Profetit, pra kur ishte gjallë ai, e
theksoj këtë, dhe se më mbrapa i kishin harruar këto ajete siç është shembulli i hadithit
që përmendet nga ai shiiti te Muslimi (vol.7 nr.2416 arabisht) nga sahabi Ebu Musa
el-esharij (radijallahu anhu). 

Tani duhet të sqaroj diçka që nuk ia kanë haberin shumë njerëz, pasi kjo na shkurton punën
 që të mos marrim çdo hadith një për një, pasi të gjithë kanë pak a shumë të njëjtën natyrë. 

Allahu i madhëruar ia zbriti Kuranin Profetit (salallahu alejhi ue selem) për 23 vjet dhe po
Ai Allah ishte që shumë prej këtyre ajeteve ua anuloj leximin apo normën që ato
përmbanin. Kjo ide jepet në ajetin 106   të sures El-bekare kur thotë: Për çdo varg
(Kurani) që Ne e shfuqizojmë apo që e bëjmë të harrohet, Ne sjellim ndonjë tjetër
më të mirë ose të ngjashëm me të. A nuk e di ti se Allahu është i Fuqishëm për
 (të bërë) çdo gjë?!

Dhe shfuqizimi ka dy anë: shfuqizimin e ligjit që jep ajeti si për shembull ajetet e alkoolit,
 dhe shfuqizimi i këndimit, pra i tekstit, si për shembull ajeti i gurëzimit për imoralitetin
e të martuarve. E thënë ndryshe atë që vetë Allahu e thotë në ajet e bëjmë të harrohet . 
 E pra bëhet fjalë për një ndërhyrje të vetë Allahut dhe jo të Profetit dhe as të sahabeve.
Allahu me urtësinë e Tij nuk donte që gjithçka që ju zbrit Muhamedit (salallahu alejhi ue
selem) si Kuran të mbetej i tëri edhe më pas, dhe kështu që gjatë jetës së Profetit Ai e
bëri një gjë të tillë. Dhe kuptohet që një gjë e tillë do të merrte formën përfundimtare
në fund të jetës së Profetit, ndaj edhe Xhibrili siç e dimë të gjithë në Ramazanin e fundit
e lexoj Kuranin me Profetin dy herë. Kjo është ajo që në terminologjinë e shkencave
kuranore quhet 'el-ardatu el-ahire' pra prezantimi i fundit. Dhe pikërisht ky prezantim
përfundimtar i Kuranit është ai që kemi ne edhe sot e kësaj dite, pa asnjë presje më shumë
 e pa asnjë presje më pak. 

Duhet thënë se disa këndime të Kuranit qëllon që ndonjë herë të ndryshojë ndonjë
shkronjë apo zanore apo forma e fjalës në shumës apo njëjës, mirëpo këto ndryshime të
gjitha ruhen në po ato tekste që shkroi Osmani dhe që janë transmetuar të gjitha nga
Profeti dhe që këto dallime janë dallimet që njihen ndryshe si kiratetet apo leximet e
Kuranit. 

Pikërisht edhe hadithi i Ebu Musës në një nga transmetimet e tjera të tij, konkretisht tek
Tahaui (2/418-419)[2] me zinxhir të mirë transmetimi thotë: Zbriti një sure që u ngrit,
dhe më kujtohet prej saj... e më pas hadithi siç është tek Muslimi dhe që 'pasionanti i
zjarrtë' na i ka sjellë në anglisht. Tek Muslimi përmendet vetëm se Ebu Musa e pat harruar,
 dhe kjo në fakt ishte dhe ajo që donte Allahu. 

Ka pas sahabe që mbanin mend pjesë të këtyre ajeteve apo sureve dhe që flisnin për to kur
 binte rasti. Dhe jo të gjithë sahabet në fillim e kanë ditur saktësisht se kush ka qenë
prezantimi i fundit, por që sigurisht që Osmani nuk bëri gjë tjetër në përmbledhjen e tij
vetëm se rishkroi dhe zyrtarizoi pikërisht këtë prezantim. Të gjitha transmetimet e sakta
sunnite që tregohen si gjoja argument për ndryshimin e Kuranit janë të kësaj natyre ose
ka edhe të pa sakta. Madje edhe vetë Aliu (radijallahu anhu) thotë: Njeriu me shpërblim
më të madh për mesahifet (fletët ku u mblodh Kurani) është Ebu Bekri, Allahu e
mëshiroftë Ebu Bekrin, ai është i pari[3] ai i cili e mblodhi Kuranin në mes dy
dërrasave.'[4] Dhe Osmani nuk bëri gjë tjetër siç dihet nga historia vetëm se riprodhoj
këtë përmbledhje.

Ndoshta ndonjëri mund të thotë: edhe tek shiat mund të jenë transmetimet të kësaj natyre!
 E vërteta është se të ishin të tilla do të ishim shumë të lumtur dhe autori i librit famëkeq
Et-tabersi nuk do të kish mundur dot ta kishte katranosur atë paçavuren e tij të qelbur që
vjen era kufr, sikur të mos kishte gjetur tek librat shia transmetime të një natyre krejt
tjetër. Transmetime që e thonë troç se  gjoja sahabet qenë ata që deformuan Kuranin
mbas vdekjes së Profetit dhe hoqën ajete ku flitej për Aliun dhe ehli bejtin të cilat
Profeti nuk i pat hequr, si për shembull Surja El-uilaje ku flitet për Aliun (radijallahu anhu)...etj.
dijetarët shia e kanë mjaft të qartë një gjë të tillë dhe e dinë dallimin në mes
 transmetimeve sunnite dhe atyre shiite në këtë pikë, mirëpo aty ku gjejnë shesh bëjnë
edhe përshesh, si për shembull me këtë 'pasionant zjarrtë' që ka rënë në rrjetat e tyre me
atë materialin në anglisht që ka postuar.

Ajo që më bën habi është se edhe të krishterët çuditërisht përdorin edhe ata të tilla
transmetime për të justifikuar biblën e tyre të ndryshuar! Nuk dua të bëj këtu ndonjë
lidhje konspiracioni mes tyre, por dua të them se i njëjti .... që frymëzoi të krishterët
i frymëzoi edhe këta rafidhat për të njëjtën metodë... Shejtani është mik i vjetër i
manipulatorëve të kujtdo feje qofshin ata! Njësoj thonin edhe ata para tyre; zemrat
e tyre i përngjajnë njëra-tjetrës! Ndërkohë, Ne ua kemi treguar qartë shenjat Tona
atyre që besojnë bindshëm.[5]

Kush do të zgjerohet më tepër në këtë pikë mund t'i kthehet librave të shumtë që ka në
arabisht dhe disa edhe në anglisht.

Tani doja të sqaroja diçka të përgjithshme rreth transmetimeve të shiave. 

Së pari shumica e tyre janë nga Imamët e shiave duke filluar që nga Aliu e të tjerët me
radhë, por më së shumti nga Xhafer Es-sadik imami i gjatë e shiave. Duhet thënë se ky
njeri, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, ka qenë me të njëjtën akide që kanë edhe sunnitë për
Kuranin e për të tjerat. Por rafidhat xhaferij që pretendojnë se ndjekin medhhebin e tij në
fikh kanë shpifur ndaj tij kaq shumë transmetime saqë çfarë nuk gjen në to... më vjen turp
që disa prej tyre t'i përmend këtu. Kështu që nuk është aspak habi që ata kanë shpikur
transmetime nga ky njeri i ndershëm ku të thonë Kuranin i cili nuk pajton akiden e tyre se
është deformuar.

Ja seç thotë shiiti Musa el-museui për këtë në librin e tij Esh-shia ue teshih fq. 20: 

Fillimi i devijimit në mendimin shiit

Mbas deklarimit zyrtarë për mungesën (fshehjen) e imam Mehdiut në vitin 329 hixhri në
mendimin shiit ndodhën fenomene të çuditshme të cilën e quaj përplasje në mes shiave
dhe shiizmit apo epoka e devijimit....

Pak më poshtë ai thotë: 

Këto mendime për të cilat kontribuuan edhe disa transmetues shiitë dhe disa dijetarë të
medhhebit në mbjelljen dhe përhapjen e tyre në mendjet naive të pasardhësve të shiave.
Në të njëjtën kohë u shfaq edhe ideja Et-tekijes që i urdhëronte shiat që të shfaqte diçka
dhe tjetër gjë të fshihte dhe kjo për arsye që të mbroheshin idetë e reja të cilat kishin
nevojë për tu fshehur ose në mënyrë që të përhapeshin ose për tu ruajtur nga forca e
pushtetit. Dhe që këto ide të çuditshme të kishin një mbështetje fetare mbi të cilat nuk
duheshin ngritur dyshime transmetuesit shiit ua veshën imamëve shiit këto transmetime
të çuditshme, dhe sidomos dy imamëve El-bakir dhe Xhafer Es-sadik dhe kështu ato do të
ishin të pranueshme dhe të pakontestueshme në përmbajtjen e tyre. Në këtë kohë u shfaq
ideja e pagabueshmërisë së imamëve shiitë që edhe kjo të ishte një tjetër prapavijë fetare
për t'i konsideruar këto transmetime të çuditshme të shenjta dhe që nuk pranojnë asnjë
diskutim, verifikim dhe kundërshtim.

Ndërsa në fq.21 thotë:

Mua më krijohet përshtypja se ata me ato transmetimet e tyre nuk kanë pas për qëllim
ngulitjen e besimeve të shiave nëpër zemra por kanë pas si qëllim të bëjnë dëm Islamit
dhe çdo gjë që ka lidhje me Islamin.

Allahu ekber! A ka nevojë më për dëshmi të tjera kur nga gojët e bijve të tyre dalin
dëshmi të tilla?!

Dhe tani një element interesant për një pjesë të atyre shiave të cilët nuk besojnë në
deformimin e Kuranit. 

Dr. Musa El-museiu na tregon se këta njerëz megjithatë besojnë në ekzistencën e
Mus'hafit të Aliut i cili ndryshon nga Kurani që ne kemi! Dhe sipas tyre ky Kuran është
koment apo tefsir hyjnor i tij! Dhe dr. Musa pyet duke thënë: Nuk e di pse këmbëngulin ta
quajnë këtë koment apo tefsir si Mus'haf? (fq.185) ai madje nuk bie dakord edhe për
ixhmain që thuhet për ekzistencën e tij nga ana e shiave.

Dhe pastaj ai duke kritikuar një thënie për këtë Mus'haf të profesorit të tij El-khoi pyet:
A paska Kurani koment hyjnor që ka ardhur nga Allahu por që nuk qenka pjesë e Kuranit
dhe kështu na del që Kurani i zbritur nga Allahu qenka i përbërë nga teksti dhe komenti.
Teksti është në duart e të gjithëve ndërsa komenti vetëm në duart e imam Aliut? 

Më pas ai thotë:

Mesa më kujtohet e kam diskutuar këtë temë për këtë Mus'haf me dijtarin e madh
El-khoi i cili nuk më përmendi më shumë sesa transmetimin e Et-tabersit. Diskutimi
shkoi deri në debat të ashpër saqë kërkoj prej Allahut të më fal nëse e kam shkelur me
profesorin nga i cili kam mësuar për një farë kohe Fikh dhe Usul Fikh kur unë studioja
në Nexhef. (fq.186)

Dhe mendoni ky është një diskutim mes dy shiave të moderuarve njëri ca më tepër!

Nëse do të gërmojmë më tepër në librat e shiave do të gjejmë të flitet për Mus'hafin e
Fatimes! Të cilin sipas shiave Allahu ja ka shpallur asaj mbas vdekjes së
Profetit (salallahu alejhi ue selem)[6] mirëpo ç'është më interesante se një tjetër
nxënës më vonshëm i këtij El-khoit i quajtur Husejn El-museui thotë: 

Imam El-khoi në amanetin e tij që na la kur ai ndodhej në shtratin e vdekjes na këshilloi
si mësimdhënës në houze (vend mësimi):

''Kapuni mbas këtij Kurani derisa të shfaqet Kurani Fatimes''[7]

!!!!!!!!!???????

Nuk është e vërtetë, mund të thoni! Ndoshta, por edhe ata shia që e mohojnë mund të them
i se gënjejnë! Pse duhet të besojmë të kundërtën?!

Lista e teksteve të shenjta shiite veç Kuranit dhe Sunnetit të pa dala në skenë është edhe
më gjatë...por po mjaftohem me kaq.

Nuk e di për të satën herë ma duhet ta përsëris këta janë vëllezërit tanë?!

Atë që Allahu e lë në humbje nuk ka kush që ta udhëzojë!

---

[1] Shih këto linke në anglisht http://www.jamiat.org.za/isinfo/shia_fal.html

[2] Për më gjatë shih Silsiletu ehadithu sahiha te sheh Albanit nr. 2912 por edhe 2911.

[3] Transmetimi se Aliu qe ai që e mblodhi i pari Kuranin është i dobët sepse është munkati (i ndërprerë) shih fethul bari vol. 9. fq.15.

[4] Transmetuar nga El-axhuri tek Esh-sheria 1216 , tek Elhindi tek El-kenzul umal 2/ 362 dhe Ibn Ebij Daud tek El-mesahif me sened të mirë transmetimi, shih për këtë Fethul bari të Ibn Haxherit vol.9 fq 15 botimi darul kutub el-ilmije 1997.

[5] El-bekare: 118.

[6] Shih Bihar El-enuar 26/41, 42,48

[7] Lilahi thume li tarih fq.80